|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای موضوع مقاله: گوارش و کبد
سمیه متین، یوسف ایمانی مرنی، حسین صالح زاده،
دوره 19، شماره 3 - ( 7-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: کلانژیت اسکلروزان اولیه، یک بیماری نادر و پیشرونده کلستاتیک است که با ایجاد تنگی در مجاری صفراوی مشخص می‌شود. علیرغم همراهی بالا با کولیت اولسراتیو، تشخیص کلانژیت اسکلروزان اولیه قبل از تشخیص بیماری التهابی روده، ندرتاً گزارش شده است.
معرفی بیمار: بیمار خانم ۲۸ ساله خانه دار بدون سابقه بیماری و نشانه های روده ای، با شکایت خارش ژنرالیزه خفیف مراجعه کرد. در آزمایشات اولیه اختلال کلستاتیک آنزیم‌های کبدی مشاهده شد. در MRCP کلانژیت اسکلروزان اولیه برای بیمار مطرح گردید. بیمار تحت کولونوسکوپی قرار گرفت و کولیت وسیع با درگیری ترمینال ایلئوم مشخص شد و تشخیص کولیت اولسراتیو در پاتولوژی تایید گردید.
نتیجه گیری: بیمارانی که تشخیص کلانژیت اسکلروزان اولیه در آنها تایید می‌شود باید برای رد بیماری التهابی روده، حتی اگر هیچ نشانه های گوارشی نداشته باشند، تحت کولونوسکوپی با بیوپسی قرار گیرند.
عفت سیدهاشمی، الهام نیاستی، نیما فرهمند، محمد ماذنی، عباس یزدان بد، فیروز امانی، هما اخوان، سید سعید حسینی اصل،
دوره 19، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان معده شیوع جغرافیایی متنوعی دارد. بررسی عوامل ژنتیکی دخیل در کسب استعداد ابتلا به سرطان دارای اهمیت بالایی می‌باشد. IL-1β یک سایتوکاین پیش التهابی که با تأثیر روی ترشح اسید معده درافرادی که مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری هستند نقش ایفا میکند. هدف از این مطالعه بررسی نقش پلی مورفیسم IL-1β-511 و استعداد ابتلا به سرطان معده در استان اردبیل بود.
روش کار: صد فرد مبتلا به سرطان معده و صد فرد فاقد سرطان معده به عنوان گروه کنترل جهت انجام تحقیق انتخاب گردیدند و پس از استخراج DNA از خون محیطی، بررسی وجود پلی مورفیسم با روش PCR-RFLP انجام پذیرفت. نتایج حاصل از مجاورت با آنزیم محدود کننده روی ژل آگارز بررسی گردید.
یافته ها: در میان گروه مورد، ژنوتیپ های CC، CT و TT در 19، 60 و 21 درصد از افراد مشاهده گردید. توزیع ژنوتیپهای در میان گروه کنترل به ترتیب برابر با 4، 67 و 29 درصد بود. اختلاف معنیداری (0/05<p) میان گروه مورد و شاهد مشاهده گردید.
نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه ارتباط معنیداری میان پلی مورفیسم الل C نوکلئوتید 511 سیتوکین IL-1β با سرطان معده در بیماران مبتلا به سرطان معده در استان اردبیل وجود دارد. با توجه به اینکه برخی از پلی مورفیسمهای موجود در سیتوکاین IL-1β با سرطان معده در ارتباط است، میتوان از این یافته به عنوان یک پیش آگهی استفاده کرد.
وحید ادیبان، سمیه متین، محمد حسن پور درگاه، میرسلیم سیدصادقی، کبری قربان زاده،
دوره 20، شماره 1 - ( 2-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: آندوسکوپی روشی تهاجمی و دردناک است. استفاده از داروهای آرام بخش مخصوصاً در کودکان در حال گسترش است. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه اثرات آرام بخشی کتوفول و ترکیب میدازولام- کتامین در اندوسکوپی فوقانی اطفال 1 تا 14 سال مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی شهر گرگان انجام گرفت.
روش کار: در این مطالعه 55 کودک 1 تا 14 سال بعد از اخذ رضایت از والدین وارد مطالعه شدند. سپس به روش تصادفیسازی ساده به دو گروه دریافت کننده کتامین- پروپوفول (KP) و کتامین- میدازولام (KM) تقسیم شدند. در تمام مراحل انجام کار بیماران تحت مانیتورینگ قلبی و تنفسی قرار گرفتند. تمامی پارامترهای همودینامیک و نمره سدیشن رامسی در پنج بازه زمانی قبل، حین و پایان آندوسکوپی برای همه شرکت کنندگان ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل و مقایسه داده ها از آزمون ANOVA و تست تعقیبی بونفرونی در نرم افزار spss استفاده شد.
یافته ها: 5/54 درصد بیماران پسر بودند. آزمون ANOVA نشان داد نمره سدیشن دو گروه در زمانهای مورد بررسی تفاوت معنادار آماری داشت (0/02 p=). در گروه KM میانگین فشارخون و ضربان قلب بیماران در تمام زمانهای مورد بررسی نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (0/005 =p). فشارخون در گروه KP با گذشت زمان روند ثابتی داشت
(0/001 p<).
نتیجه گیری: بین نمره سدیشن دو گروه تفاوت معنادار آماری مشاهده شد و گروه (KM) نمرات بالاتری کسب کردند اما استفاده از دو رژیم دارویی پروپوفل- کتامین و کتامین- میدازولام سبب ایجاد آرام بخشی مناسبی در آندوسکوپی اطفال شد. ترکیب پروپوفل- کتامین سبب ثبات همودینامیکی بیشتری در پارامترهای قلبی- عروقی در حین و بعد از انجام آندوسکوپی گردید.
حسین کلارستاقی، میر مهدی حسینی، رامین سلیم نژاد،
دوره 24، شماره 3 - ( 7-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: پیری کبد یک عامل خطر مهم برای بیماری‌های مزمن کبدی است. استرس اکسیداتیو به عنوان یک مکانیسم پاتولوژیک مشترک برای پیری کبد در نظر گرفته می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثر کافئیک اسید در برابر آسیبهای کبدی در مدل پیری القا شده با دی-گالاکتوز در موش‌های سوری می‌باشد.
روش کار: 40 سر موش سوری نر به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل: 1) کنترل (Con)؛ 2) شم (Sham) ؛ 3) کافئیک اسید (CA) 4) پیری (Ag) و 5) پیری+ کافئیک اسید (Ag+CA) تقسیم شدند. پیری با تزریق دی-گالاکتوز (300 میلیگرم/کیلوگرم، داخل صفاقی) روزانه به مدت 6 هفته ایجاد شد. کافئیک اسید (60 میلیگرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) روزانه به مدت 6 هفته تزریق شد. یک روز پس از آخرین تزریق موش‌ها بیهوش شده و پس از خونگیری (جهت ارزیابی آنزیم‌های کبدی)، کبد خارج گردید. تغییرات هیستوپاتولوژیکی کبد با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که پیری القا شـــده دی-گالاکتوز به طور معنـــی‌داری باعث افزایش ســــطح آنزیم‌های کبدی (AST، ALT و ALP) و همچنین تخریب بافتی کبد نسبت به گروه کنترل و شم می‌شود (0.05<p). درمان با کافئیک اسید در گروه Ag+CA به طور معناداری باعث کاهش سطح آنزیم‌های کبدی و ایندکس آسیب بافتی گردید (0.05<p).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کافئیک اسید می‌تواند باعث کاهش اثرات تخریبی پیری القا شده با دی-گالاکتوز در بافت کبد گردد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
