مقالات این مجله با دسترسی آزاد توسط دانشگاه علوم پزشکی اردبیل تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
زمینه و هدف: همانطور که میدانیم مشکلات زیادی در درمان بسیاری از تومورها وجود دارد و مطالعات زیادی برای یافتن ترکیبات ضد توموری مناسب در کشورهای مختلف انجام میشود. در همین راستا این مطالعه جهت بررسی اثر ضد سرطانی عصارههای چای سبز و زیتون بر میزان لیز رده سلولی سرطانی پستان ( BT474 ) انجام شد.
روش کار: ابتدا عصارههای آبی چای سبز و اتانولی زیتون تهیه شدند. سپس با استفاده از روش سنجش آنزیم لاکتات دهیدروژناز میزان لیز سلولی یا سیتوتوکسیسیتی آنها در غلظتها و زمانهای مختلف بر روی سلولها بررسی شد هر آزمایش 3 بار تکرار شد و نتایج برای هر تیمار بصورت میانگین ± انحراف معیار بیان گردید. اختلاف آماری بین تیمارها توسط آزمون تی بررسی شد و ( 05/0 p < ) به عنوان معنیدار در نظر گرفته شد.
یافته ها: در مورد عصاره چای سبز با افزایش غلظت، درصد کشندگی یا لیز سلولی در 8 و 24 ساعت پس از تیمار کاهش یافت. بیشترین درصد لیز سلولی توسط عصاره زیتون در غلظت 1 میلیگرم در دسی لیتر (85%) مشاهده گردید درصد لیز در سلولهای تیمار شده با عصاره زیتون وابسته به غلظت بوده و با افزایش غلظت بیشتر میشد. از نظر آماری درصد لیز سلولی عصاره زیتون در 24 ساعت تیمار با درصد لیز در 8 ساعت تیمار (83%) تفاوت معنیداری نداشت. اما مقایسه نتایج لیز سلولی عصاره چای سبز در 8 ساعت و 24 ساعت تیمار در غلظتهای 01/0 و 1/0 میلیگرم در دسیلیتر تفاوت معنیداری نشان داد (000/0= p ).
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که دو عصاره زیتون و چای سبز به صورت خام دارای اثر لیز سلولی روی رده سلولی BT474 هستند. عصاره زیتون اثر شدیدتری در مقایسه با عصاره چای سبز نشان داد که با افزایش غلظت اثر آن نیز افزایش می یافت.
Hosainzadegan H, Ezzetpor B, Abdollahpor F, Motamedy M, Rashidipor M. Study of Cytotoxic Activity of Olive and Green Tea Extracts on Breast Tumor Cell Line. J Ardabil Univ Med Sci 2010; 10 (4) :287-294 URL: http://jarums.arums.ac.ir/article-1-199-fa.html
حسین زادگان حسن، عزت پور بهروز، عبداله پور فواد، معتمدی معصومه، رشیدی پور مرضیه. بررسی اثرات سیتوتوکسیسیتی عصاره های زیتون و چای سبز بر روی رده سلولی سرطانی پستان . مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل. 1389; 10 (4) :287-294