مقدمه : ایجاد گونه های مقاوم پروپیونه باکتریوم آکنه از مشکلات فزاینده درمان آکنه است. آزالئیک اسید به دلیل عدم ایجاد مقاومت باکتریایی، درمان جایگزین مناسبی در درمان موضعی آکنه می باشد. هدف این مطالعه بررسی پاسخ به درمان و عوارض جانبی آزالئیک اسید و مقایسه آن با کلیندامایسین موضعی در درمان آکنه می باشد.

روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 100 بیمار مبتلا به آکنه خفیف انجام شد. بیماران به 2 گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان موضعی با کرم آزالئیک اسید 20% و گروه دوم تحت درمان باژل کلیندامایسین 1% ، روزی 2 بار به مدت 4 هفته قرار گرفتند.

یافته ها: هر دو دارو کاهش معنی داری در ضایعات التهابی و همچنین ضایعات غیر التهابی (در گروه دوم 0/033=P) ایجاد کردند. در مقایسه میانگین کاهش ضایعات التهابی و غیر التهابی در دو گروه ، تفاوت قابل ملاحظه ای وجود نداشت. (در بررسی میانگین کاهش ، پاپول و پوستول 0/864=P و در بررسی میانگین کاهش کومدون ها 0/239=P ) بوده است. بنابراین دو دارو اثری معادل هم داشتند. در مقایسه عوارض ایجاد شده ، میزان بروز اریتم به دنبال مصرف آزالئیک اسید به طور معنی داری بالاتر بوده (0/031=P) و خشکی پوست در پی مصرف کلیندامایسین به طور معنی داری بیشتر دیده شد.

زمینه و هدف: درماتیت تماسی بیماری شایعی است که حدود 5/4% جمعیت عمومی را مبتلا می کند و درمان های عمده آن بر پایه نرم کننده ها و کورتیکواستروئیدهاست و ارتشاح سلولی عمدتا از نوع منونوکلئرها بخصوص لنفوسیت های T_helper است. هدف از این مطالعه رویکرد مجدد به صنعت گیاهان دارویی با پشتوانه علوم جدید و بررسی تاثیر عصاره الکلی چهارگیاه حنا، بابونه، سدر و صبر زرد بر درماتیت تماسی تجربی در موش است.

روش کار: در یکpilot study به روش تجربی ابتدا70 سر موش سوری نژاد ENMARY به وزن تقریبی gr10±50 به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و پس از تراشیدن پشت گوش چپ آنها با خود تراش در دو نوبت (روزهای صفر و یک) با محلول DNCB (Dinetro Chloro Benzene) به مقدار 400 میکرو لیتر آغشته شد. در روزهای 10 و 14 نیز همان مقدار از محلول DNCB را بر روی گوش چپ حیوان مالیده و همزمان شاهد (روغن زیتون در حلال استون) بر روی گوش راست حیوان تماس داده شد. سپس در زمان های 2، 10، 24، 48، 72، 96، 120 و 150 ساعت پس از تماس دوم، موش ها را با اتر کشته و گوش ها را از قاعده قطع نموده و نمونه های آسیب شناسی تهیه و جهت بررسی ارتشاح سلولی به آسیب شناسی فرستاده شد. در مرحله دوم عصاره الکلی چهار گیاه مورد نظر تهیه و سپس کرم های 4% در پایه coldcream تهیه و با توجه به نتایج مرحله اول که حداکثر زمان ارتشاح لنفوسیت ها را 120 ساعت نشان داده بود داروها را روزی دو نوبت به فاصله 12 ساعت به مدت 7 روز بر روی گوش 40 حیوان در 4گروه 10تایی در محل درماتیت مالیده روز هشتم گوش ها را قطع و بررسی آسیب شناسی انجام شد. دو گروه 10تایی به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند در یک گروه coldcream و در گروه دوم هیچ دارویی مالیده نشد.60 موش در مرحله دوم انتخاب و مجموعاً 130 موش مورد مطالعه قرار گرفتند.

یافته ها: کاهش ارتشاح لنفوسیت ها پس از 7 روز تجویز دارو با بابونه 66/7% (0/02=p)، سدر 50% صبر زرد
12/5% و حنا صفر درصد مشاهده شد.

نتیجه گیری: بابونه با توجه به پاسخ قوی تر 66/7% بهترین اثر را در بهبود ضایعات درماتیت تماسی داشته است