|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای روش Mtt
علی نیاپور، کیوان امیرشاهرخی، محمد آذری راد، بهنام محمدی قلعه بین،
دوره 19، شماره 1 - ( 2-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: داروهای خط اول درمان لیشمانیوز ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان هستند که دارای عوارض جانبی متعدد از جمله سمیت دارویی هستند. از طرفی مقاومت به این داروها در سراسر جهان رو به افزایش میباشد. داروهایی مانند آمفوتریسین ب و پنتامیدین که در خط دوم درمان قرار میگیرند، نیز دارای عوارض جانبی بوده یا هزینه بالایی را به بیمار تحمیل میکنند. با توجه به اثرات سمی پاراکوات، این مطالعه با هدف تاثیر آن روی زنده مانی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور و سلولهای HUVEC انجام گرفت.
روش کار: پروماستیگوتهای انگل لیشمانیا به تعداد 106×2/5 در هر چاهک از پلیتهای 96 خانه ای تحت مواجهه با غلظتهای مختلف پاراکوات قرار گرفتند. تیمار به مدت 48 ساعت و در دمای C° 24 انجام شد. سپس آزمایش MTT برای ارزیابی میزان تاثیر پاراکوات انجام گردید. جذب نوری با استفاده از دستگاه خوانشگر پلیت در طول موج 570 نانومتر قرائت گردید. از رنگ آمیزی تریپان بلو جهت بررسی تعداد پروماستیگوتهای زنده پس از تیمار با پاراکوات استفاده شد. همچنین، تاثیر غلظت های مختلف پاراکوات بر بقا سلول های HUVEC در شرایط کشت بررسی گردید.
یافته ها: نتایج تست MTT نشان داده که غلظتهای افزایشی پاراکوات به صورت معنیداری میتواند بقا انگلهای پروماستیگوت را در مقایسه با گروه کنترل تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه، غلظت IC50 پاراکوات بر پروماستگوتهای انگل لیشمانیا به میزان 272/46 میکروگرم بر میلی لیتر براورد گردید. یافته های رنگ آمیزی تریپان بلو با نتایج روش MTT مطابقت داشت. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که HUVEC ها حساس به پاراکوات هستند (IC50 = 188.99 μg/ml).
نتیجه گیری: پاراکوات اثرات مهاری قوی روی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور و سلول های اندوتلیال انسانی دارد. آزمایشات بیشتر در زمینه تاثیر پاراکوات روی زخمهای حاصل از لیشمانیا ماژور در مدلهای حیوانی و اثرات جانبی آن در استفاده موضعی این دارو لازم میباشد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
