|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
43 نتیجه برای مقاومت
طاهر صادقیان، سعیده اللهیاری، دوره 24، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: موکوزیت دهانی به عنوان یک عارضه در روند درمانی سرطان، چالش های مهمی در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کرده است. ضد افسردگیهای سه حلقه ای از جمله نورتریپتلین از طریق مهار کانال های سدیمی می توانند میزان درد ناشی از موکوزیت را کنترل کنند. از آنجایی که راحتی مصرف و نیز مشاهده ی سریع اثر دارویی از اهداف فرمولاسیون پیشنهادی است؛ تصمیم بر آن گرفته شد که دهانشویهی نورتریپتیلین تهیه و براساس دستورالعمل فارماکوپه از نظر تداخل دارو با ظرف و میزان مقاومت میکروبی در حین مصرف بررسی شود.
روش کار: بر اساس فارماکوپه دارویی، مواد کمکی مورد نیاز در دهانشویهی نورتریپتیلین تعیین و مقدار هر یک از آنها مشخص گردید. پس از انجام معتبرسازی روش اسپکتروفتومتری فرابنفش، تداخل دارو با ظرف دهانشویه مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر اندازه گیری فعالیت آبی، آزمایشهای میکروبی لازم نیز انجام شد.
یافته ها: معتبرسازی روش تعیین مقدار نورتریپتلین در حداکثر طول موج جذبی بدست آمده (238.5نانومتر) انجام گرفت. یافته های حاصل از بررسی تداخل ظرف پلی اتیلنترفتالات با نورتریپتلین، نشانگر عدم جذب دارو به بخش داخلی ظرف دهانشویه در 28 روز میباشد. نتایج بررسی قدرت ضد باکتریایی و ضد مخمری/کپکی در محدوده ی استاندارد فارماکوپه ایالات متحده قرار داشت. میزان فعالیت آبی دهانشویه نیز 0.81 بدست آمده که بیانگر محیطی نامناسب برای رشد میکروارگانیسم ها بود.
نتیجه گیری: مطالعات پایه ای نشان داد که دهانشویه ی نورتریتلین تهیه شده استانداردهای مقاومت میکروبی را داشته و تداخلی بین ماده موثره دارویی و ظرف پیشنهادی وجود ندارد. در نتیجه می توان این فرمولاسیون را به عنوان یک کاندید امیدوارکننده برای کاوشهای بالینی پیشنهاد کرد.
پریناز طبیب وند، سمیه اسداللهی، معصومه دادخواه، دوره 24، شماره 3 - ( 7-1403 )
چکیده
بیماری آلزایمر یک اختلال پیش رونده، بی وقفه و تحلیل برنده عصبی است که نواحی وسیعی از قشر مغز و هیپوکامپ را تحت تاثیر قرار میدهد. ناهنجاری ها ابتدا بافت مغز لوبهای پیشانی و تمپورال را درگیر میکند و سپس به آرامی به سایر نواحی نئوکورتکس می رسد. به نظر میرسد بیماران مبتلا به آلزایمر که در فعالیتهای ورزشی شرکت کرده اند افزایش در جریان خون، حجم هیپوکامپ و بهبود نوروژنز را داشته اند. در این مطالعه، مروری بر تاثیرات مثبت ورزش بر بیومارکرهای این بیماری چالش برانگیز ارائه گردیده است. در این مطالعه در پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Google Scholar SID.IR, با کلید واژههای ,Alzheimer Resistance Training, Endurance Training, Biomarker بین سال های 2000 تا 2024 جست و جو انجام گرفت. نتایج مطالعات حاکی از آن است که ورزش می تواند یک استراتژی غیر دارویی برای جلوگیری یا به تعویق انداختن کاهش قدرت شناختی مغز باشد. از جمله تغییرات ایجاد شده به دنبال انجام فعالیت ورزشی، می توان به افزایش میزان بیان فاکتورهای نوروتروفیک در مغز، مهار استرس اکسیداتیو، و آنژیوژنز که منجر به افزایش خون رسانی به بافت هیپوکامپ میشود، اشاره کرد. همچنین ورزش در تغییرات بیومارکرهای پلاسمایی مرتبط با آلزایمر و اختلال شناختی مرتبط با بیماری نقش موثری دارد.
ساغر جعفری رمدانی، فرشته حسن پور، علیرضا محمدنیا، فرزاد خادمی، آیدا علینژاد، دوره 24، شماره 3 - ( 7-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: پاتوژن گرم منفی سودوموناس آئروژینوزا یکی از علل شایع عفونتهای بیمارستانی است. این باکتری به طور مداوم مقاومت در برابر داروهای ضدمیکروبی رایج را افزایش داده و مشکلات زیادی را برای درمان بالینی ایجاد میکند. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی روند تغییرات مقاومت آنتی بیوتیکی سودوموناس آئروژینوزا در طی سالهای 1398 تا 1402 در بیمارستانهای شهر اردبیل انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی از 200 ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزا استفاده شد. ایزولهها از نمونههای ادرار، تنفسی، زخم، خون، و مایع مغزی نخاعی بیمارانی که در فاصله خرداد 1398 تا اردیبهشت 1402 به بیمارستانهای اردبیل مراجعه کرده بودند به دست آمدند. بررسی حساسیت/ مقاومت دارویی ایزولههای سودوموناس آئروژینوزا نسبت به آنتیبیوتیکهای پیپراسیلین، پیپراسیلین/تازوباکتام، سفتازیدیم، سفپیم، آزترئونام، ایمیپنم، مروپنم، آمیکاسین، توبرامایسین، نتیل مایسین، سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، نورفلوکساسین، و لووفلوکساسین با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و کلیستین با استفاده از روش آگار دایلوشن انجام شد.
یافته ها: در طی 4 سال، مقاومت سودوموناس آئروژینوزا به پیپراسیلین45.5%، پیپراسیلین/تازوباکتام 31%، سفتازیدیم 44%، سفپیم 46%، آزترئونام 12%، ایمیپنم 67/5 %، مروپنم 52%، آمیکاسین 43%، توبرامایسین 45.5 %، نتیل مایسین39.2%، سیپروفلوکساسین 55.5 %، افلوکساسین 62%، نورفلوکساسین 53.5 %، لووفلوکساسین 55.5 %، و کلیستین 9% بود. قابل ذکر است روند مقاومت دارویی سودوموناس آئروژینوزا به تمام آنتیبیوتیکهای تست شده در سال اول و دوم افزایشی، سال سوم کاهشی و مجددا در سال چهارم نسبتا شدید افزایشی بوده است. در طی این سالها، روند ظهور سویههای MDR سودوموناس آئروژینوزا نیز افزایشی بود.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که روند کلی مقاومت به آنتیبیوتیکهای مختلف در بین سویههای سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران در اردبیل رو به افزایش است.
|
|
|
|
|
|