---

زمینه و هدف: کاندیدا آلبیکانس قارچی است که در بیماران دیابتیک به کرات ایجاد عفونت می نماید. با توجه به شیوع این عفونت در بیماران دیابتی، در این مطالعه میزان عفونت با این قارچ و نیز حمل این قارچ در این بیماران تعیین و تاثیر شرایط مختلف این بیماران مانند سن و جنس و طول مدت ابتلا به دیابت ونیز کیفیت کنترل دیابت در میزان ابتلا به این قارچ مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها : در این مطالعه تعداد200 نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان طالقانی ارومیه بطور تصادفی انتخاب شده و از همه آنان نمونه خون برای تعیین قند خون و HbA1C گرفته شد و سپس نمونه از نظر قارچ از چینهای زیر بغل، کشاله ران و شکاف انگشتان پا و نیز در صورت وجود علائم بالینی از محل علائم برداشته شده و در محیط کشت کروم آگار کشت داده شد و نتایج حاصله استخراج شده و مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته ها: بطور کلی از 200 بیمار مورد مطالعه 180نفر 90% کشت منفی و 20 نفر 10% کشت مثبت از نظر کاندیدا داشتند. در این مطالعه میزان عفونت کاندیدا در بیماران مسن تر و در مردان افزایش نسبی داشت. عفونت در دیابت بد کنترل شده بطور معنی داری بیشتر از دیابتی های با کنترل خوب بود. عفونت در افراد با دیابت نوع یک بیشتر از افراد با دیابت نوع دو بوده و عفونت با کاندیدا هیچ همراهی مثبتی با طول مدت ابتلا به دیابت را نشان نداد.
نتیجه گیری: عفونت قارچی کاندیدا در بیماران دیابتی بد کنترل شده و افراد مسن و در مذکرها شایعتر است

---

زمینه و هدف: انطباق با رژیم دیابتی، یکی از مهمترین جنبه های مراقبتی بیماران دیابتی است . معمولاً پذیرش رژیم دیابتی بر حسب میزان مصرف توضیح داده می شود. این مطالعه به منظور شناسایی عادات غذایی بیماران دیابتی نوع دو به بررسی شاخص هایی از مصرف برخی غذاها که بیماران دیابتی توصیه به مصرف یا محدودیت مصرف آنها می شوند، توسط پرسشنامه بسامد خوراک انجام گردید.

روش کار: به این منظور 228 بیمار دیابتی نوع دو به روش نمونه گیری تصادفی از بین مراجعین سرپایی درمانگاه دیابت اردبیل انتخاب شدند.

یافته ها: در این مطالعه 87/8% زنان و 77/1% مردان پیروی از یک رژیم دیابتیک را گزارش کردند. عادات غذایی این بیماران حاکی از آگاهی آنها از محدودیت مصرف قندهای ساده بود. بیماران بسامد کمتری از مصرف غذاهای حاوی قندهای ساده (عسل ،مربا ونوشابه ) را گزارش کردند. همچنین سیب زمینی در بین 58/8% زنان و 74/2% مردان مصرف می شد. 43/8% موارد به همراه چای از توت خشک استفاده می کردند.

نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاکی از این است که باید توجه بیشتری روی مشاوره ، آموزش و پیگیری اصلاحات رژیمی بیماران دیابتی صورت گیرد.

---

  زمینه و هدف: نارسایی مزمن کلیوی که در حال حاضر تحت عنوان بیماری مزمن کلیوی نامیده می شود به دلیل تخریب نفرونهای کلیه ایجاد و منجر به اورمی می گردد. فشار خون بالا، دیابت ملیتوس و گلومرونفریت از علل شایع ایجاد این نقص می باشند. این وضعیت می تواند سبب ایجاد تظاهرات دهانی متعدد گردد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تظاهرات دهانی در بیماران دیابتی و غیر دیابتی تحت همودیالیز بود.

  روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 95 نفر از بیماران تحت همو دیالیز بیمارستان رازی شهر رشت مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه دیابتی (32 نفر) و غیر دیابتی (63 نفر) تقسیم شدند. معاینه حفره دهان با دستکش و آینه یکبار مصرف صورت گرفت. علائم و نشانه های دهانی بیماران نظیر خشکی دهان، تغییر مزه، درد مخاطی، بوی اورمیک، زبان باردار، پتشی و پورپورا، زخم مخاطی، رنگ پریدگی مخاط دهان، اروژن دندانی و عفونت کاندیدا در پرسشنامه بیماران ثبت گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار آماری SPSS15 و آزمون تی تست ومجذور کای استفاده گردید.

  یافته ها: 60% (57 نفر) از افراد مورد مطالعه مرد و 40% (38 نفر) را زنان تشکیل می دادند. میانگین سنی بیماران 48 (محدوده سنی 20-76) سال بود. شایعترین علامت دهانی در دو گروه خشکی دهان بود. شایعترین نشانه دهانی در دو گروه رنگ پریدگی مخاط، بوی اورمیک و زبان باردار بود. همچنین ایندکس DMFT به طور معنی داری در گروه دیابتی (63/7 ± 3/17) بیشتر از گروه غیر دیابتی بود (26/8 ± 4/12). ارتباط آماری معنی داری بین مدت زمان انجام دیالیز و تعداد جلسات انجام دیالیز در هفته و تظاهرات دهانی عینی و ذهنی میان دو گروه مشاهده نگردید.

  نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که تظاهرات دهانی در بیماران دیابتی تحت همودیالیز از گروه غیر دیابتی بیشتر بود هرچند این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود، همچنین میزان DMFT در گروه دیابتی بیشتر از گروه غیر دیابتی بود. بنابراین به علت اضافه شدن عوارض دهانی دیابت در افراد با نارسایی مزمن کلیه این افراد مستلزم رعایت بهداشت دهان و دندان و مراقبت بهداشتی بیشتر می باشند.

---

زمینه و هدف: دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که با اختلال در عملکرد غدد اندوکرین سبب بروز اختلالات باروری می­شود. با توجه به خواص آنتی­ اکسیدانی و هیپوگلیسمیک کورکومین، هدف از این مطالعه تعیین اثر کورکومین بر سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون در موش­های صحرایی دیابتی می­باشد.

روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه­ مساوی تقسیم شدند. شاهد، دیابتی تیمار نشده و­­ دیابتی تیمار شده با کورکومین (غلظت­های 100 و 200 میلی­گرم بر کیلوگرم). دیابت در گروه­های دیابتی تیمار نشده و دیابتی تحت تیمار، با یک­بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القاء شد. چرخه استروس موش­های صحرایی توسط هورمون­های جنسی یکسان شد. کورکومین به مدت 25 روز به­ صورت داخل صفاقی به گروه­های دیابتی تحت تیمار تزریق شد. به حیوانات گروه­های شاهد و دیابتی تیمار نشده DMSOتزریق شد. در پایان دوره تیمار، سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون توسط روش الایزا اندازه ­گیری شد. تحلیل آماری توسط آزمون­های One-way ANOVAو تعقیبی Tukey انجام شد.

یافته ­ها: تجویز وابسته به دوز کورکومین با غلظت­های 100 و 200 میلی­گرم بر کیلوگرم در مقایسه با نمونه­ های دیابتی تیمار نشده سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون را به ­طور معنی­ داری افزایش داد (0.05>p).

نتیجه­ گیری: نتایج بیانگر اثر معنی­ دار و وابسته به دوز کورکومین بر سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون در موش­های دیابتی است. بنابراین مصرف کورکومین می­تواند در بهبود اختلالات هورمونی در بیماران دیابتی موثر باشد.