|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای جوانشیر
رضا جوانشیر، رامین سلیم نژاد، محمدقاسم گلمحمدی، حسین کلارستاقی،
دوره 23، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
چکیده
به از دست دادن عملکرد تخمدا ن قبل از 40 سالگی نارسایی زودرس تخمدان (POI) گفته میشود. عوامل مختلفی از جمله ناهنجاریهای کروموزوم X، اختلالات خود ایمنی و داروهای شیمی درمانی میتواند در پاتوژنز POI دخیل باشد. هورمون تراپی یک درمان رایج برای POI است، اما به دلیل عوارض جانبی و نرخ باروری پایین، گزینههای درمانی جایگزین مورد نیاز است. در سال‌های اخیر، پیوند سلولهای بنیادی به عنوان یک رویکرد درمانی امیدوارکننده ظاهر شده است که امیدی برای بهبود و بازیابی عملکرد تخمدان‌ها ایجاد کرده است. سلولهای بنیادی دارای توانایی منحصر به فرد خود نوسازی و بازسازی هستند که آنها را به طور بالقوه در درمان POI و ناباروری متعاقب آن موثر میکند. انواع مختلفی از سلولهای بنیادی برای درمان POI مورد بررسی قرار گرفتهاند، از جمله سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs)، سلولهای بنیادی از بافتهای خارج جنینی، سلولهای بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) و سلولهای بنیادی تخمدان. هدف این مقاله ارائه مروری بر علل و گزینههای درمانی POI، با تمرکز ویژه بر درمان با سلولهای بنیادی است که توسط مطالعات قبلی پیشنهاد شده است.
Corresponding Author: Hossein Kalarestaghy, Department of Anatomical Sciences, School of Medicine, Ardabil University of Medical Sciences, Ardabil, Iran
Email: h.kalarestaghy111@gmail.com
google scholar
pubmed
شفق علی عسگرزاده، سودا میکائیلی میرک، جواد علی عسگر زاده، حامد آقازاده، سراج مهاجری، نیما جوانشیر، محمد نگارش،
دوره 23، شماره 3 - ( پاییز 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت یک ریسک فاکتور مهم از نظر ایجاد عوارض بعد از جراحی و مورتالیتی میباشد. اما در مورد رابطه افزایش سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) با بروز عوارض جراحی نظرات متفاوتی وجود دارد.
روش کار: در این مطالعه گذشته نگر تعداد ۱۸۹ بیمار دیابتی مراجعهکننده به بیمارستان سبلان اردبیل در سال 1400 که جهت جراحی بستری شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. داده های مربوط به اطلاعات دموگرافیک، آزمایشHbA1c ، عوارض بعد از عمل و نیز پیامد بستری بیماران از پرونده استخراج و وارد چک لیست محقق ساخته گردید. بیماران به دو گروه دیابت کنترل نشده با HbA1c هفت و بالاتر و گروه دیابت کنترل شده با HbA1c زیر هفت تقسیم شدند.
یافته ها: از 189 بیمار وارد شده به مطالعه 97 بیمار در گروه دیابت کنترل نشده و 92 بیمار در گروه دیابت کنترل شده قرار گرفتند. میانگین سنین بیماران دیابتی گروه دیابت کنترل نشده و کنترل شده به ترتیب 8.91±58.18 و 5.52±61.84 گزارش گردید. با توجه به نتایج به دست آمده عفونت محل عمل و نیاز به جراحی مجدد در طول بستری رابطه معناداری را با سطح HbA1c نشان دادند (0.05≥p). دیگر عوارض بعد از عمل تفاوت معناداری بین دو گروه نداشتند.
نتیجه گیری: منطقی به نظر میرسد که جراحی های الکتیو در سطوح HbA1c بیشتر از 7 درصد به تعویق انداخته شود، چرا که وجود سطوح بالای HbA1c حاکی از کنترل نبودن دیابت بیمار و در نتیجه احتمال بالاتری از وجود عوارض مزمن دیابت و همچنین ریسک بالاتری برای عوارض جراحی میباشد.
رضا جوانشیر، حسین کلارستاقی، رامین سلیم نژاد،
دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: نارسایی زودرس تخمدان (POI) توقف عملکرد تخمدان در زنان زیر 40 سال میباشد. یکی از مکانیسم های دخیل در القای POI استرس اکسیداتیو است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کافئیک اسید بر تغییرات مورفومتریک فولیکول های تخمدانی در موشهای مدل POI بود.
روش کار: 32 موش ماده به طور تصادفی به 4 گروه 8 تایی شامل: 1) گروه کنترل (cont)، 2) گروه کافئیک اسید (CAF)، 3) گروه نارسایی زودرس تخمدانی (POI) و 4) گروه نارسایی زودرس تخمدانی+ کافئیک اسید (POI+CAF) تقسیم شدند. POI از طریق تزریق روزانه دی-گالاکتوز (200 میلیگرم بر کیلوگرم) بصورت زیرجلدی به مدت 6 هفته القا شد. کافئیک اسید (60 میلیگرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) به مدت 4 هفته از روز 15 به صورت روزانه تزریق شد. یک روز پس از آخرین تزریق، موش‌ها بی هوش شده و تخمدان‌ها خارج گردید. سپس تغییرات مورفومتریک فولیکولهای تخمدانی با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که POI ناشی از دیگالاکتوز به طور معنی‌داری باعث کاهش قطر فولیکولهای اولیه، ثانویه و آنترال میشود (0.05>p). تجویز کافئیک اسید در گروه POI+CAF به طور معناداری مانع از کاهش قطر فولیکولها گردید (p<0.05).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کافئیک اسید میتواند مانع از کاهش قطر فولیکولهای تخمدانی در موش های مدل POI گردد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
