|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
2 نتیجه برای منصوری
حسین حاتمی، فیض الله منصوری ، دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 1388 )
چکیده
سیاه زخم گوارشی بیماری نادری است که حدود 5-2 روز بعد از مصرف گوشتهای با طبخ ناکامل یا خامِ آلوده به اسپور باسیل سیاه زخم، عارض میشود. علائم و نشانههای رایج و گزارش شده آن شامل درد شدید شکم، هماتمز، ملنا، آسیت ناگهانی و سریعاً پیشرونده و اسهال شدید میباشد. این بیماری معمولاً در اغلب موارد گزارششده نهایتاً باعث ایجاد توکسمی و شوک گردیده و سرانجام، منجر به مرگ میشود. این مطالعه به بررسی برخی از ویژگیهای مربوط به دو بیمار مبتلا به سیاه زخم گوارشی و بررسی متون پزشکی می پردازد. طی سالهای 73-1367 تعداد 38 بیمار مبتلا به سیاه زخم در بیمارستان سینای کرمانشاه بستری شدند که در بین آنها دو مورد نادر سیاه زخم گوارش با کشت مثبت مایع آسیت (5/3%) نیز وجود داشت. ولی به طرز غیرمنتظرهأی علائم و نشانهها در یکی از بیماران، فقط شامل آسیت پیشرونده و استفراغ و در بیمار دوّم، شامل آسیت پیشرونده بود و هیچیک از آنان دچار درد شکم، حساسیت در لمس شکم، اسهال، هماتمز، ملنا و سایر علائم گوارشی مورد انتظار، نبودند در حالیکه این علائم، در سایر منابع گزارش شده، وجود داشته و بنابراین برخلاف سایر موارد گزارش شده از ایران و سایر نقاط جهان، این دو مورد، به شکل غیرمعمول، حادث گردیده بودند و علیرغم تجویز به موقع پنیسیلین با دوز مناسب که به عنوان داروی انتخابی، معرفی شده است، هیچیک از آنان نجات نیافتند. هرچند سیاهزخم گوارشی، چهره نادری از این بیماری را تشکیل میدهد ولی با توجه به این که از طرفی ممکن است با چهرههای غیر معمولی تظاهر نماید و تنها موارد شدید در بیمارستانها بستری گردند. آمارهای موجود، نشاندهنده میزان واقعی بیماری نیست و در دو بیمار گزارش شده فوق درد شکمی و حساسیت شکمی، اسهال، هماتمز، ملنا بعنوان علائم گوارشی وجود نداشتند.
حسین حاتمی، فیض اله منصوری، یداله محرابی، هنگامه نامداری، دوره 9، شماره 4 - ( زمستان 1388 )
چکیده
زمینه و هدف: سرخجه یکی از بیماریهای ویروسی خفیف و اغلب تحت بالینی است که معمولاً با عارضه جدی همراه نیست ولی اگر در طول حاملگی، خصوصاً در دو ماهه اول بارداری، رخ دهد، ویروس عامل آن میتواند با انتقال به جنین، سبب ایجاد سندرم سرخجه مادرزادی و یا مرگ جنین شود. در حال حاضر در بسیاری از کشورها برای پیشگیری از این بیماری و عوارض جنینی حاصله، برنامه ایمنسازی توسط واکسن اجرا میشود. در کشور ایران نیز با توجه به حساسیت بیش از 20% دختران شرف ازدواج، در سال 1382 به واکسیناسیون کلیه افراد گروه سنی 25-5 ساله پرداخته شد و از آن پس در برنامه واکسیناسیون کشوری گنجانده شد . روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی ـ مقطعی و تحلیلی در سال 1385، بر روی 140 دختر کرمانشاهی در شرف ازدواج صورت گرفت. برای محاسبه حجم نمونه با توجه به اینکه سالانه حدود 10 هزار نفر از دختران کرمانشاهی به منظور انجام آزمایشات قبل از ازدواج به مرکز بهداشتی ـ درمانی رفعتیه، مراجعه مینمایند و از طرفی انتظار میرفت وضعیت ایمنی بعد از واکسیناسیون سرخجه از حدود 80% سال 1378 به بیش از 90% افزوده شده باشد با بهرهگیری از نرمافزار EpiInfo و حدود اطمینان 95%، حجم نمونهای معادل 140 مورد، محاسبه و آزمون سرمی الیزا بر روی نمونهها انجام شد و ضمن مقایسه با مطالعه مشابهی که در سال 1378 در همان جامعه انجام گرفته بود میزان کارایی واکسن در قالب یک مطالعه همگروهی تاریخی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصله، نشانگر ایمنی حدود 33/99% (139 نفر از 140 نفر)، نسبت به سرخجه، بوده است در حالی که در مطالعه سال 1378 این رقم حدود 80% بود و در صورتی که از زاویه مطالعه کوهورت تاریخی به این دو مطالعه نگاه کنیم خواهیم دید که میزان حمله از 08/17% به 71/0% با دامنه اطمینان 30/0 - 01/0 و p کمتر از 01/0 کاهش یافته و میزان کارایی واکسن بالغ بر 96% به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه کمتر از 1% دختران کرمانشاهی در بدو ازدواج نسبت به سرخجه حساس بودند لذا دیگر نیاز به غربالگری قبل از ازدواج که در مطالعه سال 1378 مورد تاکید قرار گرفته بود، نمیباشد ولی نظر به اینکه میزان پایداری مصونیت بعد از واکسیناسیون سرخجه، کمتر از ایمنی ناشی از ابتلاء است غربالگری هرچند سال یکبار، قابل توصیه می باشد.
|
|
|
|
|
|