|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای میرزانژاد
حافظ میرزانژاد، مجید فصیحی هرندی،
دوره 9، شماره 4 - ( زمستان 1388 )
چکیده
زمینه و هدف: اکینوکوکوزیس (هیداتیدوزیس) عـفونتی بـا انـتشار جـهانی و مشترک بین انسان و حیوان بوده و توسط مراحل لاروی سستودهای وابسته به جنس اکینوکوکوس از خانواده تنیده ایجاد می شود. بیماری در بعضی مناطق کشورمان از جمله جلگه مغان اندمیک می باشد و متأسفانه مطالعات جامع در زمینه این بیماری صورت نگرفته است. لذا بررسی بیماری اکینوکوکوزیس کیستی در منطقه مغان صورت پذیرفت. روش کار: این یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است و جامعه مورد مطالعه ساکنین جلگه مغان در استان اردبیل می باشد. در این مطالعه اپیدمیولوژی CE (Cystic Echinococcosis) از طریق تست های سرولوژیک مورد برسی قرار گرفت. در این مطالعه از مایع کیست هیداتید خام HCF-Ag (تخلیص شده حاصل از گوسفند) با رقت 20 / 1 بعنوان آنتی ژن استفاده شد. قبل از نمونه گیری اطلاعات فردی از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید و نتایج از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه از 2008 نفر در منطقه مغان، نمونه گیری سرمی به عمل آمد. از تعداد کل نمونه های گرفته شده، 734 نفر مرد و 1267 نفر زن بودند. بررسی حاضر نشان داد که از کل نمونه سرمی، 184 نمونه (2/9%) جواب سرولوژی مثبت داشتند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شیوع کیست هیداتید از نظر سرولوژی در زنان (10%) بیشتر از مردان (9/7%) بوده و در مکانهایی که سگ نگاهداری می کردند، بطور معنی دار بیشتر بود.
حافظ میرزانژاد اصل،
دوره 17، شماره 3 - ( پاییز 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس به ترتیب ناشی از مراحل لاروی کرمهای نواری اکینوکوکوس مولتی لوکولاریس و اکینوکوکوس گرانولوزوس می باشد. این مطالعه برای تعیین میزان گسترش بیماری AE و CE انسانی در میان عشایر و دامداران و کشاورزان جلگه مغان صورت گرفته است. شیوع عفونت (CE و AE) به طور معنی داری با سن افزایش می یابد.
روش کار: در این مطالعه از روش ELISA و برای بار اول جهت غربالگری از HCF-Ag (آنتی ژن خام مایع کیست هیداتیک) استفاده شد و با آنتی ژنهای اختصاصی AgB، آنتی ژن 5 و +2 Em به ترتیب شیوع سیستیک اکینوکوکوزیس و آلوئولار اکینوکوکوزیس بررسی شد. 2003 نمونه سرم به طور تصادفی از جمعیت نرمال از شش منطقه مختلف جلگه مغان جمع آوری شد. در مرحله اول آزمایش برای غربالگری سرمها با استفاده از پروتئین ایمنی مرتبط با آنزیم و HCF-Ag مورد آزمایش قرار گرفت. پس از آن، سرولوژی تمام سرم ها با استفاده از آزمون ELISA و آنتی ژنهای اختصاصی برای آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: از 2003 نمونه سرم 24 مورد از سرم ها 1/19% AE مثبت شد. آلودگی در مردان بیشتر از زنان (2/1% در مقابل 0/6%) بود. گروه سنی 19-5 ساله کمترین میزان آلودگی و 59-40 بالاترین میزان آلودگی را نشان دادند (2%). در مورد سیستیک اکینوکوکوزیس با آنتی ژن اختصاصی 5 Ag- تعداد 164 نمونه سرمی، مثبت شدند یعنی میزان آلودگی 7/6% و با آنتی ژن اختصاصی Ag-B تعداد 156نمونه سرمی مثبت شدند.
نتیجه گیری: داده های موجود نشان می دهد که بیشترین میزان عفونت در منطقه بران و عیوضلو (پلنگلو) دشت مغان و پایین ترین میزان عفونت انسانی در منطقه پارس آباد (نادرکندی و آغ قباق) می باشد. در مناطق با آلودگی بیشتر، عامل خطر مرتبط با بیماری CE و AE نوع آب مصرفی و روش استفاده از سبزیجات خوراکی و وحشی و شغل و داشتن و یا نداشتن آگاهی در مورد بیماریهای هیداتید می باشد. آلودگی سگ های جلگه مغان، یکی از اصلی ترین شاخصها و عوامل خطرهای بالقوه برای آلودگی انسان می باشد.
زهرا علیزاده، حافظ میرزانژاد اصل، بهنام محمدی قلعه بین، زهرا حیدری،
دوره 22، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: ماهی ها یکی از مهمترین منابع انگل های مشترک بین انسان و دام در سراسر جهان هستند. این مطالعه با هدف تعیین انگل های کرمی ماهیان صید شده از رودخانه ارس انجام شد.
روش کار: در این بررسی طی سالهای 1399-1400 تعداد 100 ماهی شامل 20 عدد ماهی کپور معمولی، 10 عدد کپور نقرهای، 5 عدد کپور سرگنده، 12 اسبله، 5 عدد ماش ماهی، 15 عدد کلمه، 3 عدد سوف، 22 عدد زردپر، 8 عدد سیم از رود ارس صید شد. تمام قسمت‌های بدن ماهی (فلس‌ها، آبشش‌ها، چشم‌ها، ماهیچه‌ها، شکم، دستگاه گوارش) از نظر انگلهای کرمی بررسی شدند. پس از شفافسازی و رنگ‌آمیزی موقت با لاکتوفنول-آزوکارمین، خصوصیات مورفولوژیکی کرم‌ها با استفاده از میکروسکوپ کالیبره شده مجهز به دوربین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: بعد از بررسی‌های انجام شده و ارزیابی نمونه‌ها، تعداد 18 (18%) عدد از ماهی ها آلوده به انگل بودند. انگلهای کرمی یافت شده در ماهی ها شامل پلروسرکوئید لیگولا اینتستینالیس در کپور معمولی 40%، کلمه 13/33%، سیم 12/5% و بوتریوسفالوس در کپور معمولی 5% و دیپلوزون در کپور معمولی 5% در کلمه 6/7% و داکتیلوژیروس در کپور معمولی 10%، در سیم 12/5% و متاسرکرکلینوستوموم در کپور معمولی 5% بود.
نتیجه گیری: در بین انواع ماهیهای بررسی شده بیشترین میزان آلودگی به انگلهای کرمی در کپور معمولی بود. همچنین در بین انگلهای کرمی یافت شده بالاترین فراوانی مربوط به لیگولا اینتستینالیس و بعد از آن داکتیلوژیروس میباشد.
مریم نظری، نیلوفر سائلی، محسن ارزنلو، ساغر جعفری-رمدانی، حافظ میرزانژاد، فرزاد خادمی، آیدا علینژاد،
دوره 24، شماره 1 - ( بهار 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی یکی از مهمترین نگرانی های جهانی در پزشکی است که بصورت یک چالش بزرگ در درمان عفونت های ناشی از پاتوژن های مقاوم به دارو تبدیل شده است. برای سالیان طولانی، فلوروکینولون‌های وسیع الطیف به‌طور گسترده برای درمان عفونتهای ناشی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی، از جمله سودوموناس آئروژینوزا، استفاده میشوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع و مکانیسم مقاومت به کینولون با واسطه پلاسمید در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا در بیمارستان های اردبیل انجام شد.
روش کار: در این مطالعه از 200 ایزولهی بالینی سودوموناس آئروژینوزا استفاده شد که طی خرداد 1398 تا اردیبهشت 1402 جمع‌آوری شده بودند. الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی این سویه ها به آنتی بیوتیکهای مختلف فلوروکینولون با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین شد. حضور ژن های qnrA، qnrB، qnrC، qnrD و qnrS با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)، و بیان ژن های کدکننده پمپ های ایفلاکس و پورین غشای خارجی، با روش PCR رونویسی معکوس کمی (qRT-PCR)، در میان سویه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به فلوروکینولونها بررسی شد.
یافته ها: شیوع سویه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به فلوروکینولونها 69 درصد تعیین شد. میزان مقاومت به آنتی بیوتیکهای مختلف فلوروکینولون به شرح زیر بود: سیپروفلوکساسین 55.5 درصد، افلوکساسین 62 درصد، نورفلوکساسین 53.5 درصد، لومفلوکساسین 55.3 درصد، و لووفلوکساسین 55.5 درصد. همچنین، 78.9 درصد از این سویه ها مقاوم به چند دارو (MDR) بودند. بالاترین شیوع ژنهای qnr مربوط به qnrB بود (2.9 درصد). ژنهای دیگر شناسایی نشدند. علاوه بر این، 75 درصد از سویه های سودوموناس آئروژینوزا حامل ژن qnrB افزایش بیان در ژنهای کدکننده ی پمپ های ایفلاکس و 100 درصد آنها کاهش بیان در ژن پورین OprD را نشان دادند.
نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا نسبت به فلوروکینولون ها در بیمارستان های اردبیل و چندفاکتوری بودن مقاومت، نظارت مستمر بر روند مقاومت آنتی بیوتیکی به همراه مکانیسم های دخیل در مقاومت برای انتخاب مناسبترین گزینه های درمانی ضروری هستند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
