|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای موضوع مقاله: آناتومی
افسانه مافی، عباس مقدم، نیلوفر مقدم،
دوره 19، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مهمترین عارضه جنتامایسین، سمیت لولههای کلیه است که به عنوان یک چالش در بالین مطرح است. در حال حاضر درمان قطعی برای آن وجود ندارد. به نظر می رسد پلاسمای غنی از پلاکت به عنوان منبع سرشار از فاکتورهای رشد در پیشگیری و یا تسکین این بیماری مفید باشد. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی اثر پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بر روند تکثیر سلولهای پوششی لولههای خمیده کلیه آسیب دیده با جنتامایسین در موشهای صحرایی انجام شد.
روش کار: ۲۸ سر موش صحرائی نر (300-200 گرم) به ۴ گروه ۷ تایی شاهد، تیمار، شم و تجربی تقسیم شدند. به مدت ۸ روز جنتامایسین به میزان (۸۰ میلی گرم/ کیلوگرم) روزانه به صورت داخل صفاقی تزریق شد. ۲۴ ساعت بعد از آخرین تزریق، نمونههای خون جهت سنجش سطح سرمی کراتینین و ازت اوره خون جمع آوری شدند.در گروههای شم و تجربی به ترتیب ۱۰۰ میکرولیتر سرم فیزیولوژی و پلاسمای غنی از پلاکت داخل کلیه تزریق شد. ۳ روز بعد از مداخله درمانی حیوانات تحت بیهوشی عمیق کشته شدند، کلیه ها خارج و مراحل پاساژ بافتی و رنگآمیزی انجام گردید. روش استریولوژی جهت تخمین تعداد سلول های پوششی لولههای خمیده استفاده شد. دادههای حاصل در نرمافزارSPSS-26 و با کمک تحلیل واریانس یکطرفه وآزمون تعقیبی دانکن در سطح معنی داری 05/0p≤ تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: پلاسمای غنی از پلاکت، باعث افزایش معنیدار آماری تعداد سلول های پوششی لولههای خمیده کلیه آسیب دیده با جنتامایسین در موش های صحرایی شد (0/05p ≤).
نتیجهگیری: به نظر میرسد پلاسمای غنی از پلاکت بتواند تکثیر سلولهای پوششی لولههای خمیده کلیه آسیب دیده با جنتامایسین در موشهای صحرایی را القاء کند.
علی سلیمان زاده، علی شالیزار جلالی، عبدالرحمن عبداللهی، محمدمعین سبزه ای،
دوره 20، شماره 2 - ( 5-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: مطالعه حاضر به بررسی تاثیر ژل رویال بر سمیت ناشی از استات سرب بر پارامترهای اسپرم، سنجش هورمونهای تولیدمثلی و بیان ژن باک در موشهای نر کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI پرداخته است.
روش کار: در این بررسی، پنجاه و چهار موش نر به طور تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (بدون ژل رویال) (6 سر). گروه شم (10 میلی لیتر نرمال سالین) (6 سر)؛ گروه سرب (1000 ppm ، خوراکی) (6 سر)؛ گروه 4: ژل رویال (100 میلی گرم در کیلوگرم در روز، خوراکی) (6 سر)؛ گروه 5: ژل رویال (250 میلی گرم در کیلوگرم در روز، خوراکی) (6 سر)؛ گروه 6: ژل رویال (500 میلی گرم در کیلوگرم در روز، خوراکی) (6 سر)؛ گروه 7: ژل رویال (100 میلی گرم در کیلوگرم در روز، خوراکی)+ 1000 ppm سرب (6 سر)؛ گروه 8: ژل رویال (250 میلی گرم در کیلوگرم در روز، خوراکی)+ 1000 ppm سرب (6 سر) و گروه 9: ژل رویال (500 میلی گرم در کیلوگرم در روز، خوراکی)+ سرب 1000 ppm (6 سر). در روز 35، خونگیری از موش های بیهوش شده از طریق قلب برای آزمایش هورمون های جنسی و بیضه ها برای بررسی پارامترهای اسپرم و بیان ژن bak جمع آوری شد. پارامترهای اسپرم شامل تحرک، قابلیت زنده مانی، آسیب DNA و مورفولوژی و میزان سطح ظرفیت کل آنتی اکسیدان (TAC) انجام شد.
یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که مصرف ژل رویال در مقایسه با موشهای گروه کنترل، باعث افزایش معنیدار پارامترهای اسپرم و سطح هورمون های جنسی شد (0/05>p). همچنین درمان با استات سرب باعث کاهش معنی دار در سطح هورمونهای جنسی و کاهش قابل توجه تحرک، مورفولوژی، قدرت زنده مانی اسپرم، با افزایش درصد اسپرمهای مرده شد (0/05>p). مصرف همزمان 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم در روز ژل رویال با استات سرب توانست اثرات مضر استات سرب را بهبود بخشد و منجر به افزایش قابل توجهی در پارامترهای اسپرم و هورمونهای جنسی و سطح کل آنتی اکسیدان (TAC) شد (0/05>p). همچنین میزان بیان ژن bak در گروه کنترل و گروه های ژل رویال به طور معنیداری (0/05>p) نسبت به گروه استات سرب کمتر بود.
نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که ژل رویال اثرات محافظتی بسزایی در برابر سمیت تولیدمثلی ناشی از استات سرب در موشهای کوچک آزمایشگاهی دارد.
حمیدرضا آذری دستجردی، محمد جواد سعیدی بروجنی، مهدی ابریشمی، نسیم جعفری پزوه،
دوره 24، شماره 4 - ( 10-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: پولیپوزهای سینونازال یکی از اختلالات شایع دستگاه تنفسی است که سبب کاهش کیفیت زندگی بیمار و بروز عوارض ثانویه در آنها میشود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان شدت انحراف سپتوم بینی در بیماران مبتلا به پولیپوز سینونازال عود کننده و غیر عود کننده طراحی شد.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد-شاهدی است که در فاصله سالهای 1397 تا 1402 در بخش گوش-حلق و بینی بیمارستان غرضی اصفهان انجام گرفت. 80 بیمار مبتلا به پولیپوز سینونازال به دو گروه 40 تایی شاهد (بیماران دارای پولیپوز سینونازال غیر عود کننده) و مورد (بیماران دارای پولیپوز سینونازال عود کننده) تقسیم شدند. برای این منظور در نمونه سیتی اسکن قبل از جراحی، ساختارهای آناتومیکی بینی و سینوسهای پارانازال مورد ارزیابی قرار گرفته و شدت انحراف سپتوم بینی با استفاده از نرم افزار OsiriX محاسبه شد.
یافته ها: در گروه عود کننده میانگین زاویه انحراف سپتوم بینی 4.52±11.65 درجه و در گروه غیر عودکننده 3.76±9.7 درجه بود. بر اساس تست تی مستقل، بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود داشت (0.039= p). همچنین نتایج نشان داد که ابتلا به آسم (0.043= p) و استعمال دخانیات (0.039= p) سبب تغییر معنیدار در گروههای مورد مطالعه میگردد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد پولیپوز سینونازال عود کننده بیشتر از غیر عود کننده سبب انحراف شدید سپتوم میشود. اظهار نظر قطعی در مورد این موضوع منوط به بررسی دقیق تر با حجم نمونه بالاتر و همچنین بررسی ریسک فاکتورهای دخیل در عود مجدد پولیپوزها میباشد.
کاوه صمدی، رامین سلیم نژاد، محمد جنت دوست، بهنام احدی، زینب نامجو،
دوره 25، شماره 2 - ( 4-1404 )
چکیده
زمینه و هدف: کورکومین ترکیب اصلی و فعال زردچوبه و رنگدانه فنولیک زردرنگی است که دارای خواص آنتیاکسیدانتی و ضدالتهابی میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کورکومین بر روی مورفولوژی نورونهای پورکنژ مخچه موش صحرایی با ضایعه نخاعی میباشد.
روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد 9 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: 1) ضایعه نخاعی، 2) لامینکتومی و 3) ضایعه نخاعی+کورکومین. آسیب نخاعی به روش Compression در محل سگمان T10 نخاع با قرار دادن وزنه 50 گرمی به مدت 5 دقیقه ایجاد شد. درگروه درمانی، کورکومین با دوز 100 میلیگرم بر کیلوگرم به صورت روزانه و به مدت 8 هفته به صورت گاواژ تجویز شد. در پایان هفته 8 با انجام تست حرکتی BBB از موشهای صحرایی هر سه گروه مورد مطالعه، بعد از یوتانازی مخچه آنها خارج و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین رنگآمیزی شد. در نهایت نظم بافتی لایههای مولکولار، پورکنژ و گرانولار و ایندکس آسیب بافتی مورد تحلیل بافت شناختی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج مطالعه ما نشان داد مورفولوژی سلولهای پورکنژ مخچه بعد از ضایعه نخاعی تغییر مییابد اما درمان با کورکومین میتواند منجر به کاهش تخریب این سلولها و حفظ ویژگیهای مورفولوژیکی تیپیک آنها گردد.
نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر کورکومین میتواند تخریب نورونهای پورکنژ مخچه موشهای صحرایی با ضایعه نخاعی را کاهش دهد و همچنین منجر به بهبود حرکتی در این حیوانات شود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.png)
.png){kind=small}
