زمینه و هدف : مطالعات نشان داده است که باکتری­های پروبیوتیک نقش مفیدی در سلامت جانوران ایفاء می­کنند. باکتریهای پروبیوتیک می­توانند باعث جلوگیری از رشد پاتوژن ­ ها در دستگاه گوارش، بهبود مصرف چربی­ها و تقویت سیستم ایمنی شوند. در تحقیق حاضر گونه­های انتروکوکوس از نمونه پنیر محلی ایران جداسازی گردیده و فعالیت پروبیوتیکی آنها مانند اثر بر سطح چربی­ها، گلوکز و سایتوکاین­های ( IL-6 , IL-10, IL-2 ) بررسی گردید.

  روش کار: نمونه پنیر محلی از استان اردبیل تهیه گردید. انتروکوک­های موجود در پنیر محلی بواسطه محیط کشت­های انتخابی جداسازی گردیده و با استفاده از تست­های تخمیر قند شناسایی شدند. اثرات بازدارنگی انتروکوک­های جداسازی شده بروش کشت چاهکی بر روی سودوموناس ائروژینوزا و پاتوژن­های دستگاه گوارش شامل شیگلا دیسانتری، اشریشیاکلی، سالمونلا تیفی موریوم بررسی گردید. برای مطالعه اثرات پروبیوتیکی انتروکوک­­های جداسازی شده در جانوران زنده، موش­های سوری نژاد NMRI به گروههای مختلف تقسیم شده و به مدت دو هفته دوزهای مختلف انتروکوک­های جداسازی شده را در رقت­های معادل کدورت­های 2 ( CFU/mL 10⁸× 6 )، 3 ( CFU/mL 10⁸× 9 ) و4 ( CFU/mL 10⁸× 12 ) مک فارلند به حجم 1 میلی لیتر به ازای هر موش بصورت دهانی (گاواژ) دریافت کردند. پس از دو هفته تیمار مداوم سطح کلسترول، تری­گلیسیرید، LDL و HDL به روش طیف سنجی و با استفاده از اسپکتروفتومتر و سطح اینترلوکین­های 2، 6 و 10 سرم به روش الیزا اندازه گیری شد .

  یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان می­دهد که تیمار با گونه فاسیوم باعث کاهش سطح کلسترول خون و افزایش سطح اینترلوکین 10 در سرم موش­ها می­گردد اما اثر معنی­داری بر سطح گلوکز، تری­گلیسریدها و اینترلوکین­های 2 و 6 ندارد (05/0 p < ). تیمار با گونه فکالیس تغییر معنی­داری در سطح، گلوکز و چربی­های خون بوجود نمی­آورد ولی باعث افزایش معنی­داری در سطح اینترلوکین­های 6 و 10 سرم می­شود (05/0 p < ). نتایج بدست آمده همچنین نشان می­دهد که هیچکدام از گونه­های مذکور اثر معنی­داری بر روی رشد پاتوژن­های روده نداشتند.

  نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن است که تیمار مداوم با گونه فاسیوم باعث کاهش کلسترول سرم در موش ها می­شود. همچنین تیمار مداوم با هر دو گونه می تواند با تاثیر برالگوی سایتوکائنی، فعالیت سیستم ایمنی را تغییر دهد.

زمینه و هدف: انتروکوک ها  فلور نرمال دستگاه گوارش انسان، پرندگان و سایر حیوانات هستند که از مهمترین عوامل رایج در ایجاد عفونتهای بیمارستانی محسوب میشوند. توانایی ایجاد مقاومت به چندین آنتی بیوتیک و ظرفیت بالای آنها برای انتقال افقی ژنها؛ این گروه از باکتریها را به یک گروه مناسب و ایده آل برای تحقیق، جهت بررسی مقاومت به آنتی بیوتیک تبدیل نموده است در تحقیق حاضر مقاومت دارویی گونه های مختلف انتروکوک بر علیه ونکومایسین و 7 آنتی بیوتیک اختصاصی دیگر تعیین گردید.

روش کار: 120  سوش انتروکوک جدا شده از بیمارستان رسول اکرم شهر تهران جمع آوری گردید. انتروکوکها با روشهای استاندارد تشخیص داده شدند و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تا حدگونه شناسایی گردیدند. آزمون حساسیت به آنتی بیوتیک ها طبق روش استاندارد دیسک دیفیوژن CLSI انجام شد. مقاومت دارویی (MIC) با روش آگار دایلوشن بر روی نمونه های مقاوم به ونکومایسین تعیین گردید.

یافته ها: از 120 سویه انتروکوک جداشده از بیماران بخش‬های مختلف بیمارستان رسول اکرم 74 سویه (61%) Enterococcus faecalis  و 46 سویه (38%) Enterococcus faecium بودند. مقاومت به آنتی بیوتیک های. ونکومایسین، تتراسایکلین، جنتامایسین، کلرامفنیکل، سیپروفلوکساسین، پنی سیلین، آمپی سیلین و اریترومایسین بترتیب 37%، 73%، 86%، 35%، 69%، 31%، 45% و 79% بود. 45 سویه (37%) مقاوم به ونکومایسین بودند. 70% از سویه ها نیز دارای MIC >  256 µg/ml  بودند. علیرغم اینکه شیوع سویه های VRE متعلق به هر دوگونه بود، اما E. faecium بالاترین میزان مقاومت به ونکومایسین را داشت..

نتیجه گیری: افزایش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک به خصوص ونکومایسین در میان انتروکوک ها، تهدید جدی برای بیمارستانهای ایران بوده و موجب محدودیت در گزینه های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونتهای بیمارستانی میگردد. نتایج این مطالعه نشان دهنده نقش بسیار مهم نمونه های بیمارستانی بعنوان مخازن شاخصهای مقاومت است، بنابراین باید نسبت به نظارت دقیق بر سیستم بهداشتی وکنترل عفونت جهت جلوگیری از انتشار آن توجه شایانی مبذول داشت