اکرم علیجانی، رحمت اله پرندین، نامدار یوسف وند، شهربانو عریان،
دوره ۱۸، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: تاکنون گزارشهای مختلفی در مورد رابطه هورمون های جنسی و تفاوت های وابسته به جنس با درد و ضد درد در انسان ها و حیوانات آزمایشگاهی ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات هورمون تستوسترون و داروی آنتی آندروژن اسپیرونولاکتون بر بی دردی ناشی از مورفین در موشهای نر با استفاده از آزمون فرمالین بود.
روش کار: در این مطالعه، ۸۰ سر موش نر به ۱۰ گروه ۸ تایی بصورت زیر تقسیم شدند: نرمال سالین (کنترل)، روغن کنجد (بعنوان حلال تستوسترون)، تستوسترون با دوزهای ۵ و ۱۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرونولاکتون، مورفین، روغن کنجد+ مورفین، تستوسترون ۵ + مورفین، تستوسترون ۱۵+ مورفین و اسپیرونولاکتون+ مورفین. سپس آزمون فرمالین در موشها انجام شد و یافته ها با روش آنالیز واریانس یکطرفه مقایسه شدند.
یافته ها: نتایج نشان دادند که گروه های روغن کنجد + مورفین (۰/۰۰۱p<)، مورفین (۰/۰۰۱p< )، تستوسترون ۵ + مورفین ( ۰/۰۰۱p<) و تستوسترون۱۰ + مورفین ( ۰/۰۰۱p<) بطور معنیداری موجب کاهش درد حاد و گروه های تستوسترون۵ (۰/۰۵<p)، تستوسترون۱۰ ( ۰/۰۰۱p<)، روغن کنجد + مورفین ( ۰/۰۰۱p<)، مورفین (۰/۰۰۱p< )، تستوسترون۵ + مورفین ( ۰/۰۰۱p<) و تستوسترون۱۰ + مورفین ( ۰/۰۰۱p<) بطور معنی داری موجب کاهش درد مزمن در مقایسه با موشهای گروه کنترل شدند. اسپیرونولاکتون در حضور و عدم حضور مورفین تاثیری بر تخفیف درد در مقایسه با موشهای گروه کنترل نداشت.
نتیجه گیری: میتوان نتیجه گیری کرد که تستوسترون دارای اثرات ضد دردی در مرحله درد مزمن می باشد. از طرفی اسپیرونولاکتون بواسطه خواص آنتی آندروژنی ممکن است دارای اثرات هایپرآلژزیا باشد.
.png)
.png){kind=small}
