---

 

زمینه و هدف:�استافیلوکوکوس اورئوس یک کوکسی گرم مثبت است که عفونت های متنوعی را در انسان ایجاد می کند. این باکتری یکی از عوامل شایع عفونت در بیماران همودیالیزی می باشد. بیماران دیالیزی که در بینی خود ناقل استافیلوکوکوس اورئوس هستند بیشتردرمعرض عفونت ومرگ ومیرناشی از این باکتری قرار می گیرند. مقاومت دارویی در استافیلوکوک ها رو به گسترش است. گسترش مقاومت هم به وسیله موتاسیون و هم به وسیله انتقال DNA پلاسمیدی صورت می گیرد. هدف از این مطالعه تعیین الگوی پلاسمیدی و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ناقلین بینی در بیماران دیالیزی مرکزآموزشی درمانی امام خمینی تبریز بود.

روش کار: در این تحقیق از کل بیماران بخش دیالیز مرکز آموزشی درمانی امام خمینی تبریز (107 بیمار) با استفاده از سوآپ استریل از قسمت قدامی بینی نمونه برداری بعمل آمد و در محیط کشت بلادآگار کشت داده شد. کلنی های رشد کرده با روش های معمول آزمایشگاهی به عنوان استافیلوکوکوس اورئوس تعیین هویت شدند. آنتی بیوگرام تمام سویه های جدا شده که50 سویه بود در مقابل 12آنتی بیوتیک به روش استانداردKirby-Bauer انجام شده و از سویه استاندارد 29213ATCC به عنوان کنترل کیفیت دیسک ها استفاده شد. سویه ها در محیط کشت (Luria Bertani) LBکشت داده شده و سپس با استفاده از روشParisi محتویات DNA پلاسمیدی آنها استخراج شده و در ژل آگارز الکتروفورز انجام شد.

یافته ها: نتایج آنتی بیوگرام سویه ها از نظر میزان مقاومت در مقابل 12 آنتی بیوتیک به شرح زیر بود: در مقابل جنتامایسین 20%، اگزاسیلین28%، نئومایسین 30%، کلیندامایسن 26%، اریترومایسین 30%، کوتریموکسازول 44%، کلرا مفنیکل 32%، تتراسیکلین 36% و سیپروفلوکساسین 10% بود. همه سویه ها در مقابل آموکسی سیلین و پنی سیلین مقاوم بوده و هیچکدام از آنها در مقابل وانکومایسین مقاومتی از خود نشان ندادند. از 50 سویه استافیلوکوکوس اورئوس 27 سویه دارای پلاسمید بودند و اکثر آنها یک پلاسمید بزرگ داشتند.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مقاومت آنتی بیوتیکی بالا و حضور پلاسمید در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس ارتباط نزدیکی با هم دارند و تشابه زیاد در الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و الگوی پلاسمیدی در سویه های جدا شده از یک بخش خاص نشان می دهدکه احتمالا این سویه ها یکی بوده و ممکن است منبع انتشار آنها نیز یکی باشد و ایزوله هایی که فاقد پلاسمید بودند ممکن است مقاومت شان کروموزومی باشد

---

زمینه و هدف: در ایجاد بیماری کرونری ریسک فاکتورهای متعددی موثر هستند. اثر و تجمع ریسک فاکتورها در بیماران با بیماری فشار خون بالا (هیپرتانسیون) متفاوت است. مطالعه حاضر قصد دارد اثر پیشگویی کننده وجود ریسک فاکتورها در گرفتاری بیماری کرونری در بیماران هیپرتانسیو را بررسی و آنرا با بیماران دارای فشار خون نرمال مورد مقایسه قرار دهد.

روش کار: با یک مطالعه توصیفی مقطعی از بین بیمارانی که در سال 1383 شمسی جهت انجام آنژیوگرافی کرونر در مرکز قلب شهید مدنی بستری بودند با روش نمونه گیری تصادفی پرونده 976 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند . اطلاعات دموگرافیک و یافته های آنژیوگرافی جمع آوری و با نرم افزار SPSS 11.5 و EPI 6 آنالیز آماری انجام شد.

یافته ها: شیوع هیپرتانسیون در بیمارانی که تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفته بودند 60/5% بود. متوسط سن بیماران در گروه هیپرتانسیو و غیر هیپرتانسیو بترتیب58/6 و 53/9 سال و شیوع بیماری کرونری 84 و 84/5 درصد بود. شیوع بیماری کرونری دو و سه رگی و همچنین شیوع دیابت قندی و هیپرلیپیدمی در بیماران هیپرتانسیو بیشتر بود. در بیماران هیپرتانسیو پیشگویی کننده های قوی بترتیب جنس مرد، دیابت قندی، هیپرلیپیدمی و سن بوده اند در حالیکه در بیماران نورموتانسیو جنس مرد، استعمال سیگار، سابقه فامیلی و سن بوده است.

نتیجه گیری: شیوع بیماری هیپرتانسیون , سایر ریسک فاکتورها و بیماری کرونری�در بیمارانی که تحت آنژیوگرافی کرونر قرار می گیرند بالاست و الگوی بیماری کرونری در کشور ما از ممالک غربی تبعیت میکند. جنس مرد، وجود دیابت و هیپرلیپیدمی و سن بیماران بترتیب قویترین پیشگویی کننده های بیماری کرونری در بیماران هیپرتانسیو بوده اند. با توجه به شیوع بالای ریسک فاکتورها و اثر آنها در وخامت بیماری کرونری در بیماران هیپرتانسیو نیاز به اقدام فوری بهداشتی برای کنترل فشار خون در جامعه وجود دارد .