زمینه و هدف: با بروز ویروس آنفلوانزای H۱N۱ نوپدید و به دلیل کثرت مراجعین به درمانگاه ونیز افزایش قابل ملاحظه موارد بستری در زمان پاندمی، مطالعه حاضر با هدف بررسی بیمارانی که با تشخیص احتمالی آنفلوانزای H۱N۱ در بیمارستان امام خمینی اردبیل بستری شده بودند انجام گردید. بیماران از نظر علائم بالینی، آزمایشگاهی و پیامد بستری (شامل مرگ و میر و تشخیص قطعی) مطالعه شدند. میزان اشغال تخت در بخش ها و آی سی یو و میانگین روزهای بستری محاسبه گردید.

  روش کار: مقاله حاضر محصول یک مطالعه مقطعی است. کلیه ۱۱۸ بیمار مبتلا به علائم تنفسی حاد که از اول آبان تا آخر دی ماه سال ۱۳۸۸، با تشخیص احتمالی آنفلوانزای H۱N۱ نوپدید حداقل یک روزدر بیمارستان بستری شده بودند وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که بدون دخالت تیم درمان در روند آن جمع آوری شد. پرسش نامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و تظاهرات رادیوگرافیک وپیامد بیماری بود. نتایج بدست آمده از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

  یافته ها : تعداد ۱۱۸ بیمار مطالعه شدند. ۷۱ بیمار (۲/۶۰%) زن و ۴۷ بیمار (۸/۳۹%) مرد بودند. میانگین سنی افراد بستری شده ۶۴/۱۵ ± ۸۱/۳۳ سال وبیشترین نسبت مبتلایان بستری شده در محدوده سنی ۱۵ تا ۳۰ سال بود. شایعترین یافته در گرافی سینه انفیلتراسیون ریوی دو طرفه و شایعترین شکایت تب، ضعف و بیحالی بود. ۷/۱۲ درصد از بیماران اسهال داشتند. لکوپنی ( WBC < ۴۰۰۰) و لکوسیتوز ( WBC > ۱۰۰۰۰) به ترتیب (۵۸/۴) درصد و ( ۰۲/۳۳) درصد از موارد وجود داشت. ۹ نفر(۷%) به دلیل نیاز به مراقبت های ویژه به آی سی یو منتقل شدند. در ۲۱ مورد (۱۸%) نتیجه تست واکنش زنجیره ای پلی مراز مثبت شد که شامل ۳ نفر از ۹ بیمار بستری در ICU هم می شد. مورتالیته بیماران بستری شده در آی سی یو که تشخیص آنها قطعی شد ۳۳% بود. ۳/۴۸ درصد از بیماران بستری حداقل یک بیماری مستعد کننده زمینه ای داشتند. تعداد کل روزهای بستری، ۵۷۷ روز بود که شامل ۵۱۹ روز بستری در بخش و ۵۸ روز بستری در ICU بود. میانگین روزهای بستری برای هر نفر بیمار ۸۸/۴ روز بود.

  نتیجه گیری: نشانه یا علامت�پاتوگونومیک بالینی برای افتراق عفونت H۱N۱ از سایر عفونت های دستگاه تنفسی وجود نداشت. انفیلتراسیونهای دوطرفه ریوی در گرافی سینه، وجود قابل ملاحظه اسهال و لکوپنی به عنوان تظاهرات غیر معمول و نسبت بالای خانم های حامله در بین افراد بستری شده از مهمترین یافته ها بودند.

زمینه و هدف: برخی از گیاهان دارویی حاوی ترکیبات مختلف با فعالیت آنتی ­اکسیدانی بوده که می­توانند به عنوان درمان یا محافظ در مقابل آسیب­ های ناشی از سموم شیمیایی مورد استفاده قرار گیرند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات تتراکلریدکربن بر میزان آنتی­ اکسیدان تام بافت­ های مختلف و تأثیر گیاه بابونه­ گاوی بر کاهش اثرات مخرب احتمالی این ماده می­باشد.

روش کار: ۴۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به ۷ گروه ۶ تایی تقسیم شدند. گروه­ ها شامل شاهد سالم، شاهد آسیب، ۳ گروه آسیب که به مدت ۱۴ روز قبل از ایجاد آسیب با تتراکلرید کربن با دوزهای ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلی­گرم بر کیلوگرم عصاره بابونه گاوی تیمار گردیدند، ۲ گروه هم به عنوان پس­درمان که به ترتیب ۸۰ و ۱۲۰ میلی‏گرم بر کیلوگرم عصاره را ۲، ۶، ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از تزریق تتراکلرید کربن دریافت نمودند. در پایان مطالعه بافت­ های کبد، کلیه، بیضه و قلب برداشته شد و پس از هموژن شدن، قدرت آنتی­ اکسیدانی هرکدام از بافت­ ها با استفاده از تست FRAP ارزیابی گردید. نتایج به روش ANOVA یک طرفه مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته­ ها: تزریق تتراکلریدکربن موجب کاهش معنی­ دار آنتی ­اکسیدان تام در هر دو بافت کبد (p<۰,۰۰۱ ) و کلیه (p<۰,۰۵) شد. همچنین تجویز عصاره، میزان آنتی­ اکسیدان تام بافت­ های کبد و کلیه را به صورت معنی­ دار (p<۰,۰۵) افزایش داد.

نتیجه ­گیری: تأثیر محافظتی عصاره­ بابونه گاوی در مقابل آسیب ­های تتراکلریدکربن، تأثیر بیشتری در بافت­ های کبد و کلیه نسبت به قلب و بیضه داشت.