زمینه و هدف: پنومونی یکی از کشنده­ترین سندرم های عفونی است که اتیولوژی متفاوتی دارد. مایکوپلاسماها به دلیل عدم حساسیت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام مثل پنی سیلین ها از نظر درمانی نیازمند توجه ویژه ای هستند. با توجه به فقدان مطالعه جامع در ایران در مورد سهم این باکتری در ایجاد پنومونی، مطالعه حاضر انجام شده است.

  روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی است که در طی یک سال و بر روی 80 بیمار که با تشخیص پنومونی کسب شده از جامعه در بخش عفونی بیمارستان امام خمینی اردبیل بستری شدند، انجام گرفت. از کل بیماران، نمونه خون جهت سنجش IgG و IgM ضد مایکوپلاسما به روش الیزا گرفته شد.

  یافته ها:‌ از 80 بیمار مورد بستری، 40 بیمار مرد و 40 بیمار زن بودند. متوسط سن بیماران 91/59 سال بود و 6/76% آنان شهری بودند. 5 بیمار (3/6%) IgM مثبت و 20 بیمار (25%) IgG مثبت بودند. اتیولوژی پنومونی در 6% از موارد بستری شده با تشخیص پنومونی کسب شده از جامعه مایکوپلاسما بود. یافته بالینی مشخصی که به افتراق این نوع از پنومونی با سایر علل کمک نماید بدست نیامد، تمامی افرادی که تیتر IgM مثبت داشته اند دارای تیتر آگلوتیناسیون 16/1 و یا 32/1 مثبت بوده اند لذا در شرایطی که سنجش IgM در دسترس نباشد می توان از آن به عنوان روش جایگزین استفاده نمود.

  نتیجه گیری: حدود 7/6% موارد پنومونی کسب شده از جامعه در بخش عفونی بزرگسالان بیمارستان امام خمینی مربوط به مایکوپلاسما بود.

  مقدمه و هدف: پروستاتیت از بیماری های نسبتاً شایع ارولوژی در بیماران مسن می باشد. درمان این بیماری مشکل است و اغلب به خاطر عودهای مکرر آن مشکلات پیچیده ای را برای بیمار و پزشک معالج به دنبال دارد. تشخیص مخازن بیماری و همچنین تعیین میزان شیوع سویه خاص در انسان در شناسایی جنبه های اپیدمیولوژیک بیماری و ارائه برنامه کنترل اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع مایکوپلاسما ژنیتالیوم با تکنیک PCR در بیماران مبتلا به پروستاتیت انجام گرفت.

  روش کار: دراین مطالعه توصیفی- مقطعی، 200 نمونه پارافینه پروستات که توسط متخصص پاتولوژی از بیماران دچار پروستاتیت که به بیمارستان های سطح تهران، در طی سال های 87 تا 90 مراجعه کرده بودند تهیه و به آزمایشگاه ارسال گردید. در آزمایشگاه پس از برش بافتها و استخراج ژنوم، با استفاده ازپرایمر اختصاصی مایکوپلاسما ژنیتالیوم برای تکثیر نواحی 465 bp ژن 16S ، واکنش PCR انجام شد. بعد از انجام PCR و سکانس کردن، نمونه های مثبت تحت اثر آنزیم های محدودالاثر ( Cac8I ، BbsI ، EcoRI ، AluI ، TaqI ) قرار گرفتند.

  یافته ها: 4 نمونه از 200 نمونه دارای قطعه مورد نظر بوده و در PCR مثبت شدند که هر چهار نمونه بعد از برش آنزیمی و تعیین توالی مشخص شد که از نوع مایکوپلاسما ژنیتالیوم تیپ G₃₇ می باشند.

  نتیجه گیری: وجود ژنوم مایکوپلاسما در نمونه های بافتی پروستات نشان می دهد که این میکروارگانیسم می تواند یکی از عوامل ایجاد کننده پروستاتیت درمردان باشد. هر چند که برای اثبات دقیق این موضوع نیازمند مطالعات وسیع تر و با داشتن گروهای کنترلی می باشد.