|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای مقاومت آنتیبیوتیکی
شهرام عبدلی اسکویی، محمد آهنگرزاده رضایی، علی آژنگ، بابک عبدی نیا،
دوره 13، شماره 1 - ( 1-1392 )
چکیده
زمینه و هدف: گونههای استافیلوکوک از جمله عوامل شایع عفونتهای بیمارستانی و اکتسابی از جامعه میباشند. در دهه اخیر مقاومت این باکتریها بویژه در محیطهای بیمارستانی نسبت به انواع آنتیبیوتیکها از جمله وانکومایسین به سرعت در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت ایزولههای بالینی استافیلوکوک اورئوس و استافیلوکوکهای کواگولاز منفی جدا شده از کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز نسبت به آنتیبیوتیکهای رایج و تعیین MIC وانکومایسین میباشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی و آیندهنگر، طی یکسال از فروردین لغایت اسفندماه 1390 تعداد 88 ایزوله استافیلوکوک شامل 53 گونه استافیلوکوک اورئوس و 35 گونه استافیلوکوک کواگولاز منفی از نمونههای بالینی بیماران جداسازی و وارد مطالعه شدند. الگوی حساسیت آنتیبیوتیکی ایزولهها نسبت به 15 داروی ضدمیکروبی رایج با روش انتشار دیسک در آگار مطابق توصیههای CLSI و میزان MIC وانکومایسین با روش استاندارد E-test اندازهگیری شد. یافتهها: بر اساس نتایج تست آنتیبیوگرام ، وانکومایسین و ریفامپین جزو مؤثرترین و کلیندامایسین به همراه پنیسیلین جزو کم اثرترین داروهای ضدمیکروبی بر روی ایزولههای استافیلوکوک اورئوس و استافیلوکوک کواگولاز منفی بودند. بر همین اساس میزان شیوع سویههای مقاوم به متیسیلین استافیلوکوک اورئوس بیش از 80% تعیین شد. با توجه به میزان MIC وانکومایسین بترتیب 2/13% و 3/3% ایزولهها ی استافیلوکوک اورئوس و استافیلوکوک کواگولاز منفی دارای مقاومت حدواسط به وانکومایسین بودند اما هیچ ایزوله مقاوم به وانکومایسین در این تحقیق شناسایی نشد. نتیجهگیری : هرچند سویههای دارای مقاومت کامل به وانکومایسین در بین ایزولهها یافت نشد، اما شناسایی سویههای VISA در جامعه مورد مطالعه بهمراه گزارشهای متعدد از ظهور سویههای مقاوم به وانکومایسین در ایران و سایر کشورها، ضرورت دقت پزشکان در تجویز وانکومایسین بعنوان داروی اصلی در درمان عفونتهای استافیلوکوکی را روشن میسازد. همچنین لزوم استفاده از روش MIC در تعیین حساسیت استافیلوکوکها به وانکومایسین بیش از پیش آشکار میگردد.
فاطمه حسینی، محمد کارگر،
دوره 17، شماره 2 - ( 4-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: انتروکوک ها فلور غالب مدفوع میباشند که مستقیماً و یا از طریق فاضلابها به محیط وارد میشوند. این باکتریها به دلیل توانایی کسب ژنهای مقاومت و انتقال آن به سایر باکتریها بهویژه استافیلوکوکوساورئوس، نقش مهمی را در ایجاد عفونتهای بیمارستانی ایفا مینمایند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین و شناسایی ژنهای vanA، vanB، vanC1/C2 در ایزولههای VRE جدا شده از نمونههای محیطی جنوب استان فارس انجام شد.
روش کار: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 155 جدایه انتروکوک جمعآوری شده از نمونههای محیطی (فاضلاب بیمارستانی و آبهای سطحی) مناطق مختلف لارستان و جهرم انجام شد. جداسازی انتروکوک ها با روش فیلتراسیونغشایی، کشت در محیط اختصاصی KF و آزمونهای بیوشیمیایی انجام گرفت. حساسیت نسبت به آنتی بیوتیکهای متداول و ونکومایسین مطابق با استاندارد CLSI با استفاده از روش انتشار دیسک و محاسبه حداقل غلظت بازدارنده رشد با روش Macro Brothdilution انجام شد. سپس وجود ژنهایvanA ،vanB ، vanC1/C2در ایزولههای VRE با روش PCR چندگانه ارزیابی گردید.
یافتهها: از مجموع ایزولههای انتروکوک، 41 (45/26%) انتروکوکوس فکالیس، 6 (3/87%) انتروکوکوس فیسیوم و 108 (69/68%) غیرفکالیس/ غیرفیسیوم تعلق داشتند. در مجموع 46 مورد (29/67%) از جدایههای انتروکوک نسبت به ونکومایسین مقاومت داشتند. از این تعداد 4 ایزوله 128MIC≥ را نشان دادند. در 4 ایزوله (8/70%) مقاومت به تمامی گروههای آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده شد. 2 ایزوله (50%) ژن vanA و 2 ایزوله (50%) ژن vanB را داشتند، اما در هیچکدام ژن vanC1/C2 شناسایی نشد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ایزولههای VREدر منطقه مورد پژوهش شیوع گستردهای دارند، از این رو ضرورت توجه به مصرف محتاطانه ونکومایسین و اقدامات کنترلی به منظور ممانعت از انتشار محیطی ایزولههای VRE وجود دارد.
فراز ملک بقالی، علی اصغر رستمی زاد خلجانی، لیلا اسدی، فرزاد خادمی، آیدا علی نژاد،
دوره 25، شماره 2 - ( 4-1404 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونتهای دستگاه ادراری (UTIs) از شایعترین عفونتهای باکتریایی در سطح جهان هستند. اگرچه درمان این بیماریها معمولاً با استفاده از آنتیبیوتیکهای مختلف انجام میشود، اما مصرف نادرست و بیرویه این داروها نقش مهمی در افزایش سویههای مقاوم به آنتیبیوتیک داشته است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پاتوژنهای باکتریایی جداشده از موارد UTI و ارزیابی الگوهای مقاومت آنتیبیوتیکی آنها در بیمارستان امام خمینی اردبیل بود.
روش کار: در این مطالعه مقطعی- توصیفی، تعداد ۲۰۲ نمونه ادراری کشت مثبت از بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی اردبیل طی اسفند 1403 تا تیر 1404 جمعآوری شد. نمونههای ادرار بیماران روی محیطهای بلاد آگار و مککانکی آگار کشت داده شدند و سپس پاتوژن های عامل UTI با استفاده از رنگآمیزی گرم و آزمایشهای بیوشیمیایی استاندارد شناسایی گردیدند. آزمون حساسیت آنتیبیوتیکی باکتری ها با روش دیسک دیفیوژن آگار و مطابق با جدیدترین دستورالعملهای مؤسسه استانداردهای بالینی و آزمایشگاهی (CLSI) انجام شد.
یافتهها: در مجموع، 7 گونه باکتریایی شناسایی شدند که در میان آنها اشریشیا کلی (%50.9) و کلبسیلا پنومونیه (%22.7) بهعنوان شایعترین پاتوژنهای دستگاه ادراری شناخته شدند. اشریشیا کلی بیشترین مقاومت را نسبت به آمپیسیلین (%89.3) و سفازولین (%67.9) نشان داد، در حالیکه کلبسیلا پنومونیه مقاومت کامل نسبت به آمپیسیلین (%100) و مقاومت قابل توجهی نسبت به سفوتاکسیم (%60.8) داشت. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین مقاومت دارویی را علیه سیپروفلوکساسین (%72.7) و پنیسیلین (%63.6) داشت. پروتئوس میرابیلیس مقاومت کامل نسبت به نیتروفورانتوئین (%100) و مقاومت بالا نسبت به آمپیسیلین (%75) نشان داد. همچنین، سودوموناس آئروژینوزا نسبت به نیتروفورانتوئین و سفازولین مقاومت کامل (%100) داشت. انتروکوکوس فکالیس مقاومت قابل توجهی نسبت به کوتریموکسازول (%68.4) و سیپروفلوکساسین (%57.8) نشان داد. آسینتوباکتر بومانی نیز مقاومت بالایی نسبت به سفالوسپورینها و فلوروکینولونها در محدوده ۶۰ تا ۱۰۰ درصد داشت. بیشترین گونههای مقاوم به چند دارو (MDR) ایزوله شده متعلق به باکتری های سودوموناس آئروژینوزا (%100)، آسینتوباکتر بومانی (%90)، و کلبسیلا پنومونیه (%86.9) بود.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اشریشیا کلی شایعترین عامل عفونتهای ادراری در بیمارستان امام خمینی اردبیل است. قابل ذکر است مقاومت دارویی بالای باکتریها در این مطالعه، بهویژه سویههای MDR، ضرورت پایش مستمر و استفاده هدفمند از آنتیبیوتیکها را برجسته میسازد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
