|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
22 نتیجه برای زنان
بختیار ترتیبیان، لیلا فصیحی، رسول اسلامی،
دوره 20، شماره 4 - ( 10-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: پوکی استخوان و چاقی از مشکلات عمدهای هستند که شیوع آنها در حال افزایش است. فعالیت بدنی میتواند از طریق مکانیسمهای متعدد مانند تغییر در شاخص توده بدنی (BMI) در پیشگیری از پوکی استخوان موثر واقع شود. با توجه به اندازه گیری آسان BMI، این شاخص به طور گسترده ای به عنوان شاخص میزان چاقی مورد استفاده قرار میگیرد. شاخص توده بدن (BMI) در مردان و زنان با تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) ارتباط نزدیکی دارد. با این حال، رابطه بین BMI و BMD با توجه به مطالعات مختلف متفاوت است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین شاخص توده بدنی با تراکم مواد معدنی استخوان کمر در زنان میانسال فعال و غیرفعال بود.
روش کار: تعداد 60 نفر زن میانسال فعال و 60 نفر غیرفعال در دامنه سنی 50 تا 65 سال، دارای سوابق پزشکی و آزمایشات بالینی در بیمارستان میلاد تهران و بصورت در دسترس انتخاب شدند. شاخص توده بدنی محاسبه و تراکم مواد معدنی استخوان با اسکن DEXA در ستون فقرات کمری (L4 تا L1) اندازه گیری شد. از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون برای ارزیابی دادهها استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS-26 استفاده شد.
یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که در گروه فعال در مهرههای کمری L1، L3 و L4 (به ترتیب 0/034= p 0/017=p، 0/019=p )، و در گروه غیرفعال در مهرههای L1 و L4 (به ترتیب 0/034 = p، 0/022 = p)، بین شاخص توده بدنی با تراکم مواد معدنی استخوان ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت. در سایر مهره های هردو گروه بین شاخص توده بدنی با تراکم مواد معدنی استخوان ارتباط معنی داری یافت نشد.
نتیجهگیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افزایش وزن و در نتیجه BMI در زنان فعال خطر پوکی استخوان را کاهش میدهد. به نظر می رسد انجام فعالیت های بدنی در زنان به کسب توده عضلانی بیشتری منجر میشود، و به نوبه خود افزایش تراکم مواد معدنی استخوانها را به دنبال دارد. با توجه به این موضوع شاید بتوان گفت یکی از کاربردهای نتایج تحقیق حاضر، استفاده از این شاخص در پیشگویی میزان تراکم استخوان افراد است.
افروز مردی، گلناز علیزاده،
دوره 22، شماره 1 - ( 1-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت مجاری ادراری همچنان یکی از شایعترین بیماریهایی است که زنان باردار را درگیر میکند. هـدف ایـن مطالعـه تعییـن تاثیر رفتارهای بهداشتی مقاربتی برعفونت ادراری در زنان باردار بود.
روش کار: یک مطالعه مورد- شاهدی بر روی 100 زن باردار با عفونت ادراری (گروه مورد) و 150 زن باردار بدون عفونت ادراری (گروه شاهد) در مراکز بهداشتی- درمانی شهر اردبیل در سال 1399 انجام گرفت. نمونه گیری بصورت مبتنی بر هدف و در هفته های 10-6 بارداری بود. اطلاعات لازم از طریق یک پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS-21 استفاده شد. وضعیت رفتارهای بهداشتی مقاربتی و نسبت شانس (OR) ایجاد عفونت در دو گروه با رگرسیون لجستیک برآورد گردید.
یافتهها: وضعیت رفتارهای بهداشتی مقاربتی در اکثریت زنان (47%) گروه مورد در حد متوسط) امتیاز 66- 50/1) ولی در اکثریت گروه شاهد (49/33%) در حد خوب (امتیاز 84-66/1) بود (<0/001 P). مقاربت سه بار یا بیشتر در هفته در 30 روز گذشته، در زنان گروه مورد بطور معنی داری بیشتر از زنان گروه شاهد بود (=0/001P). حمام کردن همسر قبل از مقاربت در زنان گروه مورد کمتر از زنان گروه شاهد بود ( 0/022 =P). اختلاف آماری معنی داری در تخلیه مثانه قبل از مقاربت (= 0/04 P)، تخلیه مثانه بعد از مقاربت ( =0/02 P) و حمام کردن بعد از مقاربت (= 0/03 P) در دو گروه مشاهده شد.
نتیجه گیری: رفتارهای بهداشتی مقاربتی نقش مهمی در حفاظت یا ابتلا به عفونتهای ادراری دارد. لذا با آموزش و بهبود رفتارهای بهداشتی در زنان و همسران آنها میتوان گام موثری در کاهش عفونتهای ادراری برداشت.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
