|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای امیریانی
رضا علی پناه مقدم، زهرا فرزانه، تقی امیریانی، سارا حسین زاده، ودود ملک زاده، عباس نقی زاده باقی،
دوره 25، شماره 1 - ( بهار 1404 )
چکیده
زمینه و هدف: ژن p53 به عنوان سرکوب کننده تومور، نقش مهمی در پایداری ژنوم انسانی دارد. پلیمورفیسم در کدون 72 ژن p53 با افزایش خطر ابتلا به سرطان ارتباط دارد و میتوان آن را به عنوان یکی از شاخصهای مطرح در استعداد ابتلا به سرطان مری در نظر گرفت. در این پژوهش پلیمورفیسم ژن p53 در کدون 72 در سرطان مری بررسی شده است.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی با بررسی 32 نمونه بیمار مبتلا به کارسینومای سنگفرشی مری و 32 نمونه کنترل انجام شد. پلیمورفیسم کدون 72 ژن p53 با استفاده از روش PCR-RFLP تعیین شد. میزان پروتئین P53 با استفاده از کیت الیزا استاندارد اندازهگیری شد.
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد درصد فراوانی پلیمورفیسمهای آرژینین- آرژینین و آرژینین- پرولین و پرولین- پرولین به ترتیب در گروه بیماران 18.75، 37.5 و 43.75 درصد و در گروه کنترل 9.25، 56.25 و 34.5 درصد بود. پلیمورفیسم پرولین- پرولین بیشترین پلیمورفیسم در گروه بیماران بود. پلیمورفیسم آرژینین- پرولین بیشترین پلیمورفیسم در گروه کنترل بود. بین میانگین سطوح سرمی پروتئین P53 در گروه بیماران و گروه کنترل تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد پلیمورفیسم غالب در بیماران مبتلا به سرطان مری از نوع کارسینومای سنگفرشی، پرولین- پرولین میباشد. بر این اساس، میتوان نتیجه گرفت که واریانت پرولین- پرولین ممکن است نقش مهمی در پاتوژنز کارسینومای سنگفرشی مری ایفا کند و بررسی بیشتر آن میتواند به بهبود راهکارهای تشخیص و درمان منجر شود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
