|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
2 نتیجه برای تکثیر
رضوان ذبیح اللهی، مریم نورمحمدی، آذر فرهنگ اصفهانی، روح اله وهاب پور، سید مهدی سادات، محمد رضا آقاصادقی، منصور صالحی، سید داور سیادت، دوره 12، شماره 1 - ( 1-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات بسیاری در زمینه یافتن داروهای ضد ویروس HIV در حال انجام میباشند. بررسی بر روی این ترکیبات نیازمند کار با ویروس زنده است که خطرات زیستی فراوانی برای کاربران دارد. لذا در تحقیق حاضر، یک سیستم جدید و ایمن سنجش میزان اثرات سایتوپاتیک HIV با استفاده از ویروسهای HIV-1 با قابلیت یک سیکل همانندسازی (SCR) معرفی شده است. روش کار: ویروسهای HIV-1 با قابلیت یک سیکل زندگی، به وسیله ترانسفکشن در سلولهای HEK293T تولید شدند. پلاسمیدهای pMD2G ، pSPAX2 و pmzNL4-3 برای تولید ویروس استفاده شدند. سلولهای هدف MT-2 با مقادیر مختلف از ویروس SCR HIV-1 آلوده شدند. میزان تشکیل سنسشیوم در میان سلولهای آلوده شده به وسیله شمارش زیر میکروسکوپ نوری بررسی شد. میزان مرگ و میر سلولهای آلوده شده به ویروس به وسیله سنجش میزان تکثیر سلولی با روش XTT بررسی شد. داروهای نویراپین و ایندیناویر به عنوان کنترل مثبت استفاده شدند. یافته ها: با افزایش میزان ویروس شروع کننده آلودگی تا حد 1600ngP24 ، تعداد سنسشیوم در میان سلولهای هدف افزایش نشان داد. با افزایش میزان ویروس به میزان بالاتر تولید سنسشیوم در میان سلولهای MT-2 کاهش یافت. افزایش تعداد سنسشیوم تا سه روز پس از آلودگی مشاهده و سپس کاهش خود به خودی نشان داد. مرگ سلولی در میان سلولهای هدف با رسیدن میزان ویروس شروع کننده به 1600ngP24 به حداکثر خود رسید. میزان توان 50% بازدارندگی اثرات سایتوفیت ( IC50 ) محاسبه شده برای ترکیبهای BMS806 و نویراپین بر اساس روش ابداع شده در این مطالعه به ترتیب 30 و 50 نانومولار بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه امکان انجام بررسی اثرسایتوپاتیک HIV با استفاده از ویروسهای SCR HIV وجود دارد. همچنین نتایج بررسی میزان اثر ضد ویروسی دو داروی نویراپین و BMS806 نشان دهنده دقت این روش برای سنجش اثر ضد HIV-1 ترکیبات مختلف میباشد. همانندسازی یک دورهای SCR HIV باعث افزایش امنیت زیستی روش ابداعی در این مطالعه نسبت به استفاده از ویروس نامیرا میباشد.
افسانه مافی، عباس مقدم، نیلوفر مقدم، دوره 19، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مهمترین عارضه جنتامایسین، سمیت لولههای کلیه است که به عنوان یک چالش در بالین مطرح است. در حال حاضر درمان قطعی برای آن وجود ندارد. به نظر می رسد پلاسمای غنی از پلاکت به عنوان منبع سرشار از فاکتورهای رشد در پیشگیری و یا تسکین این بیماری مفید باشد. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی اثر پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بر روند تکثیر سلولهای پوششی لولههای خمیده کلیه آسیب دیده با جنتامایسین در موشهای صحرایی انجام شد.
روش کار: ۲۸ سر موش صحرائی نر (300-200 گرم) به ۴ گروه ۷ تایی شاهد، تیمار، شم و تجربی تقسیم شدند. به مدت ۸ روز جنتامایسین به میزان (۸۰ میلی گرم/ کیلوگرم) روزانه به صورت داخل صفاقی تزریق شد. ۲۴ ساعت بعد از آخرین تزریق، نمونههای خون جهت سنجش سطح سرمی کراتینین و ازت اوره خون جمع آوری شدند.در گروههای شم و تجربی به ترتیب ۱۰۰ میکرولیتر سرم فیزیولوژی و پلاسمای غنی از پلاکت داخل کلیه تزریق شد. ۳ روز بعد از مداخله درمانی حیوانات تحت بیهوشی عمیق کشته شدند، کلیه ها خارج و مراحل پاساژ بافتی و رنگآمیزی انجام گردید. روش استریولوژی جهت تخمین تعداد سلول های پوششی لولههای خمیده استفاده شد. دادههای حاصل در نرمافزارSPSS-26 و با کمک تحلیل واریانس یکطرفه وآزمون تعقیبی دانکن در سطح معنی داری 05/0p≤ تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: پلاسمای غنی از پلاکت، باعث افزایش معنیدار آماری تعداد سلول های پوششی لولههای خمیده کلیه آسیب دیده با جنتامایسین در موش های صحرایی شد (0/05p ≤).
نتیجهگیری: به نظر میرسد پلاسمای غنی از پلاکت بتواند تکثیر سلولهای پوششی لولههای خمیده کلیه آسیب دیده با جنتامایسین در موشهای صحرایی را القاء کند.
|
|
|
|
|
|