الهه فرامرزی، پروانه نظرعلی،
دوره ۲۲، شماره ۳ - ( پاییز ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: آدیپولین از جمله آدیپوسایتوکان‌های ضد‌‌التهابی است که عمدتأ در بافت چربی سنتز و ترشح میشود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه دو نوع تمرین ورزشی پیلاتس و CX بر سطوح آدیپولین و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن بود.
روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی، ۳۰ آزمودنی زن دارای اضافه وزن (محدوده سنی ۴۰-۲۰، BMI، ۲۵-۳۰ کیلوگرم بر مترمربع) در ۳ گروه پیلاتس (۱۰ نفر)، CX (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. گروه پیلاتس با شدت ۵۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشــینه (۸ هفته، ۳ جلسـه در هفته، به مدت ۶۰ دقیقه) و گــروه CX با شدت۵۰ تا۸۰ درصد ۱RM (۸ هفته، ۳ جلسه در هفته، به مدت ۳۰ دقیقه) به تمرین پرداختند. گروه کنترل هیچگونه فعالیت ورزشی انجام ندادند. قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری‌های قد، وزن و شاخص توده بدنی و ضربان قلب آزمودنی‌ها با استفاده از ساعت مچی پولار و نمونه‌های خونی جهت بررسی فاکتورهای بیوشیمایی آدیپولین، انسولین و گلوکز از آزمودنی‌ها گرفته‌شد و به منظور تعیین تفاوت بین گروهها از آزمون آماریMixed ANOVA و برای تعیین اثرات ساده متغیرها از آزمون‌های آماری تی زوجی استفاده گردید.
یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اجرای ۸ هفته تمرینات پیلاتس و CX باعث افزایش سطوح آدیپولین پلاسمایی میشود که از لحاظ آماری معنادار بود (۰/۰۵ <p ). همچنین، بین دو فعالیت ورزشی پیلاتس و CX با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود داشت (۰/۰۵< p)؛ اما بین دو گروه پیلاتس و CX، در هیچ کدام از فاکتورها تفاوت معنادار وجود نداشت. شاخص های وزن، درصد چربی، BMI، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین گروه های پیلاتس وCX ، نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار داشته است (۰/۰۵< p).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد تمرینهای ورزشی پیلاتس و CX باعث افزایش معنیدار سطوح سرمی آدیپولین و کاهش معنیدار شاخص توده بدن، درصد چربی، وزن و مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل می شوند (۰/۰۵< p)، ولی بین دو گروه ورزش پیلاتس و CX در این فاکتورها تغییر معنیداری مشاهده نشد.
.png)
.png){kind=small}
