---

زمینه و هدف: گونه های شیگلا یکی از عوامل شایع اسهال خونی و گاهی مرگ و میر به خصوص در کودکان و افراد دارای نقص ایمنی می‫باشد. تنوع عوامل ایجاد کننده بیماری (گونه های شیگلا) و بروز مقاومت دارویی، انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان شیگلوزیس را با مشکل مواجه می‫سازد. یکی از عوامل مهم بروز مقاومت در ایزوله های شیگلا حضور ژن‫های بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBL) می‫باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژن‫های bla_PER، bla_GES و bla_VEB در ایزوله‫های شیگلا سونئی جداسازی شده از بیماران مبتلا به اسهال با روش Multiplex-PCR و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی این جدایه ها بود.
روش کار: تعداد 60 نمونه ایزوله شیگلا سونئی از بیمارستان‫ها و آزمایشگاه‫های تشخیص طبی کرمان در گروه‫های سنی مختلف جمع آوری و در محیط­های اختصاصی کشت داده و با آزمون‫های بیوشیمیایی تایید شد. حضور ژن‌های bla_PER، bla_GES و bla_VEB با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و با روش Multiplex-PCR مورد بررسی قرار گرفت. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش دیسک دیفیوژن و بر اساس موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد.
یافته ها: نتایج Multiplex-PCR نشان داد 3 نمونه دارای ژن bla_PER بودند، اما هیچکدام دارای ژن‫های bla_VEB یا bla_GES نبودند. همچنین در نتایج آنتی بیوگرام مشخص شد که بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک آموکسی سیلین کلاوونیک اسید (53/3%) و بیشترین حساسیت به آنتی بیوتیک تتراسایکلین (85%) بود.
نتیجه گیری: نتایج آزمایشات نشان دهنده حضور ژن bla_PER در ایزوله های شیگلا سونئی و مقاومت بالای ایزوله ها به آنتی‫بیوتیک‫های آموکسی سیلین کلاوونیک اسید و سفتریاکسون بود. به همین جهت مراقبت‌های دقیق پزشکی و استفاده صحیح و به موقع از آنتی‌بیوتیک‌های مناسب جهت جلوگیری از شیوع ایزوله های مقاوم ضروری می‫باشد.

---

زمینه و هدف: عفونت های میکروبی واژن شایع بوده و باکتری­ها به اندازه عوامل قارچی و تک یاخته ای در آن دخالت دارند. گاردنرلا واژینالیس ارگانیسمی است که اغلب تصور می‫شود مهمترین نقش را در ایجاد واژینوز باکتریال ایفا می‫کند. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ارزش روش تشخیصی کشت با معیار آمسل در تشخیص عفونت گاردنرلا واژینالیس در بیماران دارای عفونت دستگاه تناسلی انجام گردید.
روش کار: مطالعه بصورت مقطعی بر روی 150 نمونه از زنان 55-15 ساله که با شکایت ترشحات واژینال (ازبهمن 1395 تا تیر 1396) به بیمارستان علوی اردبیل مراجعه کرده بودند انجام گرفت. برای هر یک از مراجعین سه معیار از معیارهای تشخیصی چهار گانه آمسل که شامل ترشحات هموژن، اندازه گیری pH و تست ویف می باشد، انجام و چنانچه دو معیار از آنها مثبت بودند پرسشنامه حاوی اطلاعات عمومی و بالینی تکمیل و با استفاده از سه سوآپ استریل، از ناحیه دستگاه تناسلی زنان نمونه‫برداری به عمل آمده، سوآپ اول برای روش کشت، سوآپ دوم برای تست ویف و سوآپ سوم برای رنگ‫آمیزی پاپانیکولائو و بررسی وجود سلول‫های کلیدی در نمونه اسمیر واژن به عنوان معیار چهارم آمسل به منظور تشخیص واژینوز باکتریال استفاده شد. در کل بر اساس معیارهای آمسل و همکاران، چنانچه سه معیار از معیارهای چهارگانه آمسل در یک فرد مثبت شود آن فرد به عنوان مثبت در نظر گرفته می‫شود.
یافته ها: از مجموع 150 نفرمراجعه کننده، 21 نفر به عنوان عفونت گاردنرلا واژینالیس تشخیص داده شدند که از این تعداد 14 نفر (66/6 %) از آنها دارای کشت مثبت گاردنرلا بودند. تمامی 21 بیمار (100 %) مبتلا به عفونت گاردنرلا واژینالیس دارای سلول‫های کلیدی در پاپ اسمیر بودند. 20 نفر(23/95 %) دارای PH بالاتر از 5/4، 18 نفر (85/71 %) دارای تست ویف مثبت و 16 نفر (76/19 %) دارای ترشحات هموژن بودند.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که روش کشت در مقایسه با معیار تشخیصی آمسل از دقت کافی برای شناساسی عفونت گاردنرلا واژینالیس برخوردار نمی‫باشد. علاوه بر این روش تشخیصی کشت پرهزینه و وقت گیر می‫باشد.

---

زمینه و هدف: تاکنون گزارش‫های مختلفی در مورد رابطه هورمون های جنسی و تفاوت های وابسته به جنس با درد و ضد درد در انسان ها و حیوانات آزمایشگاهی ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات هورمون تستوسترون و داروی آنتی آندروژن اسپیرونولاکتون بر بی دردی ناشی از مورفین در موش‫های نر با استفاده از آزمون فرمالین بود.
روش کار: در این مطالعه، 80 سر موش نر به 10 گروه 8 تایی بصورت زیر تقسیم شدند: نرمال سالین (کنترل)، روغن کنجد (بعنوان حلال تستوسترون)، تستوسترون با دوزهای 5 و 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرونولاکتون، مورفین، روغن کنجد+ مورفین، تستوسترون 5 + مورفین، تستوسترون 15+ مورفین و اسپیرونولاکتون+ مورفین. سپس آزمون فرمالین در موش‫ها انجام شد و یافته ها با روش آنالیز واریانس یکطرفه مقایسه شدند.
یافته ها: نتایج نشان دادند که گروه های روغن کنجد + مورفین (0/001p<)، مورفین (0/001p< )، تستوسترون 5 + مورفین ( 0/001p<) و تستوسترون10 + مورفین ( 0/001p<) بطور معنی‫داری موجب کاهش درد حاد و گروه های تستوسترون5 (0/05<p)، تستوسترون10 ( 0/001p<)، روغن کنجد + مورفین ( 0/001p<)، مورفین (0/001p< )، تستوسترون5 + مورفین ( 0/001p<) و تستوسترون10 + مورفین ( 0/001p<) بطور معنی داری موجب کاهش درد مزمن در مقایسه با موش‫های گروه کنترل شدند. اسپیرونولاکتون در حضور و عدم حضور مورفین تاثیری بر تخفیف درد در مقایسه با موش‫های گروه کنترل نداشت.
نتیجه گیری: می‫توان نتیجه گیری کرد که تستوسترون دارای اثرات ضد دردی در مرحله درد مزمن می باشد. از طرفی اسپیرونولاکتون بواسطه خواص آنتی آندروژنی ممکن است دارای اثرات هایپرآلژزیا باشد.

---

زمینه و هدف: سلول­های بنیادی مزانشیمی به عنوان سلول­های با ایمونوژنیسیته پایین و تعدیل کننده ایمنی شناخته شده­اند. مواجهه سلول­های بنیادی مزانشیمی با اینترفرون گاما (IFN-g) ممکن است ویژگی­های تعدیل­کنندگی این سلول­ها را تحت تاثیر قرار دهد. در مطالعه حاضر، میزان بیان اکتونوکلئوتیدازهای CD39 و CD73 تولیدکننده آدنوزین به عنوان مهارکننده ایمنی در سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون کشت شده در حضور و غیاب INF-γ بررسی شد.
روش کار: در این مطالعه تجربی، سلول­های بنیادی مزانشیمی از ژله وارتون بندناف انسان استخراج، کشت و تکثیر داده شدند. شناسایی فنوتیپ این سلول­ها از طریق آنالیز فلوسایتومتری مارکرهای سطحی آنها صورت گرفت. سپس سلول­های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده با اینترفرون گاما تیمار شدند. پس از گذشت 24 ساعت بیان CD39 و CD73 با استفاده از روش qPCR در سلول­های کنترل و سلول­های تیمار شده با IFN-g بررسی شدند.
یافته­ها: آنالیز فلوسایتومتری سلول­های بنیادی با مورفولوژی شبیه سلول­های فیبروبلاستی نشان‫دهنده بیان مارکرهای سطحی CD105 و CD73 در این سلول­ها بود. داده­های qPCR نشان داد که بیان CD39 در مواجهه با IFN-g نسبت به حالت بدون مواجهه به صورت معنی­داری افزایش یافته است، در حالی‫که بعد از تیمار با IFN-g در سطح بیان CD73 بین سلول­های کنترل و سلول­های تیمار شده تفاوت معنی­داری مشاهده نشد.
نتیجه­ گیری: نتایج نقش احتمالی اینترفرون گاما در ایجاد ظرفیت تعدیل ایمنی سلول­های بنیادی مزانشیمی را نشان می­دهد که ممکن است از طریق بیان ژن­های هدف نمایان شود و این می بایست مورد مطالعه قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: کورکومین دارای خواص آنتی­اکسیدانی است و هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر کورکومین بر میزان    Bax،Bcl-2 ، آنزیم­های آنتی­اکسیدانی و پراکسیداسیون لیپیدی اسپرم پس از فرایند انجماد می­باشد.
روش کار: در این مطالعه تجربی از چهار راس گاو بالغ نژاد هلشتاین، دو بار در هفته در هشت نوبت نمونه­های اسپرم جمع‫آوری شد. نمونه­های منی به چهار گروه تقسیم شدند. مقادیر صفر (شاهد)، 10 (گروه تجربی یک)، 20 (گروه تجربی دو) و 30 (گروه تجربی سه) میلی­گرم بر میلی­لیتر کورکومین به همراه رقیق­کننده به نمونه­های منی اضافه شد. پس از فرایند ذوب، میزان Bax، Bcl-2، مالون­دی­آلدئید همچنین میزان آنزیم­های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در نمونه­های اسپرم توسط روش الایزا سنجش شد.
یافته­ها: با توجه به نتایج به­دست آمده، میزان Bcl-2، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در نمونه­های اسپرم تحت تیمار با غلظت­های 20 و 30 میلی­گرم بر میلی­لیتر کورکومین در مقایسه با گروه شاهد به­طور معنی­داری افزایش و سطوح Bax و مالون­دی­آلدئید به­طور معنی­داری کاهش یافت (0/05>p). این مقایسه برای نمونه اسپرم تحت تیمار با غلظت 10 میلی­گرم بر میلی­ لیتر کورکومین معنی­دار نبود.
نتیجه­ گیری: مصرف وابسته به دوز کورکومین موجب کاهش استرس­اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدی و افزایش پروتئین­های ضدآپوپتوزیس در اسپرم منجمد- یخ گشایی می­شود.

---

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 یک اختلال متابولیکی است که در سراسر جهان شایع است. متاآنالیز یک روش آماری است که در آن نتایج دو یا چند مطالعه مستقل با اهداف مشابه به صورت ریاضی ترکیب شده اند تا قابلیت اطمینان نتایج را افزایش دهند. هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی داروی لیناگلیپتین و متفورمین در بیماران با دیابت نوع 2 بود.
روش کار: برای شناسایی مطالعات مرتبط پایگاه های اطلاعاتیPubMed, ISI Web of Science, Embase, Cochran library, Scopus and Ovid از ژانویه 2000 تا آگوست 2016 مورد جستجو قرار گرفتند. تفاوت میانگین ها با فاصله اطمینان 95% (CIs) برای بررسی اثربخشی محاسبه گردید و تجزیه و تحلیل تلفیقی با نرم افزار Stata (نسخه 12) و RevMan (نسخه 5/3) انجام شد.
یافته ها: چهار مطالعه شامل 1260 بیمار مبتلا به دیابت (682 بیمار در گروه دارویی لیناگلیپتین و 578 بیمار در گروه دارویی متفورمین) در این مطالعه قرار گرفتند. در بررسی تفاوت استاندارد شده میانگین‫ها (0/75-0/69=CI%, 0/7295= (MD آزمون هموگلوبین گلیکوزیله داروی لیناگلیپتین در دوز 0/5 میلی‫گرم اثربخش‫تر بود. در آزمون قند خون ناشتا تفاوت استاندارد شده میانگین ها نشان داد داروی لیناگلیپتین در دوز 0/5میلی گرم (38/38-35/20=CI%95, 79/36MD=) و 5 میلی گرم (22/63-2/68=CI%95, 12/65= (MD مؤثرتر بود.
نتیجه گیری: اگرچه نتایج نشان داد که برخی از دوزهای داروی لیناگلیپتین در مقایسه با متفورمین ممکن است درمان مناسبی برای بیماران باشد، با این حال تعداد مطالعات انجام شده محدود بوده و نیاز به انجام تحقیقات بیشتری می‫باشد

---

زمینه و هدف: سقط خود­بخودی جنین، به از دست دادن آن تا هفته بیستم بارداری اطلاق می­شود که یکی از شایع­ترین مشکلات پزشکی در دوران باروری است. حدود 15 تا 20 درصد تمام بارداری­های قابل­تشخیص بالینی منجر به سقط می‫شوند. عدم موفقیت در بارداری، هزینه­­های اقتصادی و مشکلات روحی و جسمی برای خانواده و جامعه به همراه دارد. سقط مکرر خود­بخودی یک عارضه چند­­­عاملی است و مطالعه حاضر به بررسی ناهنجاری­های کروموزومی در ازدواج­های خویشاوندی در زوج­های واجد سقط­های مکرر خودبخودی در استان اردبیل پرداخته است.
روش کار: 350 بیمار واجد حداقل دو سقط خود­بخودی جنین، با استفاده از تکنیک سیتوژنتیکی GTG-banding مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: ناهنجاری­های کروموزومی والدین در 18 مورد یافت شد (10/28% زوج­ها). بیشتر ناهنجاری­ها از نوع ساختاری بودند (72/2%) . ناهنجار­های کروموزومی در 10 مورد از زنان (55/6%) و 8 مورد (44/4%) از مردان مشاهده شد. جابجایی‫ها فراوان­ترین ناهنجاری­­های کروموزومی (6/55 %) تشخیص داده­شده در این مطالعه بودند. همچنین بین سقط مکرر خود­بخودی ناشی از ازدواج خویشاوندی و ناهنجاری­های کروموزومی ارتباط معناداری یافت شد (0/05>p).
نتیجه‌گیری: با توجه به وجود ارتباط معنی­دار بین سقط مکرر خود­بخودی و ناهنجاری­های کروموزومی در این مطالعه و مطالعه­های قبلی، همچنین میزان بالای ازدواج­های خویشاوندی در جمعیت استان اردبیل، بررسی ناهنجاری­های کروموزمی والدین واجد سقط مکرر، به دنبال مشاوره ژنتیک، امری ضروری است.

---

زمینه و هدف: با توجه به استفاده گسترده از نانوذرات اکسید روی و اثرات ناخواسته احتمالی آنها در محیط‌های بیولوژیک در این پژوهش تاثیر نانوذرات اکسید روی بر سطح پروفایل لیپیدی خون بررسی گردید.
روش کار: در این پژوهش از 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. موش‌ها بطور تصادفی به سه گروه کنترل، گروه دریافت کننده نانو ذرات اکسید روی با دوز mg/kg 25 و گروه دریافت کننده نانو ذرات اکسید روی با دوز mg/kg 50 تقسیم شدند. مدت آزمایش دو هفته بود. سپس خونگیری شده و سرم جدا گردید. سطوح سرمی تری‌گلیسیرید، کلسترول، VLDL، LDL و HDL با استفاده از کیت‌ها و روش‌های استاندارد تعیین گردید.
یافته‌ها: براساس یافته‌های این پژوهش سطوح سرمی تری‌گلیسیرید و VLDL در هر دوگروه‌ دریافت کننده نانو ذرات اکسید روی در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری افزایش یافت (0/05<p). سطوح سرمیLDL ، HDL و نسبت LDL/HDL در هر دوگروه‌ دریافت کننده نانوذرات اکسید روی در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری کاهش یافته بود (0/05<p). سطوح سرمی کلسترول در مقایسه با گروه کنترل تغییری نکرده بود.
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر دوزهای mg/kg 25 و mg/kg 50 نانوذرات اکسید روی هم اثرات مضر (افزایش تری گلیسیرید و VLDL و کاهش HDL) و هم اثرات مفید (کاهش LDL و کاهش نسبت LDL/HDL) در پروفایل لیپیدی خون ایجاد می‌کنند.

---

زمینه و هدف: میزان بقای 10 ساله کلی سرطان‫های غده تیروئید بالای 90 درصد می‫باشد، ولی کارسینوم پاپیلاری تیروئید اغلب عود و متاستاز به غدد لنفاوی منطقه ای دارد که منجر به بقای زیر 90 درصد می‫گردد. در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید، خطر متاستاز غدد لنفاوی گردن در حدود 20 تا 50 درصد است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج سونوگرافی در ارتباط با درگیری گره های لنفاوی قبل از جراحی تیروئیدکتومی و مقایسه آن با جواب پاتولوژی بعد از انجام تیروئیدکتومی در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید غیرمدولاری می‫باشد.
روش‌ کار: تعداد 60 نفر از بیماران مبتلا به سرطان تیروئید به صورت تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شد. تمامی بیمارانی که تشخیص سرطان تیروئید در آنها تائید شده بود، توسط دو رادیولوژیست و توسط یک دستگاه سونوگرافی تحت سونوگرافی گردن قرار گرفتند. بیماران توسط یک جراح تحت توتال تیروئیدکتومی و لنف نود دایسکشن گردن قرار گرفتند.
یافته‌ها: بین نتایج سونوگرافی و نتایج پاتولوژی در تعیین وجود درگیری گره های لنفاوی گردنی قبل از عمل تیروئیدکتومی، فقط در تومورهای نوع پاپیلری تیروئید، رابطه معنی‫داری مشاهده شد و بین نتایج سونوگرافی و نتایج پاتولوژی در تعیین محل لنف نود های درگیر نیز رابطه معنی‫داری وجود داشت.
نتیجه گیری: سونوگرافی می‫تواند یک ابزار مفید با هزینه و زمان کمتری نسبت به ارزیابی هیستولوژیکی در تعیین محل درگیری لنف نودهای گردنی در سرطان‫های تیروئید قبل از عمل جراحی باشد.

---

ناباروری، به ویژه در دهه گذشته به عنوان یک مشکل جهانی در حال افزایش است. که تقریبا 10-15 درصد از جمعیت سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. منشاء انواع مختلف ناباروری متفاوت است. مطالعات حاکی از آن است که گونه های فعال اکسیژن (ROS) در علل ناباروری، به ویژه ناباروری مردان دخیل هستند. اگرچه ROS برای عملکردهای فیزیولوژیکی از جمله ظرفیت یابی، واکنش آکروزومی و اتصال اسپرم به تخمک ضروری می‫باشد ولی سطح بیش از حد آن می‫تواند یکی از علل اصلی عملکرد ناقص اسپرم باشد، که نه تنها باعث نقص در سلامت DNA اسپرم می شود بلکه به دلیل اکسیدشدن پروتئین‫ها و مخصوصاً اسیدهای چرب غشاء، لقاح را تحت تاثیر قرار می‫دهد. همچنین افزایش سطح استرس اکسیداتیو در اسپرم علاوه بر آنکه سرعت آسیب DNA اسپرم را تسهیل می ‫نماید، می‫تواند منجر به فعال شدن مسیرهای آپوپتوز و مرگ سلول گردد. لذا کیفیت مایع منی از لحاظ عملکردی کاهش می‫یابد. از آنجا که آسیب اکسیداتیو به DNA اسپرم با سقط جنین و اختلالات رشدی در فرزندان همراه است. یافتن راهکارهای جدید شناخت بیولوژی اسپرم از دیدگاه سلولی ملکولی ضروری می‫باشد. بنابراین بررسی و توجه بیشتر به مکانیسم‌های مختلف تاثیر استرس اکسیداتیو بر اسپرم می‌تواند باعث پیشرفت‌ چشمگیری در زمینه اتیولوژی ناباروری مردان گردد.

---

زمینه و هدف: گیاه آرتمیزیا آبسنتین (Artemisia absinthium) معروف به افسنطین به عنوان یک داروی ضد کرم، ضد مالاریا، ضدعفونی کننده، ضدالتهاب و همچنین در درمان درد معده در طب سنتی استفاده می‫شود. در مطالعه حاضر، اثرات عصاره هیدروالکلی افسنطین بر بافت تخمدان و هورمون های محور هیپوفیز گناد در موش ماده نژاد NMRI مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: در این مطالعه تجربی، تزریق عصاره هیدروالکلی گیاه افسنطین به مدت 30 روز متوالی به صورت درون صفاقی (IP) بر روی 50 سر موش با دوزهای 50 (گروه اول)، 100 (گروه دوم)، 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (گروه سوم) انجام گرفت. گروه شاهد فقط آب مقطر دریافت کرد و گروه کنترل بدون تزریق بود. سپس حیوانات تشریح شدند و نمونه خون از قلب آنها گرفته شد. سطوح هورمون های FSH، LH، استروژن و پروژسترون سرم با روش الایزا اندازه‫گیری شد. برش‫های 7 میکرونی از تخمدان با میکروتوم گرفته شد و توسط روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ‫آمیزی شد. داده ها با آنالیز آنوا یکطرفه و آزمون متعاقب توکی مورد سنجش قرار گرفت. سطح معنی‫داری 0/05< pدر نظر گرفته شد.
یافته ها: یافته های مطالعه حاضر، کاهش معنی‫داری (0/05< p) در وزن بدن همه گروه‫های تجربی در مقایسه با گروه کنترل و شاهد نشان داد. در پارامترهایی مانند: قطر بزرگ و کوچک تخمدان، تعداد فولیکول‫های اولیه، ثانویه، در حال رشد، بالغ، و تعداد اجسام زرد کاهش قابل توجهی در گروه‫های تجربی با دوز 100 و 150 میلی‫گرم بر کیلوگرم با سطح معنی‫داری (0/05< p) مشاهده شد. همچنین افزایش معنی‫داری (0/05< p ) در تعداد فولیکول‫های تخریبی در این دوزها مشاهده شد. تغییر معنی‫داری در سطوح هورمون‫های استروژن و پروژسترون در تمام گروه‫های تجربی مشاهده نشد. هرچند  FSHو LH در دوزهای 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش معنی‫داری (0/05< p) نشان داد.
نتیجه گیری: به نظر می‫رسد که عصاره هیدروالکلی افسنطین در دوزهای بالا اثرات تخریبی بر فرآیند اووژنز دارد که ممکن است به دلیل ترکیبات موجود در این گیاه مانند آلفا و بتا توجون، آلکالوئید و ساپونین باشد.
 

---

زمینه و هدف: برهمکنش آلبومین (به عنوان مهمترین پروتئین پلاسما) با داروهای مختلف باعث ایجاد تغییرات فارماکوکینتیکی می‫شود. از آنجایی که تعامل داروهای مختلف با آلبومین در تعیین دوز و پیش بینی تداخلات داروها و  دارو با غذا تعیین کننده است، مطالعه در مورد توانایی اتصال داروهای مختلف به آلبومین زمینه مطالعاتی بسیار مهمی محسوب می باشد. روش کار: داکینگ توسط الگوریتم ژنتیکی لامارکین گنجانده شده در نرم افزار اتوداک 4.2 انجام گرفت. ساختارهای سه بعدی آلبومین با استفاده از پایگاه اطلاعاتی بروک هاون (2BXD & 2BXF; www.rcsb.org) به دست آمدند. آماده سازی فایل‫های مولکول‫ها توسط روش AM1 و نرم افزار AutoDock Tools انجام شد.روش بهینه سازی AM1 با استفاده از الگوریتم Polak Ribiere (conjugate gradient) با شرایط نهایی گرادیان RMS 0.1 Kcal / Å mol انجام شد.  برهمکنش‫های دارو- آلبومین توسط نرم افزار لیگ پلات نشان داده شد.
یافته‌ها: اُکسیکونازول و فنتیکونازول به ترتیب قوی ترین اتصال را به سایت های 1 (IIA) و 2 (IIIA) آلبومین از خود نشان دادند (انرژی آزاد اتصال 9/01- و 9/89- کیلو کالری بر مول). لوسین 238 و آلانین 291 اسیدهای آمینه کلیدی در اتصال به سایت 1 و ایزولوسین 388، آسپارژین 391 و لوسین 430 مهم ترین اسیدهای آمینه در اتصال به سایت 2 بودند.
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که احتمالاً ضد قارچ ها تمایل بالاتری برای اتصال به سایت 2 آلبومین دارند. مقادیر نسبتاً بالای انرژی آزاد اتصال داروهای ضد قارچ به آلبومین لزوم بررسی‫های بیشتر در زمینه مقایسه قدرت اتصال داروهای ضد قارچ و سایر داروها با آلبومین را مطرح می‫سازد. همچنین نتایج به دست آمده حاکی از این مطلب هستند که در اتصال داروهای ضد قارچ به آلبومین، برهمکنش‫های هیدروفوبی مهم تر از پیوندهای هیدروژنی هستند.

---

زمینه و هدف: در طی سالیان اخیر سی تی اسکن بدون کنتراست به عنوان روش استاندارد طلایی برای تشخیص سنگ مجاری ادراری معرفی شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی امکان پیش بینی اندازه و احتمال دفع سنگ حالب بر اساس ویژگی‫های بالینی و اطلاعات سونوگرافی می‫باشد تا بدین وسیله افرادی که سنگ کوچک حالب قابل دفع دارند شناسایی شده و از انجام سی تی اسکن که مستلزم هزینه و دریافت اشعه است جلوگیری گردد.
روش کار: در این مطالعه تحلیلی مقطعی، از بین مراجعین به اورژانس بیمارستان شهید مدرس دارای علائم بالینی رنال کولیک و سنگ مجاری ادراری، تعداد 50 نفر به روش غیرتصادفی ساده انتخاب گردیدند. اطلاعات اولیه بیماران جمع آوری و از تمامی بیماران سونوگرافی به عمل آمد و در صورت عدم مشاهده سنگ تحت سی تی اسکن شکم و لگن قرار گرفتند. بر اساس نتیجه سی تی اسکن بیماران به دو گروه اصلی سنگ حالب دفع شده یا سنگ زیر 5 میلیمتر و سنگ حالب بیشتر یا مساوی 5 میلیمتر تقسیم شدند. در نهایت با آنالیز اطلاعات اخذ شده، امکان افتراق بیمارانی که سنگ کوچک قابل دفع دارند یا سنگ خود را دفع کرده اند و کسانی که سنگ بزرگ نیازمند مداخله دارند، بر اساس شرح حال و سونوگرافی بررسی شد.
یافته ها: در میان تمامی متغیرهای بررسی شده تنها چهار مورد از آنها با وجود و سایز سنگ حالب و احتمال دفع شدن خود به خودآن، ارتباط قابل قبول داشتند. این متغیرها شامل سابقه قبلی سنگ ادراری (0/05=p)، علائم تحریکی ادراری (0/001=p)، وجود هماچوری ماکروسکوپیک (0/049=p) و شدت هیدرونفروز (0/029=p) می‫باشند.
 نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، سابقه قبلی سنگ، علائم تحریکی ادراری، وجود هماچوری گروس (خونریزی آشکار) و وجود هیدرونفروز در سونوگرافی، بسیار به نفع سنگهای حالب بزرگتر از 5 میلیمتر با احتمال دفع کم می‫باشد و انجام سی‫تی‫اسکن هم جهت تعیین دقیق محل و هم بررسی نیازبه درمان تهاجمی توصیه می‫شود.
 

---

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال یکی از شایع‫ترین عوامل سرطان در دنیا است. توجه زیادی روی مکمل‫های غذایی که می‫توانند فلور روده را به عنوان عوامل پیشگیری‫کننده از سرطان کولون تغییر دهند، متمرکز است. طبق تحقیقات انجام‫شده، باکتری‫های تولید کننده لاکتیک اسید موجود در مواد غذایی به صورت بالقوه قادر به القای آپوپتوز هستند. در این زمینه بیشترین بررسی روی جنس لاکتوباسیلوس بوده است. طی این پروژه، فعالیت سمیت سلولی متابولیت‫های حاصل از لاکتوباسیل‫های جداسازی‫شده از پنیرهای سنتی آذربایجان بر روی سلول‫های سرطان کلورکتال HCT116 مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: در این مطالعه تحلیلی، نمونه های پنیرهای سنتی لیقوان و کوزه منطقه آذربایجان جمع آوری و از محیط کشت MRS  برای جداسازی لاکتوباسیل ها استفاده شد. جدایه‫ها پس از شناسایی بیوشیمیایی و مولکولی، جهت تولید متابولیت و جداسازی مایع رویی در محیط MRS مایع کشت داده شدند. اثر مهاری مایع رویی حاصل از جدایه ها روی سلول‫های سرطانی HCT116 توسط میکروسکوپ و همچنین تست MTT بررسی گردید.
یافته ها: در این بررسی تعداد 3 جدایه از پنیر لیقوان و 16 جدایه از پنیر کوزه جداسازی شد. نتایج بررسی فعالیت ضدسرطانی نشان داد که مایع رویی جدایه های CT2 و JTa1 اثر ضدسرطانی قابل توجه روی سلول‫های سرطانی HCT116 داشتند (05/0˂p). شناسایی جدایه های CT2 و JTa1به ترتیب وجود 99 و 96 درصد شباهت با لاکتوباسیلوس برویس را نشان دادند.
نتیجه گیری: لاکتوباسیل‫های موجود در لبنیات سنتی آذربایجان از نظر خواص ضدسرطانی از ارزش قابل توجهی برخوردار هستند.
 

---

زمینه و هدف: آزاتیوپرین دارویی با کاربرد وسیع در درمان بیماری‫های خودایمنی است که بر عملکرد و ساختار بافتی کلیه دارای اثرات منفی می‫باشد. لذا با توجه به اثرات محافظتی زنجبیل در برابر نفروتوکسین‫های مختلف مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر عصاره زنجبیل بر تغییرات کلیوی ناشی از مصرف آزاتیوپرین در موش‫های صحرایی صورت گرفت.
روش کار: در این مطالعه تجربی از 56 سرموش صحرایی ماده بالغ که به 7 گروه شامل کنترل، شاهد و 5 دسته تجربی دریافت کننده آزاتیوپرین (mg/kg50)، زنجبیل mg/kg 200، آزاتیوپرین به همراه زنجبیل با دوزهای mg/kg 200 و 100،50 تقسیم شدند. در این بررسی زنجبیل به صورت گاواژ و آزاتیوپرین به صورت درون صفاقی و برای مدت 21 روز تجویزشدند. در پایان سطح سرمی اوره، اسید اوریک و کراتینین اندازه گیری و ساختاربافتی کلیه های حیوانات بررسی گردید. نتایج از طریق آزمون‫های ANOVA و دانکن در سطح معناداری 0/05 ≤ pآنالیز شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد آزاتیوپرین باعث تخریب ساختار بافتی همراه با نکروزه شدن سلولی، تخریب توبولی، کوچک شدن گلومرول‫ها، بزرگ شدن فضای ادراری، پرخونی و ارتشاح سلول‫های آماسی در بافت کلیه و همچنین افزایش سطح سرمی اوره و اسیداوریک وکراتینین در سطح 0/05 ≤ pمی‫شود، در حالی‫که مصرف همزمان زنجبیل با آزاتیوپرین باعث کاهش معنادار میزان سرمی اوره، اسیداوریک وکراتینین و بهبود ساختاربافتی کلیه در مقایسه با گروه آزاتیوپرین می‫گردد.
نتیجه گیری: داده‫های این مطالعه نشان دادکه زنجبیل به واسطه خواص آنتی اکسیدانی خود توانسته با مهار رادیکال‫های آزاد تولید شده توسط آزاتیوپرین، بر بافت کلیه اثر محافظتی داشته باشد واز شدت آثار تخریبی آزاتیوپرین بر بافت و عملکرد کلیه ها بکاهد.
 

---

زمینه و هدف: مطالعات متعددی نشان داده اند که پنتوکسی فیلین دارای اثر آنتی اکسیدان و ضدالتهاب می‫باشد. اثرات محافظتی پنتوکسی فیلین در بیماری‫های خودایمن نشان داده شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات پنتوکسی فیلین بر هیستوپاتولوژی پانکراس در موش‫های دیابتی شده بود.
روش کار: دیابت بوسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین (STZ) در موش‫های سوری نر نژادC57BL/6 القا شد (mg/kg/day40، 5 روز متوالی). بعد از القای دیابت، موش‫ها تحت درمان با پنتوکسی فیلین به مدت 21 روز (روزانه mg/kg/day 100، داخل پریتوئن) قرار گرفتند. میزان قند خون ناشتا بیشتر از mg/dl 250 معیار دیابتیک شدن موش‫ها تلقی می‫شد. میزان تولید نیتریک اکساید در محیط کشت سلول‫های طحالی سنجیده شد. پانکراس جداسازی شده و جهت بررسی هیستوپاتولوژیک به روش هماتوکسیلین ائوزین(H&E) و گوموری آلدهید فوشین (GAF) رنگ آمیزی گردید.
یافته ها: میزان تولید نیتریک اکساید در موش‫های دیابتی درمان شده با پنتوکسی فیلین به طور قابل توجهی کاهش یافت (0/05(p<. ضمناً پنتوکسی فیلین سبب بهبود بافت پانکراس گردید. پنتوکسی فیلین سبب افزایش میانگین تعداد جزایر، قطر جزایر و تعداد سلول‫های بتا گردید (0/05<p).
نتیجه گیری: این یافته ها نشان می‫دهد که پنتوکسی فیلین ممکن است اثر درمانی بر تخریب خودایمن سلول‫های بتای پانکراس طی دیابت نوع 1 ناشی از القا توسط STZ در موش داشته باشد.
 

---

زمینه و هدف: کبد چرب غیر الکلی یکی از بیماری­های شایع است. تغذیه سالم و ورزش، برای این بیماران توصیه شده و کاسنی به دلیل اثرات محافظتی بر کبد مورد توجه می‫باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره کاسنی با حرکت روی نوار گردان بر روی تغییرات بافتی و میزان ترانس ­آمینازهای کبدی در موش­های صحرایی مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام گردید.
روش کار: در این مطالعه تجربی از 56 سر موش صحرایی نر بالغ در گروه‫های کنترل (فاقد تیمار)، شاهد (تیمار با رژیم پرچرب ml/kg10) و 5 دسته تجربی دریافت کننده رژیم پرچرب به همراه دوزهای mg/kg200 و 100 عصاره کاسنی به تنهایی و همراه با حرکت روی نوارگردان استفاده گردید. تیمارها 28 روزه و به صورت گاواژ انجام گرفت. در پایان پس از بیهوش نمودن و خونگیری از قلب حیوانات جهت اندازه گیری آنزیم‫های آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و الکالین فسفاتاز (ALP)، کبدآنها خارج و پس از تهیه مقاطع بافتی، نتایج حاصل از اندازه گیری آنزیم‫های کبدی توسط آزمون‫های تحلیل واریانس یک طرفه و دانکن آنالیز و معناداری اختلاف داده ها در سطح 0/05>p در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد رژیم پرچرب باعث افزایش آنزیم‫های AST، ALT و ALP در سطح 0/001>p و آسیب بافتی کبد نسبت به گروه کنترل می‫شود و تیمار با کاسنی و حرکت روی نوارگردان به تنهایی و با یکدیگر باعث کاهش معنادار آنزیم‫های فوق در سطح 0/001>p و بهبود بافت کبد نسبت به گروه تحت تیمار با رژیم پرچرب تنها می‫شود.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد رژیم پرجرب باعث افزایش ALT، AST و ALP و آسیب بافتی کبد می‫شود و حرکت بر روی نوارگردان و عصاره کاسنی به تنهایی و همراه با هم باعث کاهش آنزیم‫های فوق و بهبود ساختار بافتی کبد می‫شود.
 

---

زمینه و هدف: ترومای شکمی یکی از شایع‫ترین علل مرگ در سنین یک تا 44 سالگی می‏باشد. ترومای شکم یکی از شایع‫ترین موارد تروما است. لاپاراتومی می‫تواند روش درمانی بکار برده شده در ترومای شکم باشد. هدف مطالعه بررسی فراوانی علل لاپاراتومی در ترومای نافذ و غیرنافذ شکمی در سال 1395 بود.
روش کار: مطالعه توصیفی حاضر بر روی پرونده‏های 120 بیماربستری به علت ترومای نافذ و غیرنافذ شکم در ییمارستان دکتر فاطمی اردبیل در سال 1395 که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. معیار ورود به مطالعه شامل تشخیص ترومای شکمی در بیماران و تشخیص جراح عمومی در خصوص وجود شرایط لاپاراتومی بود. در این مطالعه متغیر‏های سن، جنس، سطح تحصیلات، نوع تروما (نافذ و غیرنافذ)، نتایج جراحی لاپاراتومی یافته ‏های فیزیکی و پاراکلینیک بیماران قبل از عمل جراحی با استفاده از چک لیست محقق ساخته جمع آوری و در قالب نرم افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ ها: نتایج نشان داد 80 درصد بیماران مذکر، 35 درصد مربوط به گروه سنی 29-20 سال بودند. 38/3 درصد نافذ و 61/7 درصد غیرنافذ بودند. شایع‏ترین مکانیسم‏ منجر به ترومای شکمی غیر نافذ، تصادف با اتومبیل بود (83/8%). علائم تحریک پریتوئن در 5/56 درصد از بیماران با ترومای شکمی نافذ و 62/2 درصد از بیماران ترومای غیرنافذ مشاهده شد. هیپوتانسیون در 21/7 درصد از بیماران با ترومای شکمی نافذ و 62/2 درصد از بیماران ترومای غیرنافذ مشاهده گردید. شایع‏ترین ارگان آسیب دیده در بین بیماران ترومای شکمی غیرنافذ، طحال و شایع‏ترین اندام داخل شکمی آسیب دیده در موارد ترومای نافذ روده‏ها بود. لاپاراتومی منفی در بیماران با ترومای نافذ به طور قابل توجهی بیشتر از بیماران با ترومای غیرنافذ بود (0/0001<p). 9/2 درصد از کل بیماران فوت شده بودند که میزان فوتی در بین بیماران با ترومای غیرنافذ بیشتر از بیماران با ترومای نافذ بود (0/05>p).
نتیجه‏ گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد: 1. تصادفات جاده ای و جسم نافذ به ترتیب شایع‫ترین دلایل لاپاراتومی در بیماران با ترومای نافذ و غیرنافذ بود. 2. طحال و روده کوچک به ترتیب شایع‏ترین اندام‏های داخل شکمی آسیب دیده در بیماران ترومای شکمی غیرنافذ و نافذ بود، و 3. مردان جوان مهمترین جمعیت در معرض خطر ترومای شکمی در محیط مورد مطالعه شناخته شدند.

---

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت مطالعات مقطعی درکنترل بیماری ها،  این مطالعه با هدف بررسی شیوع اختلالات روانپزشکی در طول عمر در کودکان و نوجوانان استان اردبیل در سال 96 انجام شد.
روش کار: در این مطالعه 1035 نفر از کودکان و نوجوانان 6 تا 18 سال با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و با نسخه دیجیتال آزمون K-SADS از نظر اختلالات روانپزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. 24 نوع اختلال روانپزشکی کودک و نوجوان در این مطالعه ارزیابی شدند. نمونه گیری در جمعیت عمومی و با مراجعه به درب منازل صورت گرفت. ارزیابی ها توسط روانشناسان دوره دیده انجام شد. برای اختلالات شیوع نقطه ای و شیوع فاصله ای با فاصله اطمینان 95% محاسبه گردید. تحلیل آماری داده ها با نرم افزار SPSS-22 صورت گرفت.
یافته ها: اختلال نقص توجه بیش فعالی، نافرمانی مقابله ای، شب ادراری و اضطراب جدایی چهار اختلالی هستند که بالاترین شیوع را در نمونه مورد بررسی داشتند و اختلالات سایکوز، اتیسم و پانیک کمترین شیوع را داشتند. افسردگی با 1/7درصد شیوع متوسطی بین سایر اختلالات داشت. شیوع کلی اختلالات 31/7درصد بود.
 نتیجه گیری: میزان شیوع اختلالات روانپزشکی در کودکان و نوجوانان اردبیل شیوع بالایی دارد. با توجه به این میزان شیوع، ضروری است مطالعات سبب شناسی برای اختلالاتی که شیوع بالایی دارند انجام شود و سیستم های بهداشتی برنامه های پیشگیرانه ای را برای عموم مردم طراحی و به مورد اجرا درآورند.
 

---

زمینه و هدف: اولتراسونوگرافی به عنوان بهترین روش غیر تهاجمی و ارزان قیمت در دسترس برای بررسی تغییرات ضخامت اینتیما- مدیای شریان‫های کاروتید (IMT) و برای یافتن ارتباط آن با عوامل خطر قلبی- عروقی و حوادث عروقی در مطالعات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی میزان IMT در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بر اساس شاخص‫های بالینی و آزمایشگاهی بود.
روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 100 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک دیابت به طور کاملاً تصادفی انتخاب و از نظر شاخص‫های بالینی و آزمایشگاهی آترواسکلروز سیستمیک مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو نوع IMT (TA و TB) در شش محل سیستم کاروتید توسط اولتراسونوگرافی محاسبه و شدت افزایش این دو مقدار نسبت به IMT نرمال محاسبه و ارتباط آن با شاخص‫های بالینی و آزمایشگاهی آترواسکلروز تعیین و داده های جمع آوری شده با استفاده از روش‫های آمار توصیفی در نرم افزار spss-19 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: در این مطالعه بیش از 80 درصد افراد دارای میزان IMT بالاتر از حد نرمال بودند. بین شدت افزایش IMT با متغیرهای جنس، مصرف سیگار، عدم فعالیت ورزشی منظم، دیس لیپیدمی و کیفیت نامناسب کنترل گلوکز خون ارتباط معنی‫دار و قوی وجود داشت.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بیماری دیابت  و فاکتورهایی مانند عوامل جنسیت، مصرف سیگار و عدم فعالیت ورزشی منظم اثر عمده ای بر روی افزایش IMT نسبت به میزان نرمال داشته است.