|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای هماتولوژی
مهدی فراموشی، رامین امیر ساسان، ، وحید ساری صراف وحید، پوران کریمی،
دوره 16، شماره 1 - ( 1-1395 )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت نوع دو، یک اختلال متابولیکی توام با مقاومت انسولینی سلولهای کل بدن است و پنجمین عامل مرگ و میر در جهان به شمار میرود. از طرفی سازگاری با ارتفاع مرگ و میر ناشی از برخی بیماریهای مزمن را کاهش میدهد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ارتفاع متناوب شبیه‌سازی شده بر شاخصهای متابولیک، هماتولوژیک و عملکرد کبدی موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
روش ﮐﺎر: در اﯾﻦ مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن اولیه 20±220 گرم) به طور تصادفی در سه گروه ۸ تایی: گروه کنترل سالم (NC, n=8) ، گروه کنترل دیابتی (D, n=8) (دریافت کننده 37mg/kg استرپتوزوتوسین بعداز ۲ هفته تغذیه با غذای چرب) و گروه دیابتی+ هیپوکسی (D+H,n=8) شامل دیابتیهای تیمار شده در شرایط هیپوکسی متناوب (14% معادل فشار اکسیژن 106میلیمتر جیوه و مشابه ارتفاع 3400 متر و به مدت هشت هفته) تقسیم شدند سپس شاخصهای دیابتی، خونی و متابولیسم لیپیدی و نیز آنزیمهای کبدی آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و آلانین آمینو ترانسفراز در خون محیطی رتها اندازه گیری گردید.
ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: نتایج نشان داد که هیپوکسی متناوب، سطح سرمی کلسترول تام، LDL VLDL,و تری گلیسیرید را بطور معنیداری نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش داده است. همچنین قرار گرفتن در معرض هیپوکسی متوسط متناوب موجب کاهش معنی دار در سطح گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت انسولینی HOMA-IR و ALT شد (p<0.05)؛ اما تغییر معنیداری در شاخص حساسیت به انسولین ((QUICKI و AST ( p=0.28 ) در بین دو گروه دیابتی دیده نشد. همچنین میزان هموگلوبین و هماتوکریت در گروه دیابتی هیپوکسی نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش معنی دار نشان داد، اما تفاوت شمارش گلبولهای قرمز بین گروه کنترل دیابتی و هیپوکسی دیابتی معنی دار نبود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج بدست آمده به نظر میرسد که هیپوکسی متناوب (مشابه استقرار در ارتفاعات بطور مزمن و متناوب) با افزایش ظرفیت ساخت هموگلوبین، کاهش مقاومت انسولینی و نیز بهبود وضعیت کبدی میتواند در کنترل دیابت نوع دو موثر واقع شود
مهدی فراموشی، رامین امیرساسان، وحید ساری صراف،
دوره 19، شماره 2 - ( 4-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 با اختلالات متابولیکی و گلوکز بالای خون شناخته میشود و از بیماریهای شایع در کشورهای پیشرفته میباشد. از طرفی آویشن، یکی از گیاهانی است که با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی بالا در برخی از داروها مورد استفاده قرار میگیرد. آویشن به علت ترکیبات فنلی میتواند فعالیت آنزیم های اکسیداتیو میتوکندری را بالا ببرد و بر شاخص های متابولیکی و هماتولوژیک اثر بگذارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مکمل یاری آویشن آذربایجانی، بر شاخصهای متابولیک و هماتولوژیک و استرس اکسیداتیو موش‌های صحرایی دیابتی نوع دو بود.
روش کار: بدین منظور تعداد 24 سر موش صحرایی ویستار (وزن اولیه 240-220 گرم) به سه گروه ۸ تایی تقسیم شدند، گروه اول: کنترل سالم گروه دوم: دیابتی (mg/kg37 استرپتوزوتوسین با ۲ هفته تغذیه غذای چرب)، گروه سوم مکمل یاری آویشن (mg/kg400 عصاره هیدروالکلی در ml30 آب مصرفی)+ دیابتی می‌باشند. عصاره هیدروالکلی آویشن با توجه به مصرف روزانه آب آنها (30 میلی لیتر) در آب مقطر به غلظت مورد نظر (400 میلی گرم بر کیلوگرم) حل می شود.سپس شاخصهای دیابتی، خونی و لیپیدی در خون محیطی رتها اندازهگیری گردید.
یافته ها: یافتههای تحقیق نشان داد که مکمل یاری آویشن گلوکز خون ناشتا (mg/dl40 ±356/35 به mg/dl35 ±61/61 2) و شاخص HOMA-IR (3/0±3/52 به 0/33±2/2 ) را بطور معنیداری پایین میآورد، همچنین برخی شاخصهای لیپیدی (کلسترول تام، تری گلیسیرید، LDL_C، VLDL-C) را در گروه مکمل یاری آویشن + دیابتی نسبت به گروه دیابتی بهبود می بخشد (0/05< p). از طرفی شاخصهای هماتولوژیک که در گروه دیابتی تغییر داشتند اکثراً در گروه آویشن به سمت مقادیر گروه نرمال گرایش داشتند ولی از لحاظ آماری معنیدار نبود. آنتی اکسیدان کل سرم در گروه دیابت آویشن نسبت به دو گروه دیگر تفاوت معنیداری نداشته است ولی مالون دی آلدئید سرم با دیابتی شدن افزایش معنی داری پیدا کرده است (0/05 <p).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج بدست آمده به نظر میرسدکه مکمل یاری آویشن ضمن کاهش مقاومت انسولینی و کاهش قند خون ناشتا موجب بهبود شاخص های لیپدی می گردد ولی بر شاخص های خونی و شاخص های آنتی اکسیدانی تأثیری ندارد.
سید یاسر غلمانی، هما موذن، طاهره فلاح تفتی، اعظم کبیرزاده، سمیه غلامی، مسعود میرزایی،
دوره 22، شماره 4 - ( 10-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: شواهدی از تغییرات پایدار در پارامترهای بیوشیمیایی و هماتولوژی افراد مبتلا به بیماری کووید-19 وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی و مقایسه تغییرات بیوشیمیایی و هماتولوژی بالغین 70-20 سال با و بدون سابقه ابتلا به کووید-١٩ بود.
روش کار: مطالعه حاضراز نوع مقطعی بود که بر روی دو گروه مورد با سابقه ابتلا به کووید-19 (72 نفر) و شاهد بدون سابقه ابتلا به کووید-19 (52 نفر) انجام شد. افراد مورد و شاهد از شرکت کنندگان مطالعات همگروهی آینده نگر سلامت مردم یزد (یاس) و کوهورت شاهدیه انتخاب شدند. پارامترهای بیوشیمیایی خون مانند گلوکز خون، پروفایلهای لیپیدی، کبدی، کلیوی و نیز فاکتورهای هماتولوژی در دو گروه مورد و شاهد مقایسه و تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: میزان گلبولهای قرمز خون در موارد مبتلا به کووید-19به طور معناداری بیشتر از افراد بدون سابقه ابتلا بود (0.05< p). میانگین حجم کوریوسکولار در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود (0.001< p). هر چند تفاوت معناداری بین پروفایلهای لیپیدی و کلیوی و آنزیمهای کبدی دو گروه یافت نشد.
نتیجه گیری: اگرچه تفاوت معناداری بین دو گروه افراد با سابقه ابتلا به کووید-19 و افراد غیر مواجهه یافته با کووید-19 بر حسب میزان آنزیمهای کبدی و پروفایلهای لیپیدی و کلیوی یافت نشد، که احتمالاً حاکی از عدم تأثیر کووید-19 بر این متغیرها میباشد، ولی تفاوت معناداری در میزان گلبولهای قرمز خون و میانگین حجم کوریوسکولار در بین دو گروه مشاهده شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
