با وجود شیوع نسبی موکوسل سینوس‌ها ی پارانازال، بروز آن در سینوس ماگزیلار ی نادر است . در صورت درگیر ی سینوس ماگزیلار ی با موکوسل، علایم به صورت تخریب دیواره‌ها ی سینوس و برجستگ ی گونه، برجستگ ی سولکوس ژنژیوبوکال یا گسترش به دیواره تحتان ی اوربیت و در نهایت علایم چشم ی تظاهر م ی ‌کند. در این مقاله گزارش یک مورد جالب و نادر موکوسل سینوس ماگزیلار ی معرف ی م ی ‌شود که در ابتدا بیمار با توجه به علایم سی تی اسکن با تشخیص احتمال ی تومور سینوس ماگزیلار ی (احتمال Squamous Cell Carcinoma یا Adenocell Carcinoma یا سایر تومورها ی بدخیم سینوس) مورد عمل جراح ی قرار گرفت در حین عمل ماهیت موکوسل سینوس ماگزیلاری مشخص شد.

  زمینه و هدف: عفونت حاد گوش میانی دومین بیماری شایع دوران کودکی است که در صورت عدم درمان مناسب می تواند به عفونت مزمن گوش میانی تبدیل شود و در این صورت نیازمند مداخله جراحی خواهد بود. درمان جراحی اوتیت مدیای مزمن بر پایه دو عامل شامل حذف کامل نسوج پاتولوژیک و بهبود شنوایی است. ترومای حلزون گوش داخلی (ناشی از به کارگیری ساکشن، دریل جراحی، دستکاری استخوانچه ای در حین جراحی گوش میانی) ممکن است کاهش شنوایی حسی- عصبی ایجاد کند. کاهش شنوایی حتی به مقدار کم هم می تواند اثرات قابل توجه در بیماران داشته باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی کاهش شنوایی حسی - عصبی در اعمال جراحی گوش انجام شد.

  روش کار: این مطالعه به روش مقطعی - تحلیلی- مقایسه ای بر روی 100 بیمار بستری شده در بخش گوش، حلق و بینی بیمارستان امام خمینی تبریز در طی سال های 82-1380 انجام شد. اطلاعات بر اساس منحنی اودیوگرام قبل و بعد از عمل جراحی جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد.

  یافته ها: در مقایسه اودیوگرام قبل و بعد از عمل جراحی گوش، میزان کاهش شنوایی حسی- عصبی بعد از عمل جراحی در شش بیمار ( 6%) دیده شد. پنج مورد (83%) از این بیماران زن بودند. بیشترین میزان عارضه (6/66%) به دنبال جراحی تمپانوپلاستی با ترمیم استخوانچه ای بود. هیچ موردی از کاهش شنوایی حسی- عصبی به دنبال رادیکال ماستوئیدکتومی و رادیکال ماستوئیدکتومی مدیفیه دیده نشد.

  نتیجه گیری: هر نوع جراحی در گوش میانی با احتمال آسیب به عصب صورتی و در نتیجه کاهش شنوایی همراه است. از آنجا که معمولا جراحی گوش میانی برای بهتر شدن عملکرد گوش میانی انجام می گیرد چنین خطری باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. در مطالعه حاضر دستکاری استخوانچه ای نقش عمده در پیدایش عارضه کاهش شنوایی حسی- عصبی بعد از جراحی داشت.

  لیپوم یک تومور خوش خیم شایع در نسج نرم می­باشد ولی رخداد آن در غده پاروتید نادر است. در لیپوم پاروتید دخالت جراحی اقدام مشکلی است زیرا تومور در مجاورت عصب صورتی می­باشد لذا اطلاعات کافی از آناتومی ناحیه و نیز بکار بردن تکنیک­های جراحی دقیق ضروری است. بیمار خانم 12 ساله با توده بدون علامت ناحیه پاروتید می­باشد که خواهان جراحی به دلیل مسایل زیبایی و ظاهری بود. در سی تی اسکن یک لیپوم بزرگ در پاروتید راست دیده می­شد. بعد از انجام پاروتیدکتومی سطحی و پیدا کردن و حفظ شاخه­های عصب فاسیال، لیپوم بطور موفقیت­آمیز خارج شد. بعد از عمل بیمار مشکل خاص نداشت و عملکرد عصب صورتی کاملاً طبیعی بود. لیپوم پاروتید تومور نادری است. روش ترجیحی در بررسی قبل از عمل سی تی اسکن با تفکیک بالا می­باشد که اطلاعات خوبی را راجع به تومور بدست می­دهد. درمان جراحی لیپوم پاروتید باید توسط جراح ماهر انجام گیرد و شاخه­های عصب صورتی با دقت پیدا شده و حفظ شود. در لیپوم لب عمقی پاروتید می­توان لب سطحی را بلند کرد و بعد از برداشتن لیپوم مجدداً آن را به سرجایش برگرداند تا از نظر زیبایی نتایج بهتری حاصل شود.