|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای حاجی علیلو
مهرزاد سرائی، خانم لاله قنبر زاده، الهام حاجی علیلو، طاهره برغندان، فرزانه امینی، میثم شریف دینی،
دوره 18، شماره 4 - ( زمستان 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: گونه های تریکوسترونژیلوس انگل شایع حیوانات علفخوار بوده و تریکوسترونژیلیازیس یک بیماری مهم مشترک بین انسان و دام است. روش معمول تشخیص آزمایشگاهی تریکوسترونژیلیازیس آزمایش مدفوع به روش مستقیم یا تغلیظ است. شواهد کافی در خصوص حساسیت کشت مدفوع بر روی محیط نوترینت آگار برای تشخیص عفونتهای تریکوسترونژیلوس وجود ندارد. این مطالعه به منظور مقایسه روش های کشت نوترینت آگار و فرمالین- اتیل استات برای تشخیص آلودگی به تریکوسترونژیلوس در ساکنان یکی از مناطق اندمیک شمال ایران انجام شد.
روش کار: در مجموع 1553 نمونه مدفوع تازه از ساکنان 31 روستای منطقه فومن در استان گیلان در طی سالهای 1394 تا 1395 جمع آوری گردید. تمامی نمونه ها جهت تشخیص آلودگی به گونه های تریکوسترونژیلوس با استفاده از روشهای کشت نوتریت آگار پلیت و روش فرمالین- اتیل استات مورد آزمایش قرار گرفتند.
یافته ها: به طور کلی 71 نمونه از نظر آلودگی به تریکوسترونژیلوس حداقل با یکی از روشها مثبت بودند. میزان حساسیت و ویژگی روش کشت نوترینت آگار با درنظر گرفتن مجموع روشهای انگل شناسی به عنوان استاندارد طلایی به ترتیب 90/1 و 100 درصد ارزیابی شد. همچنین میزان حساسیت و ویژگی روش فرمالین- اتیل استات به ترتیب 95/8 و 100 درصد تعیین شد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، روش فرمالین-اتیل استات در تشخیص تریکوسترونژیلیازیس انسانی به خصوص در مناطق مرطوب همانند شمال ایران حساسیت بیشتری نسبت به کشت نوتریت آگار پلیت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
