|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
8 نتیجه برای موضوع مقاله: فارماکولوژی
کیوان امیرشاهرخی، شهاب بهلولی، محمد یوسفی،
دوره 18، شماره 3 - ( 7-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از این مطالعه نشان دادن ارتباط بین دوزهای مختلف و اثر ضد التهابی متیل سولفونیل متان (MSM) بر ادم ناشی از کاراجینان در پای رت بعنوان یک مدل التهابی حاد بود.
روش کار: در این مطالعه از 54 عدد رت نر با وزن 180 تا 190 گرم استفاده شد. متیل سولفونیل متان در دوزهای 100،200،400، 800 و mg/kg1200 بصورت تزریق داخل صفاقی و 30 دقیقه قبل از تزریق کاراجینان (0.1 %) استفاده شد. در این مطالعه از دیکلوفناک بعنوان داروی کنترل استفاده گردید. موشها به سه گروه MSM، دیکلوفناک و نرمال سالین تقسیم شده و بافت پنجه آنها برای بررسی فاکتورهای التهابی و اکسیداتیو جمع آوری شدMDA, GSH,TNF-α, IL-1β)). همچنین ارتباط مابین غلظت های مختلف MSM و میزان کاهش ادم پای موشها با استفاده از مدل ساده Emax محاسبه گردید.
یافته ها: میزان ED50 برای اثر MSM بر روی ادم پای ناشی از کاراجینان mg/kg 9/7±193 بود. پس از استفاده از MSM در دوزهای mg/kg 200، 400، 800 و 1200 کاهش معناداری در ادم پا مشاهده گردید، اما این کاهش در دوز mg/kg 100 MSM از نظر آماری معنادار نبود. MSM توانست سطح مالون دی آلدهید بافتی را بطور بارزی کاهش دهد اما تفاوت معناداری در میزان گلوتاتیون احیاشده نسبت به گروه کنترل نتوانست ایجاد نماید. همچنین MSM بطور معناداری سطوح بافتی سایتوکاینهای IL-1b و TNF-a را کاهش داد
نتیجه گیری: محدوده دوز ضد التهابی توصیه شده MSM برای مطالعات فارماکولوژیک در رت حدود mg/kg 200 تا 800 میباشد و دوز متوسط آن نیز mg/kg400 است. همچنین به نظر میرسد اثر ضد التهابی MSM بارزتر از اثر آنتیاکسیدانی آن میباشد.
کیوان امیرشاهرخی، بهنام محمدی، منصور میران، الهام جباری،
دوره 19، شماره 2 - ( 4-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: زخم معده ناشی از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) یک اختلال گوارشی شایع میباشد که بسیاری از مردم دنیا را متاثر میسازد. نسترن کوهی (Rosa canina L.) عضوی از گونه رز میباشد که در بسیاری از کشورها بعنوان یک داروی گیاهی به وفور استفاده شده است. نسترن کوهی بخاطر خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و حفاظت سلولی دارای اثرات درمانی در بسیاری از اختلالات میباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر بالقوه مفید نسترن کوهی در یک مدل موشی زخم معده ناشی از ایندومتاسین بود.
روش کار: آزمایشات بر روی موش سوری گونه سویس آلبینو جنس نر انجام گرفت. ایندومتاسین با دوزmg/kg 80 بطور خوراکی برای القای زخم معده استفاده شد. عصاره میوه نسترن کوهی در دوزهای mg/kg 200 و 400 هر روز بطور خوراکی بمدت پنج روز قبل از مصرف ایندومتاسین استفاده شد. موشهای نرمال بعنوان گروه کنترل نرمال استفاده شدند.
یافته ها: بررسیهای ماکروسکوپیک موکوس معده نشان داد که مصرف ایندومتاسین (mg/kg80) زخمهای واضحی را در موکوس معده ایجاد کرد، در حالیکه پیش درمانی با نسترن کوهی (mg/kg 200 و 400 خوراکی) بطور موثری موکوس معده را در برابر زخمهای ناشی از ایندومتاسین محافظت نمود. نسترن کوهی بطور بارزی سطح گلوتاتیون (GSH) بافت معده را درمقایسه با گروه کنترل افزایش و سطوح مالوندی آلدهید (MDA) و میلوپراکسیداز (MPO) را کاهش داد.
نتیجه گیری: درمان خوراکی با عصاره میوه نسترن کوهی از طریق مکانیسمهای آنتی اکسیدانی و ضد التهابی، زخم معده ناشی از ایندومتاسین را کاهش می‌دهد.
فرشته عزتی قادی، کیان آقاعباسی، ناهید عسکری، عبدالله رمضانی قرا، مسعود ترک زاده ماهانی،
دوره 19، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در دنیا است. این تحقیق به منظور بررسی اثرات سمیت سلولی عصاره هیدروالکلی برگ دغدغک بر روی ردههای سلولهای سرطانی سینه و پروستات و اثر افزایشی آن با دوکسوروبیسین انجام گرفت.
روش کار: عصاره هیدروالکلی برگ دغدغک با روش خیساندن و حلال اتانول 70% تهیه شد. غلظتهای10، 7/5، 5، 2/5، 1/25، 0/625، 0/312و 0/156 میلی گرم بر میلی لیتر از عصاره و غلظتهای 20،80، 320 و640 نانومولار از دوکسوروبیسین تهیه شد و اثر همافزایی غلظت 20 نانومولار دارو و غلظت 0/156میلیگرم بر میلی لیتر عصاره مورد بررسی قرار گرفت. ردههای سلولی سرطان پستان (MCF7)، پروستات (LNCaP) و فیبروبلاست (SKM) کشت داده شدند. تست MTT جهت بررسی اثرات سمیت سلولی عصاره بر روی رده های سلولی در مدت 24، 48 و 72 ساعت انجام گرفت و میزان آپوپتوز در رده های سلولهای سرطانی از روش Annexin/PI سنجش شد.
یافته ها: عصاره ها دارای سمیت سلولی بودند و درصد زنده مانی سلولهای سرطانی نسبت به فیبروبلاست کمتر بود، در مدت زمانهای مختلف، غلظت10 میلیگرم بر میلی لیتر عصاره بیشترین اثر مهار رشد روی سرطان پستان و پروستات نشان داد، اثر ترکیبی عصاره و دارو در هیچ یک از رده های سلولی نسبت به کنترل در سطح 1 درصد معنی دار نبود. نتایج Annexin/PI نشانداد میزان آپوپتوز اولیه، تاخیری و نکروز در ردههای سلولی تیمار شده نسبت به بدون تیمار افزایش داشته است.
نتیجهگیری: عصاره هیدروالکلی برگ دغدغک توانایی مهار رشد سلولهای سرطانی و القاء آپوپتوزیس سلولهای سرطانی سینه و پروستات را دارد.
کیوان امیرشاهرخی،
دوره 19، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: پاراکوات یک علف کش سمی می باشد که در بسیاری از کشورها بطور وسیع استفاده می گردد. پاراکوات بطور اختصاصی در بافت ریه متمرکز شده و منجر به آسیب ریوی از طریق روندهای اکسیداتیو و التهابی می گردد. گیاه نسترن کوهی (Rosa canina L.) برای سالها به عنوان یک داروی گیاهی در سراسر دنیا استفاده شده است. نسترن کوهی عضوی از خانواده رزاسه بوده و در برابر اختلالات متعددی اثرات درمانی نشان می دهد که از طریق خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر آنتی اکسیدانی میوه های نسترن کوهی بر روی آسیب ریوی ناشی از پاراکوات در مدل موشی می باشد.
روش کار: مطالعات حیوانی بر روی موش سوری نر جنس NMRI انجام گرفت. پاراکوات بصورت تک دوز (20 mg/kg) برای ایجاد آسیب ریوی در موش ها تزریق داخل صفاقی گردید. پس از تزریق پاراکوات، عصاره میوه های نسترن کوهی در دوزهای mg/kg 200 و 400 بصورت خوراکی به مدت چهار روز استفاده شد. موشهای تیمار شده، با موشهای نرمال بعنوان گروه کنترل مقایسه گردیدند. در انتهای مطالعه، نمونه های بافت ریه برای بررسیهای بیوشیمیایی جمع آوری شدند.
یافته ها: نتایج نشان دادند که استفاده از پاراکوات باعث عدم تعادل اکسیدان-آنتی اکسیدان در بافت ریه گردید. درمان با نسترن کوهی سطوح آنتی اکسیدانی گلوتاتیون (GSH) و کاتالاز (CAT) را در بافت ریه در مقایسه با گروه پاراکوات افزایش و سطوح مالون دی آلدهید (MDA) و میلوپراکسیداز (MPO) را کاهش داد.
نتیجه گیری: درمان موشهای مواجه یافته با پاراکوات بوسیله عصاره میوه های نسترن کوهی تعادل اکسیدان-آنتی اکسیدان را در بافت ریه موش بهبود بخشید. به بیان دیگر مطالعه حاضر ثابت کرد که نسترن کوهی اثرات آنتی اکسیدانی قابل توجهی در برابر آسیب اکسیداتیو پاراکوات دارد.
سنا عهدنو، نیما رزاقی اصل، بهنام محمدی قلعه بین،
دوره 20، شماره 3 - ( 7-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: کاربری جدید دارویی عبارت است از کاربرد برخی از داروها برای درمان یا کنترل علائم بیماریهای دیگر. مزیت اصلی این تکنیک در انتخاب یک دارو به عنوان ترکیب الگو است که به دلیل عدم وجود مشکلات جدی درفارماکوکینتیک، بهینه سازی فارماکودینامیک را هدف قرار می‌دهد. با عنایت به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر به آنالیز مجازی کاربری جدید برخی از دسته های دارویی با هدف دستیابی به فارماکوفورهای بالقوه ضد لیشمانیا اختصاص یافت.
روش کار: ساختار سه بعدی تعدادی از گیرنده های پروتئینی در انگل لیشمانیا بر اساس گزارشات مقالات معتبر از بانک پروتئینی بروک هاون (PDB) بدست آمدند تا کمپلکس آنها با ساختارهای منتخب دارویی با استفاده از تکنیک داکینگ مولکولی بررسی گردند. آنالیز کیفی و کمی الگوهای برهمکنش در کمپلکس های دارو- گیرنده داک شده، داروهایی که قدرت اتصال بالاتری به گیرنده داشتند را ارائه نمود و در نهایت الگوهای ساختاری یا فارماکوفورهای فرضی ضد لیشمانیا بر اساس ساختارهای دارویی برتر ارائه شدند.
یافته‌ها: بیشترین انرژی آزاد اتصال برای ناتگلینید در اتصال به آنزیم فارنزیل دی فسفات سینتاز (kcal/mol 13/30- ΔGb) میباشد. در ترکیبات استروئیدی، نورژسترل (kcal/mol 9/48-ΔGb ) و تستوسترون (kcal/mol 08/5-ΔGb ) قابلیت اتصال آنزیمی بالاتری نشان دادند و Arg82 نقش مهمی در برقراری پیوندهای هیدروژنی داشت. در الگوی ساختاری حلقهای جوش خورده، میرتازاپین بیشترین انرژی آزاد در اتصال به آنزیم دِاکسی اوریدین تری فسفات از خود نشان داد (kcal/mol 8/64-ΔGb). در کاربامازپین، استخلاف آمیدی در حلقه میانی زمینه را برای برقراری دو برهمکنش هیدروژنی مؤثر با اسیدهای آمینه Gln21 و Asn25 دِاکسی اوریدین تری فسفات فراهم نموده است.
نتیجه گیری: بر اساس آنالیز الگوهای اتصال، در ساختارهای دارویی استروئیدی و سه حلقه ای جوش خورده، امکان طراحی مولکولهایی که در آنها پتانسیل مهار همزمان چندین گیرنده پاتوژنی وجود داشته باشد، وجود دارد.
صدف خاکی، نسترن هادی زاده، لیلا رضائی شیرمرد،
دوره 22، شماره 4 - ( 10-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به مشکلات روشهای قدیمی دارورسانی دهانی همچون عدم امکان غذا خوردن هنگام مصرف دارو، پروفایل آزادسازی متغیر، طعم ناخوشایند، مقبولیت کم بیماران و شسته شدن دارو با بزاق، این روشها به سرعت در حال جایگزینی با فیلم های نازک دهانی به عنوان سیستمی جدید و دقیقتر برای دارورسانی حفره دهانی هستند. در این مطالعه، فیلم های نازک دهانی بتامتازون با هدف دارورسانی کارآمدتر در بهبود علائم بیماریهای دهانی ساخته شده اند.
روش کار: فیلم های نازک دهانی با و بدون بتامتازون با روش قالب گیری حلال تهیه شده و خصوصیات فیزیکوشیمیایی فیلمها از جمله وزن، مقاومت، ضخامت، pH سطحی، زمان از هم باز شدن در محیط in vitro، تورم پذیری فیلم ها و همچنین پروفایل رهایش دارو از فیلم ها در زمانهای مختلف در بزاق مصنوعی ارزیابی شده اند.
یافته ها: فیلم ها از یکنواختی مناسب، انعطاف پذیری و مقاومت مطلوب برخوردارند. نتایج آزمایشات به ترتیب حاکی از میانگین pH سطحی معادل 6.75 و 6.66 برای فیلم های بدون دارو و فیلم های حاوی بتامتازون هستند که با محیط خنثی بزاق سازگار است. زمان بازشدن فیلم ها نشانگر تورم پذیری بالاتر فیلم های لودشده با بتامتازون بوده و آزادسازی دارو در محیط آزمایشگاهی بیانگر رهایش 30-25 درصد دارو در 20 دقیقه ی ابتدایی میباشد که به تدریج با افزایش تورم پلیمرهای هیدروفیل بیشتر شده و منجر به آزادسازی آهسته ی دارو درمدت 360 دقیقه میشود.
نتیجه گیری: یافته های حاضر حاکی از مناسب بودن ویژگیهای فیزیکوشیمیایی فیلم های دهانی بتامتازون و قابلیت استفاده آنها به عنوان گزینه ای کارآمد و کاربردی در سیستمهای دارورسانی دهانی بیماریهای مانند لیکن پلان یا آفت های دهانی میباشد. این فیلم ها با چسبیدن به مخاط، جلوگیری از شسته شدن با بزاق و بهبود پروفایل آزادسازی دارو برخی ایرادات استفاده ی مستقیم پمادهای موضعی را برطرف نموده و می توانند به روند درمان بیماران کمک قابل توجهی بنمایند.
طاهر صادقیان، سعیده اللهیاری،
دوره 24، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: موکوزیت دهانی به عنوان یک عارضه در روند درمانی سرطان، چالش های مهمی در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کرده است. ضد افسردگی‌های سه حلقه ای از جمله نورتریپتلین از طریق مهار کانال های سدیمی می توانند میزان درد ناشی از موکوزیت را کنترل کنند. از آنجایی که راحتی مصرف و نیز مشاهده ی سریع اثر دارویی از اهداف فرمولاسیون پیشنهادی است؛ تصمیم بر آن گرفته شد که دهانشویهی نورتریپتیلین تهیه و براساس دستورالعمل فارماکوپه از نظر تداخل دارو با ظرف و میزان مقاومت میکروبی در حین مصرف بررسی شود.
روش کار: بر اساس فارماکوپه دارویی، مواد کمکی مورد نیاز در دهانشویهی نورتریپتیلین تعیین و مقدار هر یک از آنها مشخص گردید. پس از انجام معتبرسازی روش اسپکتروفتومتری فرابنفش، تداخل دارو با ظرف دهانشویه مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر اندازه گیری فعالیت آبی، آزمایشهای میکروبی لازم نیز انجام شد.
یافته ها: معتبرسازی روش تعیین مقدار نورتریپتلین در حداکثر طول موج جذبی بدست آمده (238.5نانومتر) انجام گرفت. یافته های حاصل از بررسی تداخل ظرف پلی اتیلنترفتالات با نورتریپتلین، نشانگر عدم جذب دارو به بخش داخلی ظرف دهانشویه در 28 روز میباشد. نتایج بررسی قدرت ضد باکتریایی و ضد مخمری/کپکی در محدوده ی استاندارد فارماکوپه ایالات متحده قرار داشت. میزان فعالیت آبی دهانشویه نیز 0.81 بدست آمده که بیانگر محیطی نامناسب برای رشد میکروارگانیسم ها بود.
نتیجه گیری: مطالعات پایه ای نشان داد که دهانشویه ی نورتریتلین تهیه شده استانداردهای مقاومت میکروبی را داشته و تداخلی بین ماده موثره دارویی و ظرف پیشنهادی وجود ندارد. در نتیجه می توان این فرمولاسیون را به عنوان یک کاندید امیدوارکننده برای کاوش‌های بالینی پیشنهاد کرد.
رکسانا فارابی، آیلین جوان مولایی، اسماعیل فرزانه، سعید صادقیه اهری، سارا مصطفی لو،
دوره 24، شماره 2 - ( 4-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: مسمومیت یکی از دلایل شایع مراجعه‌کنندگان به ویژه در گروه نوجوان و جوان جامعه به اورژانس‌های بیمارستانی است؛ بنابراین آگاهی از الگوی مسمومیت در شناسایی عوامل خطر و تشخیص زودرس مسمومیت کمک‌کننده خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژی مسمومیت حاد در بالغین مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی اردبیل از سال 1396 تا سال 1398 انجام یافته است.
روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و گذشته‌نگر، 755 پرونده مربوط به مسمومین مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی اردبیل طی سال‌های 1396 تا 1398، بررسی شد. داده‌های استخراج‌شده شامل بخش بستری، جنسیت، سن، وضعیت تأهل، محل سکونت، وضعیت عمومی، علت مسمومیت، عامل مسمومیت و زمان مراجعه بود که در چک‌لیستی یادداشت گردید. داده‌های به‌دست‌آمده با آزمون خی‌دو، با نرم‌افزار 25spss- تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد مسمومیت دارویی، اپیوم (تریاک و مشتقات آن) و آفت‌کش‌ها رتبه‌های اول تا سوم بیشترین عوامل مسموم‌کننده را به خود اختصاص دادند. اغلب بیماران مسموم، مرد، متأهل، در گروه سنی 21 تا 30 و ساکن مناطق شهری بودند. اغلب مسمومیت‌ها عمدی بوده و مرگ ناشی از مسمومیت‌ها 33 مورد (4/4%) بود. علت مسمومیت با سن، جنس، تأهل، محل سکونت، عامل مسمومیت بیماران رابطه معنی‌داری داشته (0/05< p) ولی با وضعیت عمومی و زمان مراجعه بیماران رابطه معنی‌داری نداشت.
نتیجهگیری: مسمومیت حاد یک مشکل اساسی بهداشتی در استان اردبیل است. نتایج نشان می‌دهد سه عامل مسمومیت دارویی، اپیوم و آفت‌کش‌ها ابزارهای اصلی مسمومیت در افرادبالغ مورد بررسی بودند. بیشترین موارد مسمومیت در گروه های جوان و بزرگسال رخ داده است و در بازه سنی 21 تا 30 سال بوده است. که مسمومیت در افراد با بازه سنی 31 تا 40 بیشتر با آمفتامین رخ داده است. مسمومیت با قرص فسفید آلومینیوم نسبت به قبل افزایش‌یافته بود. مصرف آلومینیم فسفید یکی از معضلات جوامع امروز بوده و یکی از علت اصلی مرگ در این پژوهش نیز بوده است، بنابراین بهتر است اقدامات لازم جهت مدیریت و آموزش های لازم جهت استفاده درست از آن ارائه شود. همچنین با محدودکردن استفاده از این عوامل و جایگزین‌کردن روشها و تکنیک‌های دیگر می‌توان مسمومیت با این عوامل را کاهش داد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
