زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک ( PCOS ) یکی از مهمترین بیماری های آندوکرین در زنان می باشد. این بیماری با پیشرفت دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی در ارتباط می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مکمل یاری اسید های چرب3- ω بر وضعیت گلیسمی و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در زنان مبتلا به PCOS انجام گرفت.

  روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 61 بیمار مبتلا به PCOS انجام شد. افراد در گروه اسیدهای چرب 3- ω (30 نفر) و دارونما (31 نفر) به مدت 8 هفته روزانه 4 کپسول اسیدهای چرب 3- ω (هر یک حاوی 180 میلی گرم ایکوزاپنتانوئیک اسید و 120میلی گرم دوکوزاهگزانوئیک اسید) یا دارونما دریافت کردند. اندازه ‏ گیری های تن ‏ سنجی، بیوشیمیایی و دریافت غذایی در ابتدا و انتهای مطالعه صورت گرفت.

  یافته ها: مکمل یاری با اسیدهای چرب 3- ω سبب کاهش معنی دار در سطح سرمی گلوکز، انسولین (001/0> p برای هر دو متغیر) و مقاومت انسولینی (002/0= p ) در انتهای مطالعه نسبت به مقادیر پایه شد. این کاهش نسبت به گروه دارونما نیز معنی دار بود (به ترتیب 001/0> p ، 002/0= p و 001/0> p ). در انتهای مطالعه تغییر معنی دار در سطح پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در هیچ یک از دو گروه مشاهده نشد (05/0< p ) .

  نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد مکمل یاری با اسیدهای چرب 3- ω اثرات مطلوبی بر وضعیت گلیسمی در زنان مبتلا به PCOS داشته و ممکن است در پیشگیری و کنترل عوارض متابولیک ناشی از این بیماری مؤثر باشد.

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از بیماریهای شایع غدد درون ریز بوده و 15-5 درصد زنان را در سنین باروری مبتلا می کند. هورمون لپتین که از بافت چربی به شکل متناوب ترشح می شود یک پیپتید 167 آمینواسیدی است و در تنظیم وزن نرمال بدن نقش اساسی دارد. مانند هورمون کلوتو (klotho) که بیشترین تجلی ژن آن در سلولهای لوله پیچیده دور کلیه ها و شبکه کوروئید مغز مشاهده می شود، دارای نقشی در پاتوژنز اختلالات تولید مثلی میباشد. کلوتو به عنوان یک هورمون ضد سرطان و ضد پیری شناخته شده است. متفورمین یک داروی ضد دیابت با خواص ضد اشتها است که عملکرد تخمدان ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

روش کار: در این مطالعه ی مورد- شاهدی 45 بیمار مبتلا به PCOS که در سال 1392 به مرکز درمان نازایی جهاد دانشگاهی اردبیل مراجعه کرده بودند، برحسب معیار NIH انتخاب شدند. 45 زن سالم نیز به عنوان گروه شاهد برگزیده شدند. BMI بیماران از تقسیم وزن به مجذور قد محاسبه گردید. شاخص مقاومت به انسولین با مدل HOMA-IR محاسبه شد. سطح سرمی لپتین باکیت الایزا با مارک LDN و سنجش کلوتو با کیت الایزا با مارک Glory انجام شد. در گروه بیماران یک ماه پس از مصرف متفورمین دوباره سنجش های مذکور انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط SPSS-20 انجام گرفت. تمامی نتایج بدست آمده به صورت میانگین ± انحراف معیار بیان شد، به منظور مقایسه میانگین بین گروه ها از آزمون تی مستقل و همبسته استفاده شد.

یافته ها: بیماران PCOS یک ماه پس از مصرف متفورمین بهبودی چشمگیری نشان دادند. وزن بیماران پس از درمان کاهش نشان داد (p<0.05)سطح ناشتای گلوکز، مقاومت به انسولین کاهش چشمگیری داشت( p<0.01) .ارزیابی های هورمونی نشانگر کاهش چشمگیر سطوح لپتین و انسولین و افزایش سطح کلوتو بودند. در BMI بیماران تغییر چندانی حاصل نشد. سنجش لپتین و کلوتو در 45 بیمار نشان داد که سطح لپتین از 34.74به 28.41نانوگرم در لیتر کاهش یافت. ضمنا ً سطح کلوتو از 4.01 به 5.43 نانو گرم در لیتر افزایش یافت.

 نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد مصرف متفورمین بدون تاثیر در BMI زنان PCOS، میزان هورمون کلوتو را افزایش و میزان لپتین را کاهش می دهد. احتمالاً لپتین اثرات فیزیولوژیک خود را در غلظت پائین و کلوتو اثرات خود را در غلظت بالا اعمال می کند.