---

زمینه و هد ف: بروسلوز یکی از شایعترین بیماری های مشترک بین انسان و دام است و بروسلوز انسانی در تمام نقاط ایران آندمیک می باشد. تعداد بیماران ثبت شده در سال 1988، هفتاد یک هزار و 51 نفر (132/4 در هر صد هزار نفر) بود. بدلیل اینکه گونه های بروسلاباکتری های درون سلولی اختیاری می باشند تعداد محدودی آنتی بیوتیک بر این ارگانیسم ها موثر می باشند. مطاله حاضر با هدف بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی 47 سویه بروسلا ملی تنسیس جداشده از نمونه های بالینی انجام شده است.
روش کار: حساسیت آنتی بیوتیکی 47 سویه بروسلا ملی تنسیس جداشده از نمونه های بالینی در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهاری MIC (Minimal Inhibitory Concentration) مواد ضد میکروبی مورد آزمایش توسط روش ترقیق آگار دایلوشن (Agar Dilution) اندازگیری شد. مقادیر MIC90 و MIC50 حداقل غلظت، آنتی بیوتیک در نظر گرفته شد که در آن غلظت به ترتیب رشد 90% و 50% سویه ها مهار گردید. جهت تفسیر نتایج از معیارهایNCCLS (National Committee for Clinical Laboratory Standards )برای باکتری های کند رشداستفاده شد.
یافته ها: تتراسیکلین (MIC50:0.13، میکروگرم/میلی لیتر 25/0 (MIC90: و استرپتومایسین (003/0MIC50:، میکروگرم/میلی لیتر 25/0MIC90:) حداقل غلظت مهاری را در آزمایشگاه بر علیه سویه های بروسلا ملی تنسیس داشتند. نور فلوکساسین بیشترین مقدار MIC90 را نشان داد (8 میکروگرم/میلی لیتر). حساسیت بیش از نیمی از سویه های بروسلا نسبت به ریفامپین کاهش یافته بود.(مقدارحداقل غلظت مهاری 2 میکرو گرم /میلی لیتر)
نتیجه گیری: سویه های بروسلادر آزمایشگاه نسبت به اکثر آنتی بیوتیکهائی که در درمان بروسلوز به کار میروند حساس می باشند. در ایران برای آنتی بیوتیک هایی که بر علیه گونه های بروسلا به کار می روند مقاومت قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید، با وجود این، از انجائیکه ریفامپین برای درمان بیماریهای شایعی چون سل بطور وسیع مورد استفاده قرار میگیرد، باید الگوی حساسیت منطقه ای ریفامپین بصورت دوره ای مورد بررسی قرار گیرد

---

زمینه و هدف: سالمونلوزیس رایج&rlmترین عفونت ناشی از مواد غذایی در جهان است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی آلودگی گوشت و احشاء مرغ عرضه شده در شهرستان اردبیل به سالمونلا، تعیین گروه&rlmهای سرمی و حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه&rlmها، انجام شد.

روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی طی فصل&rlmهای بهار و تابستان سال 1393، 260 نمونه شامل160 نمونه گوشت مرغ، 50 نمونه سنگدان و 50 نمونه کبد، با هدف جدا سازی سالمونلا طبق استاندارد 1810 ایران تحت بررسی قرار گرفتند. حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه&rlmها به روش کربی باوئر آزمایش شد.

یافته&rlmها: 10 درصد نمونه&rlmهای مورد بررسی به سالمونلا آلوده بودند. 3/42 درصد آلودگی مربوط به فصل بهار و 7/57 درصد در تابستان بود. 3/92 درصد از جدایه&rlmها متعلق به گروه سرمی C، 8/3 درصد گروه سرمیB و 8/3 درصد گروه سرمی D بودند. تمامی جدایه&rlmها حداقل به دو آنتی بیوتیک مقاومت نشان دادند. 70 درصد جدایه&rlmها به 2 تا 6 آنتی بیوتیک مقاوم بودند. بیشترین مقاومت جدایه&rlmها نسبت به نالیدیکسیک اسید و استرپتومایسین (100%) بود. مقاومت به تتراسیکلین3/92 درصد، پنی سیلین 5/88، نئومایسین، کانامایسین، فورازولیدون 6/84، کلرامفنیکل 1/73، اوفلاکساسین 4/15، آموکسی کلاو و آمپی سیلین 5/11 و سیپروفلوکسازین 7/7 درصد بود. کمترین مقاومت به جنتامایسین و آمیکاسین (8/3%) بدست آمد. در برابر آزیترومایسین، سفتازیدیم، مروپنم، ایمی پنم و سفکسیم مقاومتی مشاهده نشد.

نتیجه گیری: با توجه به آلودگی 10 درصدی به سالمونلا ، بخصوص شیوع بالای سروتیپ C و اهمیت آن در بیماریزایی در انسان و میزان بالای مقاومت به اکثر آنتی بیوتیک&rlmهای موجود، اعمال راهکارهای بهداشتی جهت کاهش آلودگی ضروری است.