---

  زمینه و هدف : فشار خون یکی از عوامل مهم دخیل در بیماری های قلبی و عروقی در بیماران همودیالیزاست که اثر خود را با تغییرات عروقی اعمال می کند. 80-75% بیماران با ESRD ( End-Stage Renal Disease ) فشار خون دارند . علی رغم وجود داروهای زیاد ومتنوع پایین آورنده فشار خون، بسیاری از این بیماران هیپرتانسیو می مانند. علت عمده فشار خون در این بیماران افزایش حجم خون است که به واسطه احتباس آب و نمک در بدن است. بنظر نمی رسد برداشت مایع بدن در یک دوره کوتاه در تغییرات فشار این بیماران اثر بارزی داشته باشد.

  روش کار : این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی 80 بیمار همودیالیزی که در مرکز همودیالیز بیمارستان بوعلی تحت همودیالیز بودند، انجام گرفت. ابتدا بیماران از نظر عواملی همچون چون سن و جنس وتعداد دفعات دیالیز در هفته و مدت زمان دیالیز مورد بررسی قرار گرفتند. سپس برای هر یک از بیماران فشار خون قبل و بعد دیالیز و فشار خون در ساعت شروع و در طول دیالیز و تغییرات وزن قبل و بعد دیالیز طی دو جلسه متوالی همودیالیز مورد سنجش قرار گرفت.�میانگین تغییرات وزن و فشارخون محاسبه و میزان میانگین فشار شریانی MAP ( Mean Arterial Pressure ) تعیین گردید. یافته ها بر اساس نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل آماری شد.

  یافته ها : 48 بیمار از 74 بیمار فشار خون بالا داشتند. در 41 (4/55%) بیمار فشار خون تحت کنترل بود. سن، جنس، مدت دیالیز،ساعت جلسات دیالیز ارتباطی با کنترل فسار خون نداشت. در این مطالعه شیوع پر فشاری خون بالا بود. 48 نفر(9/64%) و در اکثریت بیماران فشار خون بخوبی تحت کنترل نبود(44.6%).

  بحث : تغییرات وزن بیماردر فشار خون اثر معنی داری ندارد که می تواند نشانگر وجود علل فشار خون به دلایلی به جزء مسایل افزایش حجم در بیماران همودیالیزی باشد و شاید افزایش حاد حجم خون یک عامل افزایش در فشار خون نباشد.

---

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ارتقاء سلامت سالمندان و ضرورت توجه به مولفه های ارتقای سلامت از جمله فعالیت جسمانی و بالا بردن عزت نفس، این مطالعه با هدف تعیین میزان تأثیر فعالیت های منظم ورزشی بر عزت نفس سالمندان ساکن در خانه سالمندان شهر رشت در سال 1387 انجام شد.
روش کار: این پژوهش در قالب طرح پیش آزمون و پس آزمون بر روی 32 نفر از سالمندان ساکن در خانه سالمندان انجام شد. سالمندان شرکت کننده واجد شرایط پس از تکمیل پرسشنامه مقیاس اندازه گیری عزت نفس رزنبرگ، به مدت یک ماه برنامه ورزشی طراحی شده را دریافت کردند. بعد از یک ماه مجدداً میزان عزت نفس واحد های پژوهش تعیین گردید. اطلاعات بدست آمده با آزمون t-test و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 8/3 ± 73/5 سال بود. 4/59 درصد افراد شرکت کننده سالمندانی بودند که همسرانشان را از دست داده بودند ، 43/8% فاقد فرزند، 87/5% بیسواد و 5/12% از تحصیلات ابتدایی برخورداربودند. میانگین مدت اقامت آنها 17/11± 1357 روز بود. 37/2% افراد کمتر از یک سال در خانه سالمندان اقامت داشتند. محل درآمد 4/59 درصد افراد، از طریق فرزندان و اقوامشان بود. 27 نفر از شرکت کنندگان (84/4%) از بازدید فامیلی برخوردار بودند. 4/34% افراد سابقه بیماری داشتند. همبستگی معنی داری بین تعداد فرزندان، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، شغل و تعداد مشاغل قبلی با جنسیت افراد، شغل با تحصیلات و مشاغل قبلی، وضعیت بازدید با میزان تحصیلات و آخرین زمان بازدید، وجود داشت. میانگین جمع نمرات عزت نفس در قبل از انجام برنامه ورزشی برابر4/84 ± 22/81 بود که پس از انجام برنامه ورزشی به 4/35 ± 26/84 رسید که این تغییر از نظر آماری معنی دار بود (p<0/001).
نتیجه گیری: انجام فعالیت های ورزشی منظم و مرتب در افزایش عزت نفس سالمندان مؤثر می باشد و به عنوان یک روش بی خطر، کم هزینه و بدون عارضه برای ارتقاء سلامت سالمندان توصیه می شود.

---

زمینه و هدف: آندوسکوپی روشی تهاجمی و دردناک است. استفاده از داروهای آرام بخش مخصوصاً در کودکان در حال گسترش است. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه اثرات آرام بخشی کتوفول و ترکیب میدازولام- کتامین در اندوسکوپی فوقانی اطفال 1 تا 14 سال مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی شهر گرگان انجام گرفت.
روش کار: در این مطالعه 55 کودک 1 تا 14 سال بعد از اخذ رضایت از والدین وارد مطالعه شدند. سپس به روش تصادفی‫سازی ساده به دو گروه دریافت کننده کتامین- پروپوفول (KP) و کتامین- میدازولام (KM) تقسیم شدند. در تمام مراحل انجام کار بیماران تحت مانیتورینگ قلبی و تنفسی قرار گرفتند. تمامی پارامترهای همودینامیک و نمره سدیشن رامسی در پنج بازه زمانی قبل، حین و پایان آندوسکوپی برای همه شرکت کنندگان ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل و مقایسه داده ها از آزمون ANOVA و تست تعقیبی بونفرونی در نرم افزار spss استفاده شد.
یافته ها: 5/54 درصد بیماران پسر بودند. آزمون ANOVA نشان داد نمره سدیشن دو گروه در زمان‫های مورد بررسی تفاوت معنادار آماری داشت (0/02 p=). در گروه KM میانگین فشارخون و ضربان قلب بیماران در تمام زمان‫های مورد بررسی نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (0/005  =p). فشارخون در گروه KP با گذشت زمان روند ثابتی داشت 
(0/001 p<).
نتیجه گیری: بین نمره سدیشن دو گروه تفاوت معنادار آماری مشاهده شد و گروه (KM) نمرات بالاتری کسب کردند اما استفاده از دو رژیم دارویی پروپوفل- کتامین و کتامین- میدازولام سبب ایجاد آرام بخشی مناسبی در آندوسکوپی اطفال شد. ترکیب پروپوفل- کتامین سبب ثبات همودینامیکی بیشتری در پارامترهای قلبی- عروقی در حین و بعد از انجام آندوسکوپی گردید.

---

زمینه و هدف: خونریزی در طی جراحی قلب عارضه شایعی است و مدیریت مصرف هپارین و پروتامین در حین عمل بر روی هموستاز تأثیر می­گذارد و دوز مصرفی پروتامین سولفات بر اساس میزان هپارین استفاده شده، متغیر می­باشد و مطالعات نتایج متفاوتی را گزارش نموده­اند. این مطالعه با هدف بررسی اثر تجویز پروتامین سولفات پس از اعمال جراحی قلب برمیزان درناژ ترشحات خونی بیمار انجام گردید.
روش کار: درایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مقطعی،ﮔﺬﺷﺘﻪ نگر اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز از ﭘﺮوﻧﺪه پزشکی 120 بیمار ﻛﻪ از ﺳﺎل 1390 ﺗﺎ آﺑﺎن ﺳﺎل 13۹۹ ﺗﺤــﺖ اﻋﻤـﺎل جراحی قلب ﻣﺜﻞ CABG ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﺘﺨﺮاج و ﻣﻮرد بررسی قرار گرفت. بیماران ﺑﺮ اﺳﺎس دریﺎﻓﺖ ﭘﺮوﺗﺎﻣﯿﻦ ﺳﻮﻟﻔﺎت و ﻋﺪم دریﺎﻓﺖ آن در بخش مراقبت ویژه، گروه ­بندی شده (60 نفر در هر گروه) و شاخص توده بدنی، سن، جنسیت و مقادیر ACT و میزان درناژ خونی در دو گروه با هم مقایسه شد.
یافته­ ها: 76 بیمار (63/37%) مرد و 44 بیمار (36/66%) زن بودند. بیشتر بیماران در محدوده سنی 70-50 سال و اکثر بیماران دارای اضافه وزن بودند. میزان درناژ خون در گروه دریافت کننده پروتامین به طور معنی­ داری کمتر از گروه کنترل بود. بین دو گروه از نظر مقادیر ACT تفاوت آماری معنی­ داری وجود نداشت. میزان درناژ خون دریافتی در گروه دریافت کننده پروتامین در افراد دارای BMI نرمال و دارای اضافه وزن به طور معنی­ داری کمتر از گروه کنترل بود. میزان درناژ خون دریافتی در گروه دریافت کننده پروتامین در زنان و در افراد بالای 70 سال به طور معنی­ داری کمتر از گروه کنترل بوده است.
نتیجه­ گیری: تزریق پروتامین علی رغم نتایج متفاوتی که در مقالات مختلف ارائه شده است، در مطالعه حاضر اثرات کاهشی را در میزان خونریزی بعد از عمل در بخش مراقبت­های ویژه نشان داد که ناشی از، از بین بردن اثر هپارین و اختلال انعقادی ناشی از هپارین توسط پروتامین سولفاتی است که علاوه بر اتاق عمل در بخش مراقبت­های ویژه نیز تجویز شده است.