|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای زندیه
سیدرضا برزو، محمود غلیاف، رویا امینی، میترا زندیه، بیتا ترکمان،
دوره 8، شماره 3 - ( پاییز 1387 )
چکیده
زمینه و هدف: هیپرفسفاتمی و هیپرکالمی یک نقش بسیار مهم در موربیدیتی و مورتالیتی بیماران همودیالیزی دارد .دراین مطالعه تاثیر افزایش سرعت جریان خون برمیزان پتاسیم و فسفر خون بیماران تحت همودیالیز مورد مطالعه قرار گرفت
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است 42 بیمار که در طول مدت مطالعه تحت همو دیالیز قرار داشتند مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه راهنمای مصاحبه و نتایج آزمایشگاهی استفاده شد. پس از تکمیل اطلاعات دموگرافیک و وصل بیمار به دستگاه یک نمونه خون از ست شریانی قبل از دیالیزور گرفته شد دور پمپ ماشین در جلسه اول همودیالیز بر روی 200 میلی لیتر در دقیقه و در جلسه بعدی برروی 250 میلی لیتر در دقیقه تنظیم شد. در طی انجام همو دیالیز وضعیت همودینامیک و علایم بالینی بیمار به دقت تحت کنترل قرار گرفت. در پایان همودیالیز و قبل از جدا سازی بیمار از دستگاه مجددا یک نمونه خون از ست شریانی قبل از دیالیزور تهیه شد (جمعا 4 نمونه خون برای هر بیمار)، نمونه خون برای بررسی فسفر و پتاسیم به آزمایشگاه فرستاده شد تا توسط یک نفر و با یک دستگاه مورد بررسی قرار گیرد.
یافته ها: میانگین فسفر بیماران از 3/35 میلی گرم در دسی لیتر با دور پمپ 200 به 2/94 میلی گرم در دسی لیتر با دور پمپ 250 میلی لیتر در دقیقه تغییر پیدا کرد و در مورد پتاسیم نیز میانگین میزان پتاسیم خون با سرعت جریان خون 200 میلی لیتر در دقیقه از3/43 میلی اکی والان در لیتر به 3/52 میلی اکی والان در لیتر با سرعت جریان خون 250 میلی لیتر در دقیقه تغییر پیدا نمود آزمون آماری تی زوج با p<0/05 نشان داد که افزایش سرعت جریان خون در برداشت فسفر خون موثر بود ولی آزمون آماری تی زوج با p<0/05 نشان داد که افزایش جریان خون در برداشت پتاسیم خون بی تاثیر است.
نتیجه گیری: برا ساس نتایج این مطالعه می توان چنین نتیجه گرفت که افزایش جریان خون از 200 میلی لیتر در دقیقه به 250 میلی لیتر در دقیقه در برداشت فسفر خون موثر اما در برداشت پتاسیم خون غیر موثر است.
فاطمه حسین پور، ملیحه صبور، یداله ابوالفتحی ممتاز، ژاله زندیه، مرجان حقی،
دوره 25، شماره 2 - ( تابستان 1404 )
چکیده
زمینه و هدف: سندرم آسیبپذیری با پیامدهای نامطلوب سلامت در سالمندان همراه است. شناسایی عوامل مرتبط با آسیبپذیری در میان سالمندان مبتلا به دیابت میتواند به بهبود سلامتی آنها کمک کند. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین سواد سلامت و خودمراقبتی با سندرم آسیبپذیری در سالمندان مبتلا به دیابت مراجعهکننده به مراکز جامع سلامت شهر اردبیل در سال 1403 انجام شد.
روشکار: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی بود که بر روی 2۴1 نفر از سالمندان مبتلا به دیابت مراجعهکننده به مراکز جامع سلامت شهر اردبیل که با روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شده بودند. دادهها توسط ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪهای دموگرافیک، سواد سلامت و خودمراقبتی دیابت، و چکلیست آسیبپذیری تیلبرگ جمعآوری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS-26 انجام شد.
یافتهها: میانگین سنی افراد 7.35± 66.56 سال، اکثرآنها زن (58.40%)، متأهل (78.60 %) و بیسواد (29.20%) بودند و با همسر و فرزندانشان زندگی میکردند. میانگین و انحراف معیار نمرات سواد سلامت، خودمراقبتی و آسیبپذیری به ترتیب 25.62±54.16، 15.02±113.60 و 3.17±6.02 بود. نتایج رگرسیون نشان داد که زن بودن (0.023= p، 0.142β=)، سن (0.002= p، 0.171β=)، وضعیت اقتصادی (0.028= p، 0.123β=)، تنها زندگی کردن (0.006 = p، 0.142β=) و سابقه بستری داشتن ( 0.003 = p، 0.152β=)، با افزایش آسیبپذیری و خودمراقبتی با کاهش آسیبپذیری ارتباط معنیداری دارند.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که عوامل زن بودن، افزایش سن، وضعیت اقتصادی، تنها زندگی کردن و سابقه بستری شدن به صورت معنیداری با افزایش آسیبپذیری و خودمراقبتی با کاهش آسیبپذیری مرتبط هستند. پیشنهاد میشود برنامههای آموزشی هدفمند برای ارتقای سواد سلامت و خودمراقبتی و طراحی مداخلات چندوجهی با تمرکز بر عوامل اجتماعی- اقتصادی به منظور کاهش بار سندرم آسیبپذیری در سالمندان دیابتی انجام شود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
