|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
5 نتیجه برای آنتیبیوتیک
شهرام عبدلی اسکویی، محمد آهنگرزاده رضایی، علی آژنگ، بابک عبدی نیا،
دوره 13، شماره 1 - ( 1-1392 )
چکیده
زمینه و هدف: گونه‌های استافیلوکوک از جمله عوامل شایع عفونت‌های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه می‌باشند. در دهه اخیر مقاومت این باکتری‌ها بویژه در محیط‌های بیمارستانی نسبت به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله وانکومایسین به سرعت در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت ایزولههای بالینی استافیلوکوک اورئوس و استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی جدا شده از کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز نسبت به آنتیبیوتیکهای رایج و تعیین MIC وانکومایسین می‌باشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی و آینده‌نگر، طی یکسال از فروردین لغایت اسفندماه 1390 تعداد 88 ایزوله استافیلوکوک شامل 53 گونه استافیلوکوک اورئوس و 35 گونه استافیلوکوک کواگولاز منفی از نمونههای بالینی بیماران جداسازی و وارد مطالعه شدند. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها نسبت به 15 داروی ضدمیکروبی رایج با روش انتشار دیسک در آگار مطابق توصیه‌های CLSI و میزان MIC وانکومایسین با روش استاندارد E-test اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج تست آنتی‌بیوگرام ، وانکومایسین و ریفامپین جزو مؤثرترین و کلیندامایسین به همراه پنی‌سیلین جزو کم اثرترین داروهای ضدمیکروبی بر روی ایزولههای استافیلوکوک اورئوس و استافیلوکوک کواگولاز منفی بودند. بر همین اساس میزان شیوع سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین استافیلوکوک اورئوس بیش از 80% تعیین شد. با توجه به میزان MIC وانکومایسین بترتیب 2/13% و 3/3% ایزوله‌ها ی استافیلوکوک اورئوس و استافیلوکوک کواگولاز منفی دارای مقاومت حدواسط به وانکومایسین بودند اما هیچ ایزوله مقاوم به وانکومایسین در این تحقیق شناسایی نشد. نتیجه‌گیری : هرچند سویه‌های دارای مقاومت کامل به وانکومایسین در بین ایزوله‌ها یافت نشد، اما شناسایی سویه‌های VISA در جامعه مورد مطالعه بهمراه گزارش‌های متعدد از ظهور سویه‌های مقاوم به وانکومایسین در ایران و سایر کشورها، ضرورت دقت پزشکان در تجویز وانکومایسین بعنوان داروی اصلی در درمان عفونت‌های استافیلوکوکی را روشن می‌سازد. همچنین لزوم استفاده از روش MIC در تعیین حساسیت استافیلوکوک‌ها به وانکومایسین بیش از پیش آشکار می‌گردد.
فاطمه حسینی، محمد کارگر،
دوره 17، شماره 2 - ( 4-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: انتروکوک ها فلور غالب مدفوع می‌باشند که مستقیماً و یا از طریق فاضلاب‌ها به محیط وارد می‌شوند. این باکتری‌ها به دلیل توانایی کسب ژن‌های مقاومت و انتقال آن به سایر باکتری‌ها به‌ویژه استافیلوکوکوس‌اورئوس، نقش مهمی را در ایجاد عفونت‌های بیمارستانی ایفا می‌نمایند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین و شناسایی ژن‌های vanA، vanB، vanC1/C2 در ایزولههای VRE جدا شده از نمونههای محیطی جنوب استان فارس انجام شد.
روش کار: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 155 جدایه انتروکوک جمع‌آوری شده از نمونههای محیطی (فاضلاب بیمارستانی و آب‌های سطحی) مناطق مختلف لارستان و جهرم انجام شد. جداسازی انتروکوک ها با روش فیلتراسیون‌غشایی، کشت در محیط اختصاصی KF و آزمون‌های بیوشیمیایی انجام گرفت. حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک‌های متداول و ونکومایسین مطابق با استاندارد CLSI با استفاده از روش انتشار دیسک و محاسبه حداقل غلظت بازدارنده رشد با روش Macro Brothdilution انجام شد. سپس وجود ژن‌هایvanA ،vanB ، vanC1/C2در ایزولههای VRE با روش PCR چندگانه ارزیابی گردید.
یافته‌ها: از مجموع ایزولههای انتروکوک، 41 (45/26%) انتروکوکوس فکالیس، 6 (3/87%) انتروکوکوس فیسیوم و 108 (69/68%) غیرفکالیس/ غیرفیسیوم تعلق داشتند. در مجموع 46 مورد (29/67%) از جدایه‌های انتروکوک نسبت به ونکومایسین مقاومت داشتند. از این تعداد 4 ایزوله 128MIC≥ را نشان دادند. در 4 ایزوله (8/70%) مقاومت به تمامی گروههای آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده شد. 2 ایزوله (50%) ژن vanA و 2 ایزوله (50%) ژن vanB را داشتند، اما در هیچکدام ژن vanC1/C2 شناسایی نشد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ایزولههای VREدر منطقه مورد پژوهش شیوع گسترده‌ای دارند، از این رو ضرورت توجه به مصرف محتاطانه ونکومایسین و اقدامات کنترلی به منظور ممانعت از انتشار محیطی ایزولههای VRE وجود دارد.
لیدا جلالی دیزجی، محمدرضا نهائی، جاوید صادقی،
دوره 19، شماره 3 - ( 7-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت دستگاه ادراری ((UTI یکی از شایع‌ترین انواع عفونت‌های انسانی بوده و اشریشیاکلی وکلبسیلا پنومونیه عوامل اصلی عفونت ادراری در بین باکتریهای گرم منفی می‌باشند. شیوع گونه‌های باکتریایی تولیدکننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLs) و مقاوم نسبت به آنتیبیوتیکهای بتالاکتام در دهه اخیر افزایش روزافزونی داشته است. انواع مختلفی از بتالاکتامازهای وسیع الطیف از قبیل TEM،SHV و CTX-M شناسایی شدهاندکه به‌طور برجسته در سویه‌های اشریشیاکلی و کلبسیلا پنومونیه حضور دارند. هدف از این مطالعه مشخصکردن فراوانی ژن‌های TEM و SHV در باکتریهای اشریشیاکلی و کلبسیلا پنومونیه در ایزولههای بدستآمده از عفونت‌های ادراری با روش‌های فنوتیپی و واکنش زنجیره‌ای پلیمرازی (PCR) درآزمایشگاه میکروب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد تبریز بود.
روش کار: در این مطالعه مقطعی- توصیفی، ٥٠ ایزوله اشریشیاکلی و٥٠ ایزوله کلبسیلا پنومونیه جدا شده از عفونت‌های ادراری، از بیماران سرپایی در شهر تبریز جمع‌آوری گردید. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها نسبت به ١٤ آنتیبیوتیک مختلف با روش دیسک دیفیوژن تست (کربی بائر) شناسایی شد و تست تأییدی با دیسک ترکیبی انجام شد و نهایتاً ژن‌های بتالاکتامازی TEM و SHV با استفاده از روش مولکولی PCR مورد تجسس قرار گرفت.
یافته‌ها: بیست‌وپنج ایزوله (٢٥%) از١٠٠ باکتری آزمایشی به‌عنوان ایزولههای مولد ESBL تأیید شدند که ١٣ ایزوله (٢٦%) اشریشیاکلی و ١٢ ایزوله (٢٤%) کلبسیلا پنومونیه بود. ژن‌های TEM و SHV در ایزولههای اشریشیاکلی به ترتیب ٢ و٤ درصد و در ایزولههای کلبسیلا پنومونیه به ترتیب٠ و٢ درصد مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: وجود ژن‌های یادشده مؤید حضور آنزیم‌های بتالاکتاماز وسیع الطیف در این دو جنس از باسیل‌های گرم منفی روده‌ای به‌عنوان باکتریهای مهم پزشکی می‌باشد. اگرچه فراوانی ژن‌های یادشده پایین بود که این امرمی تواند به دلیل اخذ نمونههای آزمایشی از بیماران سرپایی باشد که کمتر در معرض آنتی‌بیوتیک‌ها قرار دارند.
مهرنوش کاویانی، محمدحسن پوررشید، سعیده گله دار،
دوره 24، شماره 2 - ( 4-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: آنتی‌بیوتیک‌ها از داروهای تجویزی شایع توسط دندانپزشکان می‌باشند. مصرف غیرمنطقی این داروها می‌تواند علاوه بر هزینه منجر به عوارض ناخواسته دارویی مانند واکنش‌های افزایش حساسیت و مقاومت دارویی شود. این پژوهش با هدف تعیین الگوی تجویز آنتیبیوتیک در دندانپزشکان شهر اردبیل بر اساس سیستم بین‌المللی ATC/DDD انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 250 نسخه تجویز شده بیماران مراجعه‌کننده به دندانپزشکان شهر اردبیل در طول سه ماهه دوم سال 1400 مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به داروهای تجویزشده شامل: دوز دارو، فرکانس مصرف دارو، تعداد دارو که در مطب‌ها و کلینیک‌های دندانپزشکی شهر اردبیل جمع آوری و تکمیل شد و در نهایت بعد از تبدیل داده‌ها به دوز معین روزانه بر اساس سیستم ATC-DDD، توسط آزمون‌های تحلیل واریانس یکراهه بین گروهی و آزمون پست هاک توکی با استفاده از نرم‌افزار SPSS-21 تحلیل گردید، سطح معناداری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: از کل 250 مورد نسخه‌ی بررسی شده 207 نسخه (82.8%) حاوی آنتیبیوتیک بودند که بیشترین داروی آنتیبیوتیک تجویز شده توسط دندانپزشکان اردبیل، به ترتیب مترونیدازول (73.4%) و آموکسی سیلین (70.5%) بود. در همه داروهای تجویز شده مقدار DDD از مقدار DDD استاندارد بالاتر بود. از نظر تعداد نسخ تفاوت معناداری میان زنان و مردان وجود نداشت. بیشترین فراوانی مربوط به نسخ سه دارویی و کمترین فراوانی مربوط به نسخ شش دارویی بود. از نظر اشکال دارویی 201 نسخه (97.1 %) فقط داروی خوراکی و 6 مورد (2.9%) هر دو نوع خوراکی و تزریقی بود.
نتیجه گیری: نتایج بیانگر میزان تجویز آنتی بیوتیک در نسخ بیشتر از DDD استاندارد بود و تعداد اقلام دارویی تجویز شده در نسخه ها نیز از رقم توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی بیشتر بود.
ساغر جعفری رمدانی، فرشته حسن پور، علیرضا محمد‌نیا، فرزاد خادمی، آیدا علینژاد،
دوره 24، شماره 3 - ( 7-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: پاتوژن گرم منفی سودوموناس آئروژینوزا یکی از علل شایع عفونت‌های بیمارستانی است. این باکتری به طور مداوم مقاومت در برابر داروهای ضدمیکروبی رایج را افزایش داده و مشکلات زیادی را برای درمان بالینی ایجاد می‌کند. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی روند تغییرات مقاومت آنتی بیوتیکی سودوموناس آئروژینوزا در طی سال‌های 1398 تا 1402 در بیمارستان‌های شهر اردبیل انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی از 200 ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزا استفاده شد. ایزوله‌ها از نمونههای ادرار، تنفسی، زخم، خون، و مایع مغزی نخاعی بیمارانی که در فاصله خرداد 1398 تا اردیبهشت 1402 به بیمارستان‌های اردبیل مراجعه کرده بودند به دست آمدند. بررسی حساسیت/ مقاومت دارویی ایزولههای سودوموناس آئروژینوزا نسبت به آنتیبیوتیکهای پیپراسیلین، پیپراسیلین/تازوباکتام، سفتازیدیم، سفپیم، آزترئونام، ایمی‌پنم، مروپنم، آمیکاسین، توبرامایسین، نتیل مایسین، سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، نورفلوکساسین، و لووفلوکساسین با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و کلیستین با استفاده از روش آگار دایلوشن انجام شد.
یافته ها: در طی 4 سال، مقاومت سودوموناس آئروژینوزا به پیپراسیلین45.5%، پیپراسیلین/تازوباکتام 31%، سفتازیدیم 44%، سفپیم 46%، آزترئونام 12%، ایمی‌پنم 67/5 %، مروپنم 52%، آمیکاسین 43%، توبرامایسین 45.5 %، نتیل مایسین39.2%، سیپروفلوکساسین 55.5 %، افلوکساسین 62%، نورفلوکساسین 53.5 %، لووفلوکساسین 55.5 %، و کلیستین 9% بود. قابل ذکر است روند مقاومت دارویی سودوموناس آئروژینوزا به تمام آنتیبیوتیکهای تست شده در سال اول و دوم افزایشی، سال سوم کاهشی و مجددا در سال چهارم نسبتا شدید افزایشی بوده است. در طی این سال‌ها، روند ظهور سویه‌های MDR سودوموناس آئروژینوزا نیز افزایشی بود.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که روند کلی مقاومت به آنتیبیوتیکهای مختلف در بین سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران در اردبیل رو به افزایش است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
