|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
5 نتیجه برای شهبازی
سمیرا شهباززادگان، کاظم هاشمی مجد، بهزاد شهبازی،
دوره 10، شماره 1 - ( بهار 1389 )
چکیده
زمینه و هدف: غلظت زیاد نیترات و نیتریت در غذا با افزایش خطر سرطانهای معده و روده در افراد بزرگسال و بیماری متهموگلوبینمی در افراد خردسال همراه است. حدود 80 درصد از نیتراتی که وارد بدن میشود از طریق سبزیها و میوهها است. لذا این مطالعه با هدف تعیین غلظت نیترات در سبزیها و میوههای مصرفی شهروندان اردبیل و مقایسه آن با حدود مجاز انجام شد. روش کار: مطالعه از نوع مقطعی بوده و نمونههای میوه و سبزی از ده میوه فروشی در نقاط مختلف شهر اردبیل در ماههای مهر و آبان سال 1388جمعآوری شدند. نمونه ها در دو نوبت با آب شیر و آب مقطر شسته شده، خرد شدند، در حرارت 55 درجه سانتیگراد خشک شده و درصد رطوبت آنها تعیین گردید. نمونهها در دو مرحله به وسیله آسیاب معمولی و آسیاب توپی پودر شدند. برای تهیه عصاره محلول 025/0 مولار سولفات آلومینیوم به نمونهها اضافه شده و صاف شدند. اندازهگیری نیترات در عصارهها با دستگاه آیون سلکتیو و با الکترود اختصاصی انجام شد. برای بررسی امکان کاهش نیترات ورودی به بدن از طریق کندن پوست برای برخی میوهها و سبزیها میزان نیترات نمونههای پوست و گوشت بطور جداگانه اندازهگیری شد. برای تعیین میانگین و انحراف معیار غلظت نیترات در نمونهها و گروهبندی میوهها و سبزیها بر اساس میزان نیترات آنها از آزمون دانکن در سطح 5 درصد و نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته‌ها: غلظت نیترات در سبزی های برگی بیش از سبزیهای غدهای و ریشهای میباشد. میوهها از نظر میزان نیترات نسبت به سبزیها در حد پایینی قرار دارند. بیشترین غلظت نیترات در بین نمونههای آزمایش شده در برگ پیازچه، کلم بنفش و اسفناج به ترتیب با 8/1555 ، 8/1394 و 1021 میلیگرم بر کیلوگرم و کمترین میزان آن در سیب قرمز و زرد به ترتیب 7/29 و 9/29 میلیگرم بر کیلوگرم مشاهده شد. نتیجهگیری : غلظت نیترات در اغلب نمونههای میوه و سبزی کمتر از حد مجاز بود. با توجه به مقدار مصرف زیاد این سبزیها و تغییرات زیاد غلظت نیترات در آنها بررسی بیشتر و کنترل دائمی غلظت نیترات در آنها لازم میباشد.
نعمت اله غیبی، جواد شهبازی، زهرا زرمحمدی، محمود علیپور حیدری، افتخار کاکایی، محمد صوفی آبادی،
دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: بره موم سرشار از ترکیبات پلی فنلی است که اثر حفاظتی بر نورون ها دارند. لذا در مطالعه حاضر تاثیر بره موم بر روی حافظه احترازی غیر فعال، در موش سوری نر بالغ بررسی شد.
روش کار: در این مطالعه، 40 سر موش سوری نر در 8 گروه قرار گرفتند. شامل: گروه کنترل، گروه شم (دریافت حلال) و گروه های تیمار که به ترتیب غلظت های 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم از بره موم را به مدت دو هفته قبل از شوک و یک هفته پس از آن دریافت کردند. یادگیری و حافظه احترازی غیر فعال موش ها در بازه های زمانی، 24 ساعت، 48 ساعت، چهار روز و یک هفته پس از دادن شوک توسط دستگاه شاتل باکس ثبت شد. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVAو تعقیبی دانت تحلیل و 0/05>p تفاوت معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: تجویز عصاره هیدرو الکلی بره موم با غلظت 50 میلی گرم /کیلوگرم زمان ورود به اتاقک تاریک را در بازههای زمانی 24، 48 ساعت (0/001p<)، و در غلظت های 100 و 200 میلی گرم /کیلوگرم این پارامتر را در همه بازه های زمانی بعد از شوک (0/001p<) بصورت معنی دار افزایش داد.
نتیجه گیری: مصرف خوراکی بره موم به صورت وابسته به دوز موجب بهبود یادگیری و حافظه در موش سوری نر بالغ می شود،
عزیز همایونی راد، حمیده فتحی زاوشتی، نازلی درود، نیر شهبازی، امین عباسی،
دوره 19، شماره 4 - ( زمستان 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: ارتباط مسقیم بین حضور میکروبیوتای مفید، توسعه عملکرد سیستم ایمنی و حفظ هومئوستازیس وجود دارد. از اینرو مصرف غذاها یا مکملهای حاوی ترکیبات پستبیوتیک، از مهمترین راهبردها برای تعدیل توازن میکروبیوتا و بهبود وضعیت سلامت میزبان محسوب میشود. در این بررسی، مروری بر مفهوم پستبیوتیکها و نقش بالینی آنها در سلامت میزبان انجام گرفته است.
روش کار: مقالات مرتبط با موضوع مطالعه در پایگاههای اطلاعاتیISI Web of Knowledge, PubMed/Medline, Scopus و Google Scholarجستجو شدند و مطالعاتی که اثرات پستبیوتیکها را در بیماریها بررسی کرده بودند، وارد مطالعه شدند.
یافته ها: طبق شواهد موجود، پستبیوتیکها در مقایسه با سلولهای پروبیوتیک والد خود نیازی به زندهمانی نداشته و میتوانند اثرات سلامتبخش مشابه پروبیوتیکها را ایجاد کنند. همچنین تولید و به کارگیری آنها در سیستمهای تحویل مختلف، مقرون به صرفهتر میباشد که این اهمیت پستبیوتیکها را از جنبههای تکنولوژیکی، بالینی و اقتصادی آشکار میکند. این ترکیبات دارای فعالیتهای زیستی از جمله فعالیت تعدیلکنندگی سیستم ایمنی، ضد میکروبی، ضد التهابی، آنتیاکسیدانی و ضد تکثیر سلولی بوده و میتوانند در تعدیل عملکرد سیستم ایمنی، بهبود روشهای درمانی و کاهش اثرات نامطلوب آنها در برخی موارد اختلالات گوارشی و بیماریهای مزمن نقش موثری ایفا کنند.
نتیجه گیری: پستبیوتیکها را میتوان به عنوان راهبردی نوین در طیف وسیعی از محصولات دارویی جهت اهداف پیشگیری یا بهبود روشهای درمانی و همچنین در محصولات غذایی جهت به تاخیر زمینه و هدف: ارتباط مسقیم بین حضور میکروبیوتای مفید، توسعه عملکرد سیستم ایمنی و حفظ هومئوستازیس وجود دارد. از اینرو مصرف غذاها یا مکملهای حاوی ترکیبات پستبیوتیک، از مهمترین راهبردها برای تعدیل توازن میکروبیوتا و بهبود وضعیت سلامت میزبان محسوب میشود. در این بررسی، مروری بر مفهوم پستبیوتیکها و نقش بالینی آنها در سلامت میزبان انجام گرفته است.
روش کار: مقالات مرتبط با موضوع مطالعه در پایگاههای اطلاعاتیISI Web of Knowledge, PubMed/Medline, Scopus و Google Scholarجستجو شدند و مطالعاتی که اثرات پستبیوتیکها را در بیماریها بررسی کرده بودند، وارد مطالعه شدند.
یافته ها: طبق شواهد موجود، پستبیوتیکها در مقایسه با سلولهای پروبیوتیک والد خود نیازی به زندهمانی نداشته و میتوانند اثرات سلامتبخش مشابه پروبیوتیکها را ایجاد کنند. همچنین تولید و به کارگیری آنها در سیستمهای تحویل مختلف، مقرون به صرفهتر میباشد که این اهمیت پستبیوتیکها را از جنبههای تکنولوژیکی، بالینی و اقتصادی آشکار میکند. این ترکیبات دارای فعالیتهای زیستی از جمله فعالیت تعدیلکنندگی سیستم ایمنی، ضد میکروبی، ضد التهابی، آنتیاکسیدانی و ضد تکثیر سلولی بوده و میتوانند در تعدیل عملکرد سیستم ایمنی، بهبود روشهای درمانی و کاهش اثرات نامطلوب آنها در برخی موارد اختلالات گوارشی و بیماریهای مزمن نقش موثری ایفا کنند.
نتیجه گیری: پستبیوتیکها را میتوان به عنوان راهبردی نوین در طیف وسیعی از محصولات دارویی جهت اهداف پیشگیری یا بهبود روشهای درمانی و همچنین در محصولات غذایی جهت به تاخیر زمینه و هدف: ارتباط مسقیم بین حضور میکروبیوتای مفید، توسعه عملکرد سیستم ایمنی و حفظ هومئوستازیس وجود دارد. از اینرو مصرف غذاها یا مکملهای حاوی ترکیبات پستبیوتیک، از مهمترین راهبردها برای تعدیل توازن میکروبیوتا و بهبود وضعیت سلامت میزبان محسوب میشود. در این بررسی، مروری بر مفهوم پستبیوتیکها و نقش بالینی آنها در سلامت میزبان انجام گرفته است.
روش کار: مقالات مرتبط با موضوع مطالعه در پایگاههای اطلاعاتیISI Web of Knowledge, PubMed/Medline, Scopus و Google Scholarجستجو شدند و مطالعاتی که اثرات پستبیوتیکها را در بیماریها بررسی کرده بودند، وارد مطالعه شدند.
یافته ها: طبق شواهد موجود، پستبیوتیکها در مقایسه با سلولهای پروبیوتیک والد خود نیازی به زندهمانی نداشته و میتوانند اثرات سلامتبخش مشابه پروبیوتیکها را ایجاد کنند. همچنین تولید و به کارگیری آنها در سیستمهای تحویل مختلف، مقرون به صرفهتر میباشد که این اهمیت پستبیوتیکها را از جنبههای تکنولوژیکی، بالینی و اقتصادی آشکار میکند. این ترکیبات دارای فعالیتهای زیستی از جمله فعالیت تعدیلکنندگی سیستم ایمنی، ضد میکروبی، ضد التهابی، آنتیاکسیدانی و ضد تکثیر سلولی بوده و میتوانند در تعدیل عملکرد سیستم ایمنی، بهبود روشهای درمانی و کاهش اثرات نامطلوب آنها در برخی موارد اختلالات گوارشی و بیماریهای مزمن نقش موثری ایفا کنند.
نتیجه گیری: پستبیوتیکها را میتوان به عنوان راهبردی نوین در طیف وسیعی از محصولات دارویی جهت اهداف پیشگیری یا بهبود روشهای درمانی و همچنین در محصولات غذایی جهت به تاخیر
رامین عبیری، سمیرا قاسمی، ملیحه باقری قمی، معصومه شهبازی، سید احمد امامی، مهدی مجرب،
دوره 23، شماره 3 - ( پاییز 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونتهای بیمارستانی سهم قابل توجهی از چالشهای درمانی بیمارستانها را تشکیل می‌دهند. گونههای مختلف جنس درمنه، دارای رویش گسترده ای در ایران هستند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثرات برونتنی عصاره های مختلف آبی گونه های درمنه علیه سویه های باکتری عامل عفونتهای بیمارستانی است.
روش کار: 24 عصاره آبی مختلف مشتمل بر جوشانده و دم کرده از اندام هوایی درمنه های طلایی، معمولی، خراسانی، کپه داغی، دشتی و قرمز تهیه شد. محتوای تام فنولی عصاره های فوق، با روش فولین سیو کالتیو تعیین شد. کمترین مقادیر غلظت مهارکننده رشد (MIC) عصاره ها علیه سویه های باکتریایی استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس پایوژنژ، آسینتوباکتر، سودوموناس آئروژینوزا، انتروکوکوس فکالیس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، میکروکوکوس لوتئوس، کلبسیلا پنومونیه و اشرشیا کلای به روش میکرودایلوشن براث تعیین گردید.
یافته ها: پایینترین MIC، برای جوشانده درمنه قرمز (0.25 میلیگرم/ میلیلیتر) علیه استرپتوکوکوس پایوژنژ مشاهده شد. بزرگترین گستره حساسیت باکتریایی (سه سویه) مربوط به جوشانده درمنه دشتی بود. رشد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس توسط گروه بزرگتری از عصاره ها مهار شد. بیشترین محتوای تام فنولی در جوشانده و دم کرده درمنه قرمز ثبت شد.
نتیجه گیری: جوشانده اندام هوایی درمنه های دشتی و قرمز به ترتیب از دید گستردگی و قدرت اثر انتخابی ضدمیکروبی نسبت به سایر عصاره ها برتری داشتند.
رامین عبیری، سمیرا قاسمی، نسترن شارعی، معصومه شهبازی، سید احمد امامی، مهدی مجرب،
دوره 24، شماره 1 - ( بهار 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونتهای بیمارستانی سهم قابل توجهی از چالش های درمانی بیمارستان ها را تشکیل می‌دهند. جنس درمنه به طور گسترده ای در ایران پراکنده هستند. گونه های این جنس طیفی از ترکیبات زیستی ضد میکروبی، ضد ویروسی، ضد التهابی و ضد قارچی متعلق به گروه های مختلف شامل فنول ها، ترپنوئیدها، استرول ها و پلی استیلن ها را تولید می کنند. هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه اثرات برونتنی عصار ه های مختلف هیدرواتانولی گونه های درمنه علیه سویه های باکتریایی عامل عفونت های بیمارستانی است.
روش کار: 12 عصاره هیدرواتانولی مختلف مشتمل بر عصاره های 50% و 70% هیدرواتانولی از اندام هوایی درمنه های طلایی، معمولی، خراسانی، کپه داغی، دشتی و قرمز تهیه شد. سرمادهی به عصاره ها منجر به چربی زدایی آنها شد. کمترین مقادیر غلظت مهار کننده رشد (MIC) عصار ه ها علیه سویه های باکتریایی استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس پیوژنز، آسینتوباکتر، سودوموناس آئروژینوزا، انتروکوکوس فکالیس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، میکروکوکوس لوتئوس، کلبسیلا پنومونیه و اشرشیا کلای به روش میکرودایلوشن براث تعیین گردید. محتوای تام فنولی عصاره های فوق، با روش فولین سیو کالتیو تعیین شد.
یافته ها: از مجموع عصاره های بکار رفته در این آزمایش پایینترین MIC، برای عصاره 50% هیدرواتانولی درمنه قرمز به میزان (mg/ml) 0.25 علیه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مشاهده شد. بزرگترین گستره ی حساسیت باکتریایی (شش سویه) مربوط به عصاره 50% (بعد و قبل از چربی زدایی) درمنه قرمز و عصاره 50% (بعد از چربی زدایی) درمنه کپه داغی بود. رشد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس توسط تمامی عصاره ها مهار شد. بالاترین محتوای تام فنولی و بیشترین بازده عصاره گیری به ترتیب برای عصاره های هیدرواتانولی 70% درمنه دشتی و 50% درمنه طلایی ثبت شدند.
نتیجه گیری: عصاره 50% هیدرواتانولی درمنه قرمز از نظر طیف اثر ضد باکتریایی و قدرت انتخابی بر عصاره های دیگر برتری داشت. درمنه های قرمز و کپه داغی احتمالاً گزینه های مناسبی برای تحقیقات بیشتر فیتوشیمیایی و ضد باکتریایی هستند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
