فناوری اطلاعات می­تواند کیفیت مراقبت پزشکی را افزایش دهد که هدف بسیاری از پیشگامان در اطلاع­رسانی پزشکی یا در توسعه سیستم­های بالینی می­باشد. یکی از این فن­آوری ­ ها، ایجاد پرونده پزشکی الکترونیکی است که به عنوان سیستمی با ارزش جهت دسترسی به اطلاعات بیمار در بیمارستان ­ ها شناخته شده است. پرونده پزشکی الکترونیکی عبارت است از یک پرونده پزشکی به شکل الکترونیک که برای هدف اولیه ارائه مراقبت سلامت از طریق کامپیوترهای یک شبکه قابل دسترس است و تمامی واحدهای بیمارستان از جمله اتاق معاینه، اتاق کنفرانس، اورژانس، واحد مراقبت از بیمار، ایستگاه پرستاری، اتاق جراحی، واحد ریکاوری، آزمایشگاه، رادیولوژی، داروخانه و مدارک پزشکی بایستی به آن دسترسی کامل داشته باشند. از جمله مزایای پرونده پزشکی الکترونیکی، ارتقا و بهبود کیفیت مراقبت ارائه شده به بیمار، سازماندهی بهتر اطلاعات، بهبود درفرایند به هنگام بودن، درستی و کامل بودن مستند سازی، دسترسی خود بیمار به نسخه الکترونیک پرونده، جلوگیری از خطاهای دارویی وآلرژی ­ ها،کاهش خطاهای پزشکی، دسترسی فوری به اطلاعات در مکان ­ های مختلف، تکنولوژی حمایت از تصمیم گیریها و بهبود فرایند انجام کار می ­ باشدو به طور حتم به کارگیری پرونده پزشکی الکترونیکی، بعد تازه­ای را برای مراقبت از بیمار در فعالیت بالینی ایجاد نموده و سیستم جامعی را به منظور حمایت از افراد جامعه و ارتقاء کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران فراهم خواهد نمود.

زمینه و هدف: دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که با اختلال در عملکرد غدد اندوکرین سبب بروز اختلالات باروری می­شود. با توجه به خواص آنتی­ اکسیدانی و هیپوگلیسمیک کورکومین، هدف از این مطالعه تعیین اثر کورکومین بر سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون در موش­های صحرایی دیابتی می­باشد.

روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه­ مساوی تقسیم شدند. شاهد، دیابتی تیمار نشده و­­ دیابتی تیمار شده با کورکومین (غلظت­های 100 و 200 میلی­گرم بر کیلوگرم). دیابت در گروه­های دیابتی تیمار نشده و دیابتی تحت تیمار، با یک­بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القاء شد. چرخه استروس موش­های صحرایی توسط هورمون­های جنسی یکسان شد. کورکومین به مدت 25 روز به­ صورت داخل صفاقی به گروه­های دیابتی تحت تیمار تزریق شد. به حیوانات گروه­های شاهد و دیابتی تیمار نشده DMSOتزریق شد. در پایان دوره تیمار، سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون توسط روش الایزا اندازه ­گیری شد. تحلیل آماری توسط آزمون­های One-way ANOVAو تعقیبی Tukey انجام شد.

یافته ­ها: تجویز وابسته به دوز کورکومین با غلظت­های 100 و 200 میلی­گرم بر کیلوگرم در مقایسه با نمونه­ های دیابتی تیمار نشده سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون را به ­طور معنی­ داری افزایش داد (0.05>p).

نتیجه­ گیری: نتایج بیانگر اثر معنی­ دار و وابسته به دوز کورکومین بر سطح سرمی هورمون­های LH، FSH، استروژن و پروژسترون در موش­های دیابتی است. بنابراین مصرف کورکومین می­تواند در بهبود اختلالات هورمونی در بیماران دیابتی موثر باشد.