12 نتیجه برای موضوع مقاله: میکروب شناسی
آرزو کساوندی، مریم بی خوف تربتی، کیومرث امینی،
دوره 18، شماره 3 - ( 7-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: استافیلوکوکوسها یکی از عوامل عفونت بندناف هستند. با توجه به اهمیت تشخیص زود هنگام عفونت بندناف در نوزادان میتوان از روشهای نوین مانند PCR چندگانه که در مدت زمان کوتاهتر و با هزینه کمتر، از کارایی و دقت بیشتری نسبت به کشت برخوردار است، نوع عفونت را تشخیص داد. هدف از این تحقیق، تشخیص و مطالعه فراوانی تیپهای استافیلوکوکوس اورئوس، اس. اپیدرمیدیس و اس. هومینیس در بین پاتوژنهای موثر در عفونت بندناف نوزادان بود.
روش کار: در این تحقیق 45 نمونه بندناف نوزادان مبتلا به عفونت بندناف از بیمارستان شهید افضلی پور کرمان جمعآوری و بعد از استخراج DNA باکتری، واکنش PCR چندگانه توسط پرایمرهای اختصاصی ژن 16srDNA استافیلوکوکوس اورئوس، اس. اپیدرمیدیس و اس. هومینیس انجام شد. محصول PCR با روش الکتروفورز آنالیز و تعیین سکانس گردید. همچنین تستهای افتراقی میکروبیولوژیکی و بیوشیمیایی برای تشخیص استافیلوکوکوس بر روی همه نمونهها انجام شد.
یافته ها: تکثیر ژن 16srDNA به روش PCR چندگانه نشان داد که فراوانی گونههای باکتریایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، اس. اورئوس و اس. هومینیس در نمونههای مورد مطالعه به ترتیب 6/6، 4/4 و 2/2 درصد میباشد. همچنین شیوع جنس استافیلوکوکوس با تشخیص افتراقی، 33/3 درصد بدست آمد.
نتیجه گیری: روش PCR چندگانه برای تشخیص همزمان هر سه نوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، اس. اپیدرمیدیس و اس. هومینیس کارآمد میباشد. همچنین استافیلوکوکوسها میتوانند یکی از عوامل عفونت بند ناف نوزادان باشند. هرچند، اثبات دقیق آن نیازمند مطالعات وسیعتر و داشتن گروه کنترل است.
علی نیاپور، کیوان امیرشاهرخی، محمد آذری راد، بهنام محمدی قلعه بین،
دوره 19، شماره 1 - ( 2-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: داروهای خط اول درمان لیشمانیوز ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان هستند که دارای عوارض جانبی متعدد از جمله سمیت دارویی هستند. از طرفی مقاومت به این داروها در سراسر جهان رو به افزایش میباشد. داروهایی مانند آمفوتریسین ب و پنتامیدین که در خط دوم درمان قرار میگیرند، نیز دارای عوارض جانبی بوده یا هزینه بالایی را به بیمار تحمیل میکنند. با توجه به اثرات سمی پاراکوات، این مطالعه با هدف تاثیر آن روی زنده مانی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور و سلولهای HUVEC انجام گرفت.
روش کار: پروماستیگوتهای انگل لیشمانیا به تعداد 106×2/5 در هر چاهک از پلیتهای 96 خانه ای تحت مواجهه با غلظتهای مختلف پاراکوات قرار گرفتند. تیمار به مدت 48 ساعت و در دمای C° 24 انجام شد. سپس آزمایش MTT برای ارزیابی میزان تاثیر پاراکوات انجام گردید. جذب نوری با استفاده از دستگاه خوانشگر پلیت در طول موج 570 نانومتر قرائت گردید. از رنگ آمیزی تریپان بلو جهت بررسی تعداد پروماستیگوتهای زنده پس از تیمار با پاراکوات استفاده شد. همچنین، تاثیر غلظت های مختلف پاراکوات بر بقا سلول های HUVEC در شرایط کشت بررسی گردید.
یافته ها: نتایج تست MTT نشان داده که غلظتهای افزایشی پاراکوات به صورت معنیداری می‌تواند بقا انگلهای پروماستیگوت را در مقایسه با گروه کنترل تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه، غلظت IC50 پاراکوات بر پروماستگوتهای انگل لیشمانیا به میزان 272/46 میکروگرم بر میلی لیتر براورد گردید. یافته های رنگ آمیزی تریپان بلو با نتایج روش MTT مطابقت داشت. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که HUVEC ها حساس به پاراکوات هستند (IC50 = 188.99 μg/ml).
نتیجه گیری: پاراکوات اثرات مهاری قوی روی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور و سلول های اندوتلیال انسانی دارد. آزمایشات بیشتر در زمینه تاثیر پاراکوات روی زخمهای حاصل از لیشمانیا ماژور در مدلهای حیوانی و اثرات جانبی آن در استفاده موضعی این دارو لازم میباشد.
رقیه صبوریان، محمد رهبر، مرجان رهنمای فرزامی، پروانه صفاریان،
دوره 19، شماره 2 - ( 4-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی ویبریو کلرا یک موضوع مهم در دنیا است. در این تحقیق با هدف بهبود نظام مراقبت بیماری وبا، الگوی مقاومت میکروبی و شیوع ژنهای مقاومت در ایزوله های ویبریو کلرا O1 ارجاع شده به آزمایشگاه مرجع سلامت در طغیانهای وبا در سالهای ۱۳۹۱، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۴ در ایران مورد بررسی قرار گرفته است.
روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه مقطعی- توصیفی است. حساسیت ضد میکروبی در ۱۱۳ ایزوله ویبریو کلرا O1، برای ۸ آنتی بیوتیک به روش MIC E-Test تعیین و سپس وجود ژنهای مقاومت به تتراسیکلین (tetA, tetB, tetC) و تریمتوپریم-سولفامتوکسازول (sul2, dfrA1) به روش PCR تعیین گردید.
یافته ها: همه ایزوله ها به آمپی سیلین، تموسیلین، سیپروفلوکساسین و سفیکسیم حساسیت و ۶۴ درصد آنها به اریترومایســـین حساســـیت بینابینی داشـــتند. مقاومت به نالیدیکســــیک اسید، کوتریموکســــازول و تتراسیکلین به ترتیب ۹۰، ۷۱ و ۵۰ درصد و فراوانی ســـویه های MDR در ســـالهای مختلف، متفاوت بود. فراوانی ژنهای مقاومت (tetA, tetB, tetC, sul2 and dfrA1) به ترتیب 70، 34، 58، 66 و 70 درصد بود.
نتیجه گیری: با توجه به تغییر الگوی مقاومت ضد میکروبی ویبریو کلرا آزمایش تعیین حساسیت به عنوان قسمتی از برنامه مراقبت بیماری در شروع هر طغیان و پایش آن، برای سویه های در حال چرخش انجام شود. در این مطالعه بین حضور ژن dfrA1 و مقاومت فنوتیپی به تری متوپریم- سولفامتوکسازول ارتباط معناداری مشاهده گردید. تعیین حضور ژنهای مقاومت برای مشخص نمودن اطلاعات اپیدمیولوژیک و نحوه انتقال ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی لازم است.
زهرا عاشوری ساحلی، محمد شناگری، ناصر هرزندی، علی منفرد،
دوره 19، شماره 2 - ( 4-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: داروهای مهارکننده ایمنی، جهت کاهش خطر رد حاد و از دست دادن کلیه پیوندی به کار میروند که در نتیجه، امکان فعالیت مجدد ویروس های مخفی از جمله BKV وJCV در میزبان و یا کلیه پیوندی افزایش مییابد که می‌تواند منجر به از دست رفتن کلیه پیوندی گردد. هدف این مطالعه، تشخیص کیفی و کمّی DNA این ویروسها در پلاسمای بیماران پیوند کلیه استان گیلان، جهت شناسایی به موقع بود.
روشکار: در این مطالعه توصیفی به صورت گذشته نگر ابتدا بر روی 102 نمونه پلاسمای گیرندگان آزمایش استخراج DNA ویروس صورت پذیرفت سپس شناسایی و کمیت یابی آن بوسیله Real time PCR انجام گردید.
یافتهها: در 102 نمونه پلاسما 54 نمونه (52/94%) دارای BKV DNA و 26 نمونه (25/50%) دارای JCV DNA بودند. محدوده خطی اندازه گیری برای BKV 596 /0 تا copy/µl 107 و برای JCV528 /0 تا copy/µl107 بود. لذا بعد از محاسبه مقادیر ژن در پلاسما بر اساس copy/ml تعداد و درصد موارد مثبت حاوی DNA هر ویروس بطور اختصاصی در 4 محدوده مشخص گردید. DNA هر دو ویروس (عفونت همزمان) در 22 نمونه پلاسما (21/56%) وجود داشت.
نتیجه گیری: Real time PCR، روشی کمّی و کیفی است که قادر به تشخیص ژنوم انواع موجودات و مقادیر آن (حتی به مقدار بسیار کم) میباشد، لذا استفاده از آن جهت تشخیص به موقع ویروسها که میتوانند باعث بیماریها و رد پیوند در گیرندگان پیوند کلیه شوند، بسیار حائز اهمیت است.
ساناز حبیبی، رویا سفرکار، وحید روحی،
دوره 19، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از عوامل شایع در ایجاد عفونتهای بیمارستانی میباشد. ژنهای مربوط به اپرون ica پلی ساکاریدهای چسبنده بین سلولی را تولید میکنند که مستقیماً در تشکیل بیوفیلم و عفونت زایی این باکتری نقش اساسی دارد.این مطالعه به منظور بررسی فراوانی ژن icaA در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری در برخی از مراکز بالینی شهر رشت انجام گرفت.
روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 98، تعداد 100 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از تعدادی از مراکز بالینی شهر رشت جمعآوری شده و آزمایشات تاییدی به منظور شناسایی باکتری انجام شد. سپس با روشهای مولکولی شناسایی ژن icaA و میزان فراوانی آن بررسی گردید. بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزولهها با روش انتشار دیسک در مقابل10 آنتی بیوتیک و همچنین توانایی تولید بیوفیلم به روش کنگو رد انجام شد.
یافته ها: در مطالعه حاضر از بین 100 ایزوله بررسی شده بیشترین مقاومت دارویی متعلق به پنی سیلین و کمترین مقاومت متعلق به سیپروفلوکساسین بود. تعداد 81 ایزوله (81%) مقاوم به متی سیلین و 37 ایزوله (37%) مقاومت چندگانه داشتند. از بین 37 ایزوله با مقاومت چندگانه، 32 ایزوله (48/86%) دارای ژن icaA و 24 ایزوله (9/64%) توانایی تولید بیوفیلم قوی داشتند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، استافیلوکوکوس اورئوس دارای ژن icaA، تولیدکننده بیوفیلم قوی، مقاوم به متی سیلین، شیوع بالایی دارد. این امر لزوم مدیریت جدی در تجویز آنتی بیوتیک ها را یادآوری میکند.
سید علی بازقندی، سمیه صفری راد، محسن ارزنلو، هادی پیری، حسین علی محمدی، فرزاد خادمی،
دوره 20، شماره 2 - ( 5-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریایی در حال تبدیل شدن به یک بحران بهداشت عمومی در جهان است. هدف از این مطالعه توصیفی- مقطعی، بررسی شیوع سویه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به چند دارو در اردبیل بود.
روش کار: در طول 9 ماه، بین تیر تا اسفند سال 1398، تعداد 50 سویه سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های مختلف بالینی در چهار بیمارستان اردبیل جمع آوری و شیوع سویه های MDR، XDR و PDR سودوموناس آئروژینوزا بررسی شد. ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری با استفاده از روش دیسک دیفیوژن بود.
یافته ها: در مطالعه حاضر، شیوع سویه های MDR، XDR و PDR سودوموناس آئروژینوزا به ترتیب 52، 40 و 14 درصد بود.
نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای سویه های مقاوم به چند دارو سودوموناس آئروژینوزا در اردبیل، نظارت مداوم بر روند مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های بالینی این باکتری به منظور انتخاب بهترین گزینه دارویی برای جلوگیری از شکست درمان ضروری است
خدیجه حمیدیان، الیاس عبدالهی، زهرا یزدانپور، لاله شهرکی مجاهد، فرزاد خادمی، حمید واعظ،
دوره 21، شماره 1 - ( 2-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: در سرتاسر جهان عفونتهای ادراری از شایعترین عفونتها میباشند و اشریشیا کلی از عوامل اصلی ایجادکننده این عفونتها است. انتگرون‌ها عناصر ژنتیکی متحرکی هستند که باعث گسترش عفونتهای مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها میشوند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی و شیوع انتگرونهای کلاس یک، دو و سه در میان جدایه‌های اشریشیا کلی بدست آمده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری بود.
روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، در فاصله زمانی زمانی تیر 1399 لغایت اسفند 1399در مجموع 70 جدایه غیرتکراری اشریشیا کلی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جمع آوری شد. الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی بوسیله روش دیسک دیفیوژن (کربی بائر) و دستورالعمل های موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. شناسایی انتگرونهای کلاس یک، دو و سه با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) صورت گرفت.
یافته ها: جدایه‌های مورد بررسی میزان بالایی از مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیکهای آمپی سیلین (77/1%)، تریمتوپریم-سولفومتوکسازول (55/8%) و سفتریاکسون (35%) نشان دادند، در حالیکه بیشترین حساسیت نسبت به مروپنم (97%) مشاهده شد. بر اساس نتایج PCR، 34 جدایه (48/6%) حامل انتگرون کلاس یک و 3 جدایه (4/3%) حامل انتگرون کلاس دو بودند.
نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای مقاومت در برابر آنتی بیوتیکهای آمپی سیلین، تری متوپریم سولفومتوکسازول و سفتریاکسون، تجویز آنها باید محدود شود. انتگرونهای کلاس یک به صورت گستردهای درمیان جدایه های اشریشیا کلی وجود دارند و نقش مهمی در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی دارند.
مریم نظری، هادی احمدی، حمید واعظ، فرزاد خادمی،
دوره 21، شماره 2 - ( 4-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: کارباپنم ها آنتی بیوتیک های اصلی برای درمان عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به چند دارو (MDR) میباشند. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع ژن کدکننده پروتئین پورین غشای خارجی (OprD) در ســویه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به کارباپنم ها و نیز بررسی نقش عناصر توالی الحاقی (IS) در غیر فعال کردن پورین OprD و پیدایش مقاومت به کارباپنم ها بود.
روش کار: در این مطالعه، از 103 ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزا (58، 42 و 23 سویه که به ترتیب در برابر ایمیپنم، مروپنم و دوریپنم مقاوم بودند) استفاده گردید. ایزوله ها از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهر اردبیل جدا شده بودند. حضور ژن oprD و عناصر IS با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و توالی یابی ژنی مورد بررسی قرار گرفت. سویه استاندارد سودوموناس آئروژینوزا PAO1 به عنوان سویه کنترل مثبت ژن oprD مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: فراوانی ژن oprD در میان سویه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به کارباپنم ها جدا شده از بیمارستان های شهر اردبیل 96/5 درصد بود. همچنین، در هیچکدام از سویه های مورد بررسی عناصر IS مشاهده نشد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، حضور عناصر IS در غیرفعال کردن پورین غشای خارجی OprD و مقاومت سویه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا به کارباپنم ها در اردبیل دخیل نیست. لذا، بررسی نقش دیگر موتاسیون ها در کاهش بیان ژن oprD و افزایش مقاومت سودوموناس آئروژینوزا به کارباپنم ها توصیه می شود.
محدثه حاجی قاسمی، مصطفی گواهی، مجتبی رنجبر،
دوره 22، شماره 4 - ( 10-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون مقاومت باکتریها به آنتی بیوتیکها و وجود ترکیبات ضدباکتریایی در گیاهان، در این مطالعه تأثیر عصاره های هیدروالکلی و آبی گیاه عروسک پشت پرده بر روی تعدادی از باکتریهای بیماری‌زا بررسی شد.
روش کار: در این مطالعه تجربی میوه خشک گیاه عروسک پشت پرده از فروشگاه گیاهان دارویی خریداری شد و پس از عصارهگیری، اثرات ضدباکتریایی عصارههای آبی، اتانولی و متانولی گیاه علیه چهار سویه استاندارد اشرشیاکلی، سالمونلا تیفی موریوم، باسیلوس سوبتیلیس، استافیلوکوکوس اورئوس مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت ضدباکتریایی، حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت باکتریکشی (MBC) عصاره‌ها با استفاده از تکنیک رقت‌های سریالی و دیسک دیفیوژن تعیین شد.
یافتهها: در روش دیسک دیفیوژن همه غلظتهای عصاره متانولی گیاه عروسک پشت پرده بر روی باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس اثر بازدارندگی داشت، با این وجود، اثر بازدارندگی عصاره متانولی آن در مقایسه با عصاره آبی به‌مراتب بالاتر بود. کمترین غلظت بازدارندگی عصاره متانولی mg/ml 12.5 و حداقل غلظت کشندگی mg/ml 25 تعیین شد. عصارههای آبی و اتانولی این گیاه بر روی سویه استاندارد، استافیلوکوکوس اورئوس اثر خیلی کمی داشت.
نتیجه گیری: عصارههای آبی، اتانولی و متانولی سطوح متفاوتی از فعالیت ضدباکتریایی را نشان می‌دهند که میتوان آن را به غلظت مورد استفاده آنها مربوط دانست. بنابراین اثرات بازدارندگی در برابر هر باکتری را احتمالاً میتوان به فعالیت مواد موثره گیاه، روش استخراج و خواص حلال مورد استفاده نسبت داد.
فاطمه عسکری فر، ابراهیم شفائی، مهسا صدیقی، امیر توکلی کارشک،
دوره 23، شماره 3 - ( 7-1402 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اینکه مواد در ابعاد نانو خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی پیدا میکنند، در سالهای اخیر استفاده از فناوری نانو در حوزههای مختلف از جمله داروسازی کاربرد فراوانی پیدا کرده است. در این میان، نانوذرات نقره، در مطالعات متعددی از نظرخواص ضد میکروبی آن مورد تایید قرار گرفتهاند. هدف مطالعه حاضر، بررسی خواص ضد باکتریایی نانوذرات نقره سنتز شده توسط عصاره گل راعی و بربرین میباشد.
روش کار: در این مطالعه تجربی، نانوذرات نقره با استفاده از عصاره گل راعی به تنهایی و همچنین در ترکیب با بربرین سنتز شده و توسط روشهای میکروسکوپ الکترونی عبوری [TEM]، پراش نور پویا [DLS]، اسپکتروسکوپی انتقال فوریه مادون قرمز [FTIR] و تفرق اشعه ایکس [XRD] مشخصه یابی شدند. اثرات ضد باکتریایینانوذرات نقره سنتز شده بر روی سویه های استاندارد باکتریهای اشیرشیاکلای، سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا نومونیه، استافیلوکوکوس اورئوس و انتروکوکوس فکالیس مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهاری [ MIC] نانوذره نقره به تنهایی و در ترکیب با گل راعی برای باکتریهای مورد مطالعه با استفاده از روش میکرودایلوشن براث مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج مشخصه یابی نانوذرات نقره سنتز شده نشان داد اندازه ذرات حدود 30 نانومتر بوده و ساختار کریستالی کوبیک داشتند. همچنین حضور گروه های عاملی شاخص با استفاده از FTIR مورد تایید قرار گرفت. ارزیابی مقادیر MIC نانوذرات سنتز شده بر روی باکتری های مورد مطالعه نشان داد نانوذرهی سنتز شده بوسیله بربرین و گل راعی دارای بیشترین اثرات ضد باکتریاییبود درصورتیکه هرکدام از ترکیبات بربرین و گل راعی به تنهایی خواص ضدباکتریایی قابل توجهی نشان ندادند. براساس نتایج این مطالعه نانوذرات سنتز شده با گل راعی و بربرین بیشترین اثر مهارکنندگی را بر سودوموناس آئروژینوزا با MIC mg/ml 0.0375 و کمترین اثر مهار کنندگی را بر باکتری انتروکوکوس فکالیس با MIC 0.185 mg/ml نشان دادند.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نانوذرات نقره سنتز شده با عصاره گل راعی و بربرین دارای اثرات ضدباکتریایی قابل توجهی نسبت به عصاره گل راعی و بربرین به تنهایی هستند. در نتیجه نانوذرات نقره مورد مطالعه با توجه به ویژگیهای منحصر به فردی که در هدف قرار دادن باکتری ها دارند می توانند در کاربردهای پزشکی وداروسازی با انجام مطالعات بیشتر مورد استفاده قرار گیرند.
الینا برازش، مصطفی گواهی، مجتبی رنجبر،
دوره 24، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: گیاه ژینکو (Ginkgo biloba)، گیاهی غنی از ترکیبات پلی‌فنلی است که این ترکیبات باعث بروز خواص چشمگیری میشوند. هدف از این مطالعه بررسی ویژگیهای ضدباکتریایی ژینکو و مقایسه خواص ضدباکتریایی آن بین سه عصاره آبی، اتانولی و متانولی برگ ژینکو است.
روش کار: جهت بررسی ویژگیهای ضدباکتریایی عصارههای برگ ژینکو از روش انتشار دیسک بر روی چهار سویه باکتری اشــــریشـــیا کلی (Escherichia coli)، ســـالمونلا تیفی‌موریوم (Salmonella typhimurium)، باســیلوس سابتیلیس (Bacillus subtilis) و استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) استفاده شد. در نهایت حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت باکتریکشی (MBC) عصاره‌ها در برابر این چهار سویه سنجیده شد.
یافتهها: نتایج حاکی از آن بودند که تمامی عصارههای ژینکو دارای خواص ضدباکتریایی هستند و در میان آنها، بیشترین فعالیت ضدباکتریایی مربوط به عصاره متانولی و کمترین مربوط به عصاره آبی ژینکو بود. بیشترین میزان حداقل غلظت بازدارندگی در غلظت 3.13 عصاره آبی و بر علیه باکتری باسیلوس سابتیلیس و بیشترین میزان حداقل غلظت کشندگی نیز در غلظت 6.25 عصاره آبی و بر روی باکتری باسیلوس سابتیلیس است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان از این داشتند که برگ گیاه ژینکو دارای خواص ضدباکتریایی قابل توجهی است که می‌تواند در صنایع غذایی و دارویی کاربردهای وسیعی داشته باشد. بنابراین، انجام مطالعات بیشتر بر روی این گیاه لازم است.
مریم نظری، نیلوفر سائلی، محسن ارزنلو، ساغر جعفری-رمدانی، حافظ میرزانژاد، فرزاد خادمی، آیدا علینژاد،
دوره 24، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی یکی از مهمترین نگرانی های جهانی در پزشکی است که بصورت یک چالش بزرگ در درمان عفونت های ناشی از پاتوژن های مقاوم به دارو تبدیل شده است. برای سالیان طولانی، فلوروکینولون‌های وسیع الطیف به‌طور گسترده برای درمان عفونتهای ناشی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی، از جمله سودوموناس آئروژینوزا، استفاده میشوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع و مکانیسم مقاومت به کینولون با واسطه پلاسمید در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا در بیمارستان های اردبیل انجام شد.
روش کار: در این مطالعه از 200 ایزولهی بالینی سودوموناس آئروژینوزا استفاده شد که طی خرداد 1398 تا اردیبهشت 1402 جمعآوری شده بودند. الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی این سویه ها به آنتی بیوتیکهای مختلف فلوروکینولون با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین شد. حضور ژن های qnrA، qnrB، qnrC، qnrD و qnrS با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)، و بیان ژن های کدکننده پمپ های ایفلاکس و پورین غشای خارجی، با روش PCR رونویسی معکوس کمی (qRT-PCR)، در میان سویه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به فلوروکینولونها بررسی شد.
یافته ها: شیوع سویه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به فلوروکینولونها 69 درصد تعیین شد. میزان مقاومت به آنتی بیوتیکهای مختلف فلوروکینولون به شرح زیر بود: سیپروفلوکساسین 55.5 درصد، افلوکساسین 62 درصد، نورفلوکساسین 53.5 درصد، لومفلوکساسین 55.3 درصد، و لووفلوکساسین 55.5 درصد. همچنین، 78.9 درصد از این سویه ها مقاوم به چند دارو (MDR) بودند. بالاترین شیوع ژنهای qnr مربوط به qnrB بود (2.9 درصد). ژنهای دیگر شناسایی نشدند. علاوه بر این، 75 درصد از سویه های سودوموناس آئروژینوزا حامل ژن qnrB افزایش بیان در ژنهای کدکننده ی پمپ های ایفلاکس و 100 درصد آنها کاهش بیان در ژن پورین OprD را نشان دادند.
نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا نسبت به فلوروکینولون ها در بیمارستان های اردبیل و چندفاکتوری بودن مقاومت، نظارت مستمر بر روند مقاومت آنتی بیوتیکی به همراه مکانیسم های دخیل در مقاومت برای انتخاب مناسبترین گزینه های درمانی ضروری هستند.
.png)
.png){kind=small}
