|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای شریعت زاده جنیدی
مهرداد تشکری قنبریان، سعید نقیبی، محمد شریعت زاده جنیدی، شهرزاد انصاری،
دوره 21، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: پروتئین‌های FoxO1 و STRA13 نقش مهمی در تکثیر و متابولیسم سلولی، تنظیم تمایز سلولی، آپوپتوز و کاهش گسترش بافت چربی در بدن دارند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی با شدت‌های متفاوت بر بیان ژن های FoxO1 و STRA13 در بافت چربی زیر جلدی موشهای صحرایی نر نژاد ویستار بود.
روش‌کار: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی 8 هفته و وزن 33±237 گرم انتخاب و به‌صورت تصادفی در 4 گروه مساوی؛ تمرین هوازی با شدت متوسط ((MIT، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) و کنترل جایگزین شدند. برنامه تمرینی گروه‌های تجربی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. بافت‌برداری از بافت چربی 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی برای بررسی بیان ژن FoxO1 و STRA13 به روش RT-PCR انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با نرم‌افزار SPSS-24 در سطح معناداری 0/05 استفاده‌گردید.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین بیان ژن FoxO1 در بافت چربی زیرجلدی موش صحرایی گروه HIT با گروه کنترل وجود دارد (0/0001=P)، ولی بین گروه‌های تجربی با یکدیگر تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین تفاوت معناداری در بیان ژن STRA13 در بافت چربی زیر جلدی بین گروه کنترل با گروه‌های MIT (=0/008P)، HIIT (0/009P=) و HIT (0/0001=P) مشاهده‌شد.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد، تمرینات هوازی با شدت های متفاوت در کنترل میزان بیان ژن‌های دخیل در متابولیسم چربی موثر بوده و میتواند از طریق کاهش بیان ژن‌های FoxO1 و STRA13، موجب تمایز و کاهش گسترش بافت چربی گردد.
عادله ناصری، محمد شریعت زاده جنیدی، عارفه ناصری،
دوره 22، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: ترومای مغزی یکی از شایعترین علل آسیب به سیستم عصبی مرکزی است که میتواند باعث مرگ و ناتوانیهای بلندمدت شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته ورزش شنا بر میزان حافظه و اینترلوکین 10 در هیپوکامپ و پرفرونتال کورتکس موشهای مبتلا به ترومای مغزی است.
روش کار: 40 سر موش نر نژاد NMRI به صورت تصادفی به چهار گروه (کنترل، شنا، تروما، شنا+ تروما) تقسیم شدند. پس از اتمام پروتکل ورزشی، القای تروما با روش سقوط وزنه اجرا شد. ده روز پس از القای تروما حافظه فضایی موشها از طریق آزمون ماز وای شکل مورد سنجش قرار گرفت. مراحل سنجش اینترلوکین 10 با استفاده از تکنیک الایزا انجام شد. تحلیل آماری از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05≥ p و با استفاده از نرم افزار SPSS-26 صورت پذیرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که هشت هفته ورزش شنا باعث افزایش معنادار میزان حافظه در موشهای مبتلا به ترومای مغزی میشود ( 0/001= p). همچنین هشت هفته ورزش شنا باعث افزایش معنادار میزان IL-10 در هیپوکامپ موشهای مبتلا به ترومای مغزی میشود (=0/001 p) ولی این افزایش در پرفرونتال کورتکس معنادار نبود (0/126 = p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ورزش شنا قبل از القای ترومای مغزی موجب کاهش التهاب و اختلالات حافظه میشود و بهبودی پس از آسیب را تسهیل مینماید. تمرینات ورزشی قبلی احتمالاً بتواند از طریق افزایش میزان سایتوکاینهای ضدالتهابی از جمله اینترلوکین 10 موجب کاهش التهاب شود و با اثر محافظتی خود آسیبهای ثانویه را محدود نماید.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
