---

زمینه و هدف : جهت تسهیل خروج جنین از کانال زایمان تحقیقات بسیاری انجام شده و روشهای گوناگونی ارایه شده است. یکی از این روش ها انجام اپی زیوتومی در مرحله زایمان و ترمیم پرینه در اولین فرصت می باشد. ترمیم پرینه، روشهای مختلف آن و نایج حاصله از دیرباز مورد بحث و بررسی بوده است. هدف این پژوهش مقایسه نتایج حاصل از ترمیم پرینه با دو روش استاندارد و دو لایه ای می باشد.
روش کار : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بوده و تعداد 80 نفر از مادران به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شده و بصورت تصادفی در دو گروه، تحت ترمیم دولایه ای و استاندارد پرینه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل خط کش مدرج درد، پرسشنامه و برگه ثبت اطلاعات و محیط پژوهش شامل اتاق زایمان، بخش بعد از زایمان و همچنین منازل نمونه های پژوهش بود
یافته ها : درد پرینه در 6-4 ساعت اول ، روز دوم، پانزدهم، بیست و یکم ، در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. وضعیت بهبودی پرینه در روز پانزدهم، بیست و یکم و دیسپارونی و زمان اولین مقاربت بدون درد بعد از زایمان در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت.
نتیجه گیری : هر پند یافته های این پژوهش نشان داد که نتایج حاصل از ترمیم پرینه در دو روش ترمیم استاندارد و دولایه ای اختلاف معنی داری نداشتند. اما با توجه به اینکه روش ترمیم دولایه ای با صرف وقت و انرژی کمتر و کاهش زمان توقف مادر بر روی تخت زایمان همراه است. پیشنهاد می شود که این روش نیز بعنوان یکی از روشهای معمومل ترمیم پرینه توصیه گردد. د.